Młody las

Setha

- A ja Setha. - Powiedziała i delikatnie się do niego uśmiechnęła.
Później delikatnie wzruszyła barkami i szerzej się uśmiechnęła. Podeszła do drzewa równym, lekkim i cichym krokiem. Szybko napięła mięśnie i wskoczyła na gałąź, na której już leżała. Spojrzała na wilka.

Hari

Obserwował, jak wskakuje na gałąź i przypomniał sobie swoje dawne wyczyny. Szaleńczy wyścig z Yumi na szczyty drzew, upadek i śmiech przyjaciół. Jakże brakowało mu obecności tej niesamowitej, pogodnej wadery. Ostatnio widział ją... Drgnął niespokojnie, po czym uśmiechnął do Flake nieco sztucznie.
... bo ostatnio ją widział, gdy zamordowano jego matkę.
- Co porabiałaś przez ten czas? - zapytał, chcąc skierować myśli na inne tory.

Flake

- Ja? - westchnęła ciężko, namyślając się nad odpowiedzią. Cóż ona mogła robić? Nic, jak zwykle. - Właściwie to to samo, co zwykle... włóczyłam się po krainie, poznawałam nowe wilki... nic ciekawego w moim życiu się nie wydarzyło.

Hari

- Rozumiem - powiedział jedynie, przypatrując się jej z przekrzywionym łbem. Uśmiechnął się odrobinę szerzej, nim rzekł: - Nic się nie zmieniłaś.
Podniósł się powolo, po czym przeciągnął się niewiarygodnie mocno. Mógł aż usłyszeć, jak kostki i stawy chrupią z protestem. Cóż, dawno nie miał większego aktywnego ruchu, poza tym, co doświadczał w kuchni. Uch, zdecydowanie się zastał.
- Macie, drogie panie, ochotę na spacer? - zapytał z małym uśmiechem.

Setha

Setha spojrzała zdziwiona na Daleka a później na Flake. Była ciekawa co ona odpowie.
- Ja bym się z chęcią gdzieś przeszła, bo jeszcze nie wszystko tutaj zwiedziłam. - Powiedziała i powróciła wzrokiem do Daleka.

Flake

- Jak najbardziej - odrzekła i leniwie podniosła się z miejsca, gotowa do ruszenia za Dalekiem. W tak miłym towarzystwie Sethy i Daleka z wielką chęcią powłóczyłaby się jeszcze po okolicy, najlepiej jak najdłużej. Na słowa Sethy, iż nie zwiedziła ona tutaj wszystkiego, zastrzygła lekko jednym uchem. Flake mieszkała w tej krainie od urodzenia, a sama nie znała większości tutejszych miejsc. I nie sądziła, by kiedykolwiek udało jej się je wszystkie poznać - kraina ta była bardzo rozległa i nieustannie jej mieszkańcy odkrywali kolejne piękne wodospady, łąki i rzeki.

Hari

Na kufie pojawił się szerszy uśmiech, niemal taki, jaki występował u niego dawnej, za szczenięcych oraz nastoletnich lat. Zastrzygł uchem uważnie, zastanawiając się, gdzie mogą udać się na przyjemny spacer. Wilcza kraina sięgała doprawdy daleko we wszystkich kierunkach. Czy to wschód, zachód, północ czy południe - lasy, wodospady, łąki i pustynie, góry, urwiska, morza i zatoki zalegały gęsto na każdym kroku.
- Co macie ochotę zwiedzić? - zapytał, myśląc bardziej o czymś w stylu Gorących Źródeł czy pięknej, kolorowej polany.

Flake

- Na jakąś łąkę lub polanę? Albo plażę? - zaproponowała, a koniec jej ogona zaczął się wesoło wywijać we wszystkie strony świata. Szczerze mówiąc, Flake było obojętne, gdzie się wybiorą, byle nie do miejsca ponurego jak urwisko, które dobiłoby ją jeszcze bardziej.

Hari

- Hm... Plaża brzmi świetnie - odpowiedział, obdarzając Flake prawdziwym, szczerym uśmiechem, w którym znikły już iskierki bólu. Zapomniał, przynajmniej starał się zapomnieć o tym, co wydarzyło się ostatnio. W końcu powinien być silny, powinien przetrzymać to i żyć dalej, brnąć przed siebie uparcie, iść naprzód nieprzerwanie. - Jak myślisz, Setho? - zwrócił się serdecznie do białej wilczycy.

Flake

Przeniosła wzrok z Daleka na Sethę, a jej ogon wciąż poruszał się radośnie. Niewiele było potrzeba, by dobry humor wrócił na dobre do tej zazwyczaj pogodnej wilczycy. Nie czuła się już tak potwornie osamotniona jak jeszcze kilkanaście minut temu, zanim spotkała Sethę na tamtej gałęzi, a przecież była teraz tylko w towarzystwie dwojga znajomych.

Setha

Setha lekko potrząsnęła głową. Chyba przysnęłam-pomyślała. Spojrzała najpierw na Dalek później na Flake. Przez chwilę zastanowiła się o co oni ją pytali, ale później wszystko sobie przypomniała.
- Może być plaża. - Powiedziała i delikatnie przekrzywiła łepek, i podniosła się. - Chyba jeszcze tam mnie nie było. - Dodała z lekkim uśmiechem. Zgrabnie zeskoczyła z drzewa i spojrzała Flake później na Daleka.

Flake

- Dalek, zaprowadzisz nas? Ja znam w tej krainie tylko jedną plażę i to na dodatek nie najweselszą, więc chyba lepiej, żebyśmy udali się nad inną część morza - powiedziała, patrząc na towarzysza. Przypomniała sobie o falochronach i okolicznościach, w których do nich przybywała. W tamtej części plaż było na tyle spokojnie i cicho, że pojawiała się tam tylko po to, by pomyśleć, gdy trapiło ją coś lub miała kłopoty. Nie chciała dzisiaj tego zmieniać.

Carly

Wkroczyła tu, ślizgając się łapami na podłożu i wzniecając w powietrze tumany kurzu. Biegła. Położyła Arianę na ziemi i zaczęła węszyć, z nosem ku górze. Zastrzygła prawym uchem i wyprostowała smukłe, acz lekko umięśnione ciało.

Ariana

Uśmiechnęła się do mamy ciepło, obejrzala się i spostrzegła coś za drzewami, albo to wilk, albo zwierzę i poruszyła lekko uszkami dając mamie znak że coś spostrzegła tam za tymi brzózkami dwiema.

Dream

Przyszedł do lasu, usiadł i zobaczył kogoś kogo znał to była Ariana, była jego siostrą zaginioną. Uśmiechnął się do wilczycy która się nią opiekowała, nie wiedział jak jej to powiedzieć ze on urodzil się wcześniej jego mama była mamą Ariany, a ojciec Ariany zginął w przepaści. Kiedyś nadejdzie dzień w którym to powie i może zostanie przyjęty. Po chwili wstał i pobiegł dal w stronę morza.

Carly

Nagle poczuła zapach. Zapach wilka. Dziwne, pachniał lekko Arianą... Carly zmarszczyła brwi od nabiegających podejrzeń. Nie znała tego wilka, więc musiał przybyć tu niedawno, tym bardziej, że ten zapach był jej w połowie nieznany. Będzie musiała rozpatrzeć tą sprawę. Później. Gdy Ari poruszyła swymi małymi uszkami, uważnie zaczęła się przyglądać krzakom. Zniżyła łeb i wyprężyła się, sztywnymi łapami podchodząc do krzaków. Nic. Trop się urwał. I wtem było słychać wyraźny tętent kopyt, nabiegający z niedaleka. Carly wiedziała, co to oznacza. W szybkim tempie zbliża się stado. Ziemia wibrowała od naporu racic, więc musiało być ich wiele. W tej chwili zdobyła się na wątpliwości, czy Arianie nic nie będzie. - Chcesz polować, czy wolisz najpierw popatrzeć? - zapytała, machając nerwowo końcem ogona.

Richard

a Rysiek siedział dalej na tym drzewie i najwyraźniej się zamyślił. Spojrzał na Flake, która pochłonięta była rozmową z jakąś waderą i wilkiem. Kątem oka wypatrzył nowo przybyłe wilczyce. Jako iż nie miał co robić, zeskoczył z gałęzi i powoli zniknął w cieniu drzew.

zt.

Lyka

Lyka przyszła do lasu.Usiadła przy drzewie i czekała na nie wiadomo kogo.Chciała mieć partnera, ale wiedziała że to nigdy się nie stanie.Po chwili zamyślała się myśląc że ktoś się znią wita zostają przyjaciółmi raczej najlepszymi przyjaciółmi ,a późniejten ktoś jest jej partnerem.Myślała tak i przysnęła z uśmiechem na pyszczku.

Ariana

Mamo chcę ci pomóc -powiedziała ciepło i uprzejmie Ariana chyląc głowę na znak szacunku. Spostrzegła wilka o czerwono czarnej maści, który wzbudził u mamie podejrzenia. Będzie musiała mamie w końcu powiedzieć pewnego dnia całą prawdę ze ten osobnik to jej brat. Uśmiechnęła się ciepło do mamy i spojrzała uważnie na stado, zauważyła słabego osobnika, nie wiedziała czy to sarna, jelonek czy jeleń ale musiała to zobaczyć. Powoli kucnęła i poruszyła uszkami że już jest gotowa na pościg i zabawę.

Carly

Coraz bardziej był uwyraźniony tętent kopyt i nagle Carly rozszerzyła szeroko oczy, gdy przed nią nagle wybiegł jeleń, a za nim było już widać rysy saren. Był zaledwie dwa metry od niej i Ariany, biegł w szybkim tempie. Wilczyca złapała za skórę na karku szczenię i pomknęła z nią w krzaki, bo inaczej została by z nich marmolada. Przygwożdżona do ziemi, czekała, aż silniejsze osobniki odbiegną a te słabsze zostaną jako łup dla niej i jej małej Ari. Z niemałym zachwytem oglądała wielkie poroża jelenia-przywódcy i delikatne, patykowate nóżki które potrafią wyciągnąć taką prędkość jego 'poddanych', czyli saren. Zawsze podziwiała piękno wszelkich takich zwierząt, nie raz biegła w stadzie koni, dorównując im szybkością, jak członek stada. Ale ona była po prostu członkiem natury, odłamkiem wielkiego kręgu życia.