Młody las

Wilczur

Zostałem sam z Gress'em. Przegryzłem wargę tak, że popłynęła mi kropla krwi.
- Życia dla mnie nie starcza, przyjaźni dopiero blask ujrzałem... Miłość mnie nie chce...- Dodałem nowe słowa do mojego znaku. Zacząłęm biec w stronę wyjścia. Już mnie nie było.

Itami

Itami przybiegła tutaj rozglądając się na boki. Przeciągnęła się i oblizała noc. Las był młody to też drzewka tutaj rosnące nie były duże co za tym szło nie ograniczały jej widoczność. Iśka zastrzygła uchem po czym się położyła pod drzewem i zaczęła odpoczywać. Zbierała siły na późniejsze polowanie.

Vanoisy

Van przybyła tu z ciekawości. Hm... Nawet miło, lecz ten las niczym się nie wyróżnia od pozostałych, prócz, że rosną małe drzewka. Kroczyła powolnym krokiem. Przypadkowo napotkała kogoś, kto jest jej bardzo bliski, a mianowicie siostrzyczkę. Cóż za piękny dzień. Niedawno spotkała Jen też siostrę, a teraz Itami. Dawno jej nie widziała i zaczęła machać ogonem mimo, iż była dalej. Podeszła do niej nie ukrywając radości - Siema Itami! - Przywitała się, a jej ogon nie przestawał kiwać się na boki.

Itami

Iśka poderwała się na równe nogi. E.. raczej łapy. Zaczęła machać w trybie przyspieszonym ogonem i oblizała nos. Przez tę radość doszło do tego że jej lewe ucho klapnęło się ale prawe dalej stało na sztorc.
- Van cześć!! -Zawołała cała w skowronkach. podbiegła do niej i przytuliła się do siostry. Dawno się nie widziały oj bardzo dawno. Iśka już trochę podrosła przez co nie potykała się co chwila.
- Co tam u ciebie? Gdzie byłaś? Poznałaś kogoś? -Zaczęła ją zasypywać gradem pytań.

Vanoisy

- Em... - Van nie miała pojęcia od czego zacząć, ponieważ Itami zaczęła nawalać ją pytaniami, lecz to jej nie przeszkadzało, wręcz przeciwnie - U mnie, dobrze lecz nie za.. -
- A czy mam kogoś...? Otóż.- Sojrzała w niebo potem znów na waderę - Nie - Wilczyca dopiero w tej chwili, zorientowała się jak siostra urosła - Jeja, jakaś Ty duża - Rzekła trochę ze zdziwieniem - A co u Ciebie? - Spytała uśmiechając się.

Itami

- Ojojoj.. Van status singla w twoim wypadku nie powinien potrwać długo. -Skwitowała Iśka przeciągając się.
- Ja urosłam? Może trochę. -Stwierdziła uśmiechając się po czym zaczęła się chichotać.
- U mnie. A wiesz... upolowałam ostatnio małego niedźwiedzia. I wiesz co one są lepsze niż myszy. No i Awaria nie uwierzysz potrafi się zmniejszać i powiększać. A no i jeszcze ucho mi zaczęło klapać. No naprawdę nie wiem dlaczego. Czy to z wiekiem uszy o klapują czy co... -Powiedziała Iska i spojrzała na siostrę.

Vanoisy

Wadera spojrzała na Iśkę obojętnie a zarazem zdziwona - Może Jesteś jakimś dziwadłem - Powiedziała poważnie, lecz spokojnym tonem. Pochwili zaczęła się śmiać. Nie wiedziała z czego. Po prostu znów strzeliła jej głupawka. Wilczyca chichotała się coraz bardziej, od tak. Co ona ma ADHD?

Itami

- Ja!? Nie tylko nie to!!!! -Krzyknęła Iśka i się położyła. Łapkami zasłoniła pyszczek. Zaczęła szlochać.
- Ja.. chciałam tylko... mieć normalne.. dzieciństwo.. a nie być... dziwadłem!!!! -Załkała. No świetnie ona jest dziwadłem. Ale się porobiło. Jeszcze tego brakuje aby Elwis ożył.

Michael

Basior przechadzając się zaglądnął w to oto miejsce. Widząc swą zwariowaną znajomą Itami podszedł cicho zakrywając ogonami coś co leżało na jego plecach. Zakryte było szczelnie a ten lekko dygnął pazurem Itami.
- Haaloo.... czyżby ta silna i mądra itami się rozkleiła? - zapytał. W końcu nie widzieli sie długo. Ciekawe jak i tami zareaguje na jego przybycie...

Vanoisy

Van spojrzała na siostrę, osmutniałym okiem i poprzestała się rechotać - O co się stało - Podeszła do Itami i usiadła na przeciwko niej - P... Przecież ja... żartowałam - No tak, rozmowa z Jen była taka sama. Powiedziała lub spytała coś nie tak. Aj - Nie chciałam Cię urazić - W tym momencie, wadera zrozumiała, że nawet jej głupim poczuciem humoru może kogoś zasmucić.

Itami

- Michael! -Krzyknęła i przytuliła go. W między czasie całkowicie już opanowana sięgnęła do jego sakiewki.
- Musisz mnie poratować! Jestem dziwadłem. Masz coś na klapnięte ucho w tej sakiewce! -Powiedziała do niego. Spojrzała na Van.
- Nie martw się wole to usłyszeć od ciebie niż od kogoś innego. -Stwierdziła. Po chwili rzuciła mordercze spojrzenie Michaelowi.
- Ziomek. Po pierwsze ja się nigdy nie rozklejam. To że mi oczy łzawią to inny problem. Po drugie gdzie ty byłeś jak cie nie było?

Michael

Basior po tym jak ją przytulil przytulił ją także.
- Ojj... załatwiało sie sprawy poza krainą. - powiedział kiedy już ją puścił.
- Na klapnięte ucho? Co ty wygadujesz. Nie jesteś dziwadłem a uszy masz całkiem całkiem. - oznajmi z uśmiechem.
- Pozatym, nad oklapniętym uchem można zapanować aby nie było oklapnięte. - dodał. Po chwili coś sobie przypomniał.
- A ja mam coś dla ciebiee... - oznajmił z bananem na kufie.

Itami

- NO właśnie nie da się zapanować nad nim. -Stwierdziła siadając i machając ogonkiem.
- A no właśnie.. Michael to moja siostra Vanoisy. Vanoisy to jest Michael mój przyjaciel. -Powiedziała przedstawiając sobie wilka i wilczyce. Iśka zastrzygła sterczącym uchem. Chociaż jedno jej nie zawiodło.
- Masz coś dla mnie! O a co to takiego! -Zapytała się uradowana.

Michael

Basior z uśmiechem wyciągnął zza pleców to co tam miał. A co to było? Kilka żeczy. Mianowicie jedno ale pożądne pudełko owinięte w czerwony papier do pakowania prezentow z zieloną wstążką. A co było w środku? A prosze ja cb. A więc było kilka rzeczy, po pierwsze, 4 czekolady milki truskaffkowe oraz jedna biała. Jeden misiek feniks, miekki z rozłożonymi skrzydłami, w przezroczystym pudełeczku srebrny łańcuszek ze złotym napisem "Itami" który miał srebrne obramowanie i gdzie nigdzie małe diamenty. Była tam też arafatka w szachownice, czerwono - czarną. Oraz coś specjalnego, a mianowicie turkusowa róża wyrobiona z nigdy nie spotykanegoi nie możliwego, turkusowego bursztynu.
- Prosz. - powiedział podając jej paczke.

Itami

Iśka wzięła od niego pudełko i jak małe dziecko, którym jeszcze poniekąd była zaczęła go otwierać. Pierwsze w jej łapki wpadły czekolady, który wyjęła i ładnie położyła obok. Następny był misiek feniks. Itami widząc go uśmiechnęła się. Był taki fajny miękki i puszysty. W następnej kolejce młoda samiczka wyjęła przepiękną róże. No i wyjęła również pudełeczko, które od razu otworzyła. łańcuszek by świetny. Bardzo jej się spodobał tak więc od razu założyła go sobie na szyje. No i jeszcze została jedna rzecz. W pierwszej chwili myślała że to obrus ale kiedy przyjrzała się materiałowi stwierdziła że to arafatka i to taka wielka. Iśka zawinęła ją sobie w około szyi. Oczywiście nie muszę mówić i nikt z pewnością nie śmie wątpić że przez cały czas się śmiała i uśmiechała. Tak więc po rozpakowaniu prezentu podeszła do Michaela przytuliła go jeszcze raz i dała mu buziaka w policzek.
- Dzięki wielkie jesteś świetny. -Powiedziała po czym zaczęła się bawić pluszakiem.
- A nazwę go Eugeniusz. -Stwierdziła.

Michael

Basior uśmiechnął się. Kiedy ta dałą mu buziaka wp oliczek, lekko się zdziwił ale trudno. Zamaskował to czym prędzej uśmiechem.
- Oj tam, oj tam. Poprostu przechadzając sie tu i tam zebrało się kilkanaście żeczy. Przecie musiałem się nimi podzielić nie? - zapytał z dalszym uśmiechem. Ciekawe gdzie jest Jenna. Dla niej też miał prezent.

Itami

- Pewnie masz racje. -Powiedziała Iśka trzymając w łapie pluszaka i machając nim w powietrzu jakby latał.
- A czy coś ciekawego ci spotkało na tej wycieczce? Walczyłeś z kimś albo może widziałeś kogoś dziwnego? -Zapytała się siadając po czym cały czas się patrzyła do góry i pilnowała aby jej ucho kolejny raz nie oklapło.

Vanoisy

Wilczyca chyba się zawiesiła gapiąc się w jedno miejsce. Chciała trochę pobyć tylko z siostrą ale cóż. Nie zaszkodzi kolejna znajomość. Zauważyła, że Itami ma sporo przyjaciół. Van powoli podeszła do wilków, lecz nie lubi się wtrącać w rozmowy, ale... Nic się chyba nie stanie - Ym... Cześć - Zwróciła się nie śmiale do Michaela, po czym uśmiechnęła się do siostry.

Michael

Basior obejrzał wadere dokłądnie po czym zatrzymując się na jej pysku zastrzygł uchem.
- Siema. Michael jak już chyba wiesz. - przywitał się. A co!!

Vanoisy

- Widzę, że jesteś bliskim znajomym Itami - Stwierdziła uśmiechając się lekko i zaczęła rozglądać się na około. Według niej było trochę pusto, ponieważ drzewa jeszcze nie podrosły, lecz nie narzekała i cieszyła się z tego, co podarowała jej natura. Zatem wadera położyła się i skrzyżowała łapki.