Młody las

Richard

Jest taaaaki kochany dlatego, że nosi ją na barana ? Zaśmiał się widząc reakcję Flake.
- To już nie można się uśmiechnąć? - wyszczerzył swoje ząbki do wadery. Z pewnością wyglądał, jak jakiś nienormalny, ale cóż... Nienormalny trochę był.

Flake

- Gdybyś wciąż był obrażony, to na pewno byś się nie uśmiechał - powiedziała. Wyciągnęła łapkę i trąciła lekko ucho Richarda, czekając, aż ten nim strzepnie. Ach, jak ona lubiła czasem dokuczać!

Richard

I tak, jak przewidywała, strzepnął.
- Zrobiłaś to specjalnie! - wydarł się. - Ty... - przybliżył się do niej, że prawie stykali się nosami. Zmróżył ślepia patrząc się w jej oczy. I znowu to samo! Ale tym razem Rysiek zrobił to specjalnie. Był ciekawy co teraz zrobi wilczyca.

Flake

Uśmiechnęła się tryumfalnie na widok oburzenia Richarda, a kiedy zaczął się znowu w nią wpatrywać, ściągnęła brwi i też poczęła to robić. A tryumfalny uśmieszek na pysku wciąż tkwił, bo Flake była pewna, że wygra.

Richard

Przewrócił oczyma i począł się tak wpatrywać w te jej dwu-kolorowe ślepia. Na serio mu się nudziło, a ta jeszcze wymyśla jakieś zabawy co według niego są naprawdę nudne. I jaki to ma sens ? Uhh, za dużo myślenia, jak na Richarda.

Flake

O, nie, nie! Teraz to Richard wymyślił zabawę w to głupie wpatrywanie się, Flake tylko to podłapała i zaczęła ciągnąć. Jej drobny pyszczek wciąż był rozciągnięty w szerokim uśmiechu.
- Kurcze, Richard, jakie ty masz fajne oczy! - powiedziała.

Richard

Zaśmiał się pod nosem. - No co ty nie powiesz ? Nie czaruj mi tu teraz! - wytknął jej język, lecz nadal patrzał w jej oczy. Oj, coś czuł, że ta zabawa się szybko nie skończy.

Flake

- Kiedy ja mówię poważnie! - odpowiedziała i wyszczerzyła ząbki w szerokim uśmieszku. - Takie fajne, świecące... mogę je sobie wziąć?
Nie czekając na odpowiedź, uniosła łapę i zaczęła zbliżać do ślepi Richarda, jakby chciała mu je wydłubać.

Richard

Widząc zbliżającą się łapę Flake oskoczył jak oparzony i przy tym stracił ją z oczu. Dopiero po momencie zaczęło do niego dochodzić co się stało. Odwrócił się bardzo powoli patrząc uważnie na waderę ślepiami, które niby tak bardzo jej się spodobały i które w tym momencie rozbłysły jeszcze jaśniej niż dotychczas. A to oznaczało, że Richard jest zły, baardzo zły. Stał tak patrząc się na waderę i uderzając ogonem po bokach.

Flake

A Flake złość Richarda wcale nie przerażała. W ogóle Richard jej nie przerażał. Opuściła łapę i usiadła, wpatrując się w niego swoimi dwukolorowymi oczyma i nadal uśmiechając się cwanie.

Richard

- Ty nie bądź taka cwana... - zachrypiał, spuścił na chwilę łeb, by po chwili rzucić się na wilczycę i zacząć ją łaskotać jak jeszcze nigdy dotąd. Nie śmiał się, na jego pysku nie było żadnych emocji, jednak w środku... No właśnie, co on obecnie czuł w środku ? Sam nie bardzo wiedział, jak to określić.

Flake

- Nie! Richard, nieeee! - zawołała, kiedy zaczął ją łaskotać. Nie broniła się przed skokiem, bo zupełnie się go nie spodziewała. A Flake miała straszliwe łaskotki! Usiłowała się wyswobodzić z łap Richa, piszcząc przy tym wniebogłosy, ale jak na razie jej to nie wychodziło.

Richard

Łaskotał ją tak jeszcze przez długi, długi czas. No dobra nie aż tak strasznie długi, może 5 minut. xd - No, masz za swoje... - mruknął i usiadł owijając łapy ogonem. Jednak po chwili położył się, gdyż było mu nadzwyczaj niewygodnie. Wiercił się tak przez moment, by skulić się w końcu w kulkę pod drzewem i patrząc niewinnie na wilczycę. Nie ma co, teraz musiał odpocząć. Może i się nie zmęczył, ale czasami nachodziły go takie właśnie momenty, że straszliwie chce się mu spać. Tak było i tym razem.

//Buu, zganiają mnie -.- Bd jutro.//

Flake

Tak, to zdecydowanie było najgorsze pięć minut w życiu Flake. Kiedy Richard wreszcie się od niej odczepił, zerwała się na równe łapy i wskoczyła na drzewo, uznawszy je za świetne schronienie. Usadowiła się wysoko nad ziemią tyłem do Richarda, rzuciwszy do niego:
- Jesteś sadystą! Potworem!

Richard

Wodził wzrokiem za wilczycą, która znalazła sobie tymczasowe schronienie. Zaśmiał się głośno słysząc jej słowa. Już nie raz kierowano do niego podobne wyrażenia. - Hahah, wiem. Jednakże znasz mnie dopiero od łagodnej strony. - powiedziawszy ziewnął przeciągle. Nadal chciało mu się spać z niewiadomych powodów.

Flake

W odpowiedzi zamachała energicznie ogonem, aż w końcu legła w zupełnym bezruchu, wciąż odwrócona grzbietem do Richarda. Oparła pysk o przednie łapy, a spojrzenie wbiła w dal.

Richard

I teraz ona się fochnęła. Przyglądał jej się przez chwilę i zastanawiał czy zagadnąć czy też nie. W końcu leniwie podniósł się i wskoczył na drzewo, które najbliższe było temu, na którym leżała Flake. Musiał przyznać, nie przyszło mu to łatwo, bo w końcu wadera była o wiele lżejsza od niego. - Eej noo... - marudził przyglądając jej się.

Flake

A Flake miała Richarda w głębokim poważaniu, nawet na niego nie spojrzała. Tylko ogonem zaczęła znowu wymachiwać w niemalże szaleńczym tempie. Ale poza tym w ogóle się nie ruszała.

Richard

Widząc, że wadera nie ma zamiaru ustąpić, prychnął tylko, po czym zeskoczył i ruszył bez słowa pod drzewo nieco oddalone od wilczycy. Jak chce się fochać, niech się focha, narzucać się Rysiek nie będzie. Legnął sobie, owinął się szczelnie długim ogonem i położywszy łeb na łapy przymknął powieki relaksując się ciszą, która jeszcze niedawno tak straszliwie mu ciążyła.

Flake

Flake krótko ziewnęła i zamknęła dwukolorowe oczy. Owinęła się długaśnym, puszystym ogonem, który zwykle służył jej jako kołderka i powierciła się na gałęzi, żeby wygodniej się ułożyć.