Młody las

Richard

Zamyślił się przez moment. - A wiesz, że może i masz rację? - spoglądnął na nią przekrzywiając łeb. Oho, trzeba się dodatkowo przygotować, gdyż Rysiek się zmienia, co nie oznacza nic miłego. :3

Flake

Ściągnęła brwi, z uwagą przyglądając się Richardowi. Czyżby po tylu głupotach na jego temat, które Flake mu zaserwowała, wreszcie zaczął normalnieć? Czy po prostu coś kombinował?

Richard

Zaśmiał się widząc minę wadery. - No i czego się tak patrzysz? Zapewne chciałaś, żebym był normalny, no to będę. - powiedział nadzwyczaj uradowany i poczochrał ją po łbie.

Flake

Usłyszawszy te słowa, wytrzeszczyła szarofioletowe oczy, przyglądając się Richardowi, jakby mogła w jego świecących ślepiach dostrzec podstęp.
- I... tak po prostu zdystansowałeś się do siebie...? - spytała. Niespecjalnie mogła w to uwierzyć. Na razie.

Richard

Udał, że się zastanawia. -Hm... tak. - powiedział i parsknął śmiechem. Podszedł do wadery, usiadł obok niej, po czym założywszy jej łapę na kark uśmiechnął się cwaniacko. - No... to co robimy? - spytał przyglądając jej się uważnie.

Flake

- Nie wiem - odpowiedziała i wzruszyła barkami w geście obojętności. Nagła zmiana podejścia Richarda do własnej osoby zupełnie zbiła ją z tropu. - Dlaczego tak mi się przyglądasz?

Richard

Zaśmiał się przez moment. - A dlaczego by nie? - rzekł i na jego pysku ponownie wykwitł cwany uśmieszek. Już powoli zaczynało mu się nudzić, więc rozejżał się dookoła w poszukiwaniu czegoś ciekawego. Niestety dla niego nie znalazł nic, co przykułoby jego uwagę.

Flake

- Bo mnie to denerwuje - odpowiedziała zobojętniałym tonem. Drażniło ją takie bezcelowe gapienie się na nią. Jakby było na co patrzeć, pff!

Richard

- Znajdź coś ciekawego do roboty, to przestanę się gapić. - powiedział i jak na złość zaczął się w nią jeszcze intensywniej wpatrywać. Usiadł naprzeciwko Flake i owinął łapy ogonem.

Flake

- A idź ty! - fuknęła niezadowolona z poczynań Richarda i czmychnęła na najbliższe drzewo. Kilkoma zwinnymi skokami wspięła się na jedną z wyższych gałęzi.

Richard

Zrobił naburmuszoną minę. - Noo! Wracaj tu! - krzyknął niezadowolony i zaczął, dosyć niezdarnie, ale zawsze, skakać za Flake po gałęziach. Kilka razy o mało co nie spadł spowrotem na ziemię.

Flake

A Flake siedziała na gałęzi i z rozbawieniem patrzyła, jak Richard próbuje się do niej dostać. Była święcie przekonana, że mu się to nie uda.

Richard

Mimo, że kilka razy już łapa mu się ześlizgnęła, nie poddawał się i uparcie próbował dostać się do wadery. W końcu, chyba za setnym podejściem, znalazł się gałąź niżej niż ta, na której siedziała Flake. Na nic więcej nie czekając uczepił się jej łapy i ani myślał puścić. Po tylu trudach! Zarechotał i spojrzał na nią. - I co teraz? - spytał.

Flake

Mruknęła pod nosem coś niewyraźnego.
- Ej, jeszcze mnie zrzucisz! - krzyknęła, kiedy Richard ją złapał. Kilka razy szarpnęła łapą, żeby wyciągnąć ją z jego uścisku.

Richard

Słysząc jej słowa przewrócił oczyma. - Ej, jeszcze mnie zrzucisz! - zaczął ją przedrzeźniać. - Nie marudź! - powiedział i jeszcze bardziej doczepił się jej łapy.

Setha

Setha przybiegła tutaj i rozejrzała się. Co mnie tutaj przywiodło...? pomyślała sobie. Po chwili ujrzała dwa wilki. Postanowiła, że nie będzie im przeszkadzać, więc podbiegła do innego drzewa i wskoczyła na jakąś gałąź. Gdy już tam była, położyła się i spod przymkniętych powiek patrzyła na tamte dwa wilki.

Flake

- Dobrze się bawisz, co? - fuknęła, patrząc na Richarda z głębokim niezadowoleniem. - A mnie życie jest miłe!
Jeszcze raz szarpnęła łapą i wreszcie udało jej się ją wyswobodzić z łapsk Richarda. Czym prędzej przeskoczyła na gałąź sąsiedniego drzewa, żeby znaleźć sobie schronienie przed Richardem.

Setha

Setha otworzyła oczy i przeciągle ziewnęła. Spojrzała na wilczyce (teraz na "jej" drzewie).
- Wszystko w porządku? - Spytała ją.

Flake

- Pomijając, że jeden świr chciał mnie zabić poprzez zrzucenie z drzewa, wspaniale - odpowiedziała, gromiąc Richarda jeszcze jednym spojrzeniem. osobom, które nie umieją się wspinać, powinno się zabronić włażenia na drzewa!

Setha

- A ten świr, to on? - Spytała i wskazała pyskiem na wilka. Ciekawe, co też mogło się wydarzyć... pomyślała. Z ciekawością cały czas patrzyła na wilczyce.