Polowanie April

April

Sam środek starej puszczy. Sroga zima. Na gałęziach wiekowych drzew zalega śnieg. Ściółka także pokryta jest grubą warstwą białego puchu. Lekka istota mogła się na niej utrzymać bez zapadania, lecz wymagało to niesamowitej ostrożności. Takie warunki utradniały polowanie, jednak bez wątpienia plusem była
doskonała widoczność śladów ofiary i cisza pozwalająca na usłyszenie każdego szmeru.

April przydreptała tu po śniegowej pokrywie. A więc jej drobna postura czasem się przydaje. Było tu zimno, ale wadera nie przejęła się tym zbytnio. W końcu zaraz się rogrzeje. Oblizała się na myśl o pysznym obiedzie. Nie czekała bezczynnie, ale od razu wzięła się do działania. Zaczęła obwąchiwać cały teren i uważnie wypatrywać śladów. Miała nadzieję, że trafi na trop jakiejś dorodnej sarny.

Yenn

Było tu bardzo cicho, aż dreszcz mógł niejednego przejść. Poród drzew znajdywał się jeden trop, dodatkowo było to zwierze samotne, najprawdopodobniej sarna. Nie należała do żadnego stada, co było dziwne. Jednak co się wydarzyło? Nieopodal wadery zaczął szarżować dzik. I to nie byle jaki, był on już dorosłym osobnikiem, o bardzo ostrych kłach i wielkiej tuszy ciała. Prawdopodobnie zauważył April, ale nie można tego tak od razu ocenić. Stał jak wryty i patrzył gdzieś przed siebie, gdzieś, gdzie właśnie znajdowała się wadera. Co zrobisz, uciekniesz stąd i zapomnisz o polowaniu? Czy, ile sił w łapach pobiegniesz bezszelestnie za tropem?

April

April wreszcie odnalazła wyraźny trop sarny. Postanowiła nim podążyć, ale nagle poczuła na sobie czyjś wzrok. Obróciła się i ujrzała sporego dzika. Wprawdzie nie wyglądało na to, że próbuje ją atakować, ale osobnik takiej wielkości mógł stanowić śmiertelne niebezpieczeństwo. Nie chciała ryzykować, lecz jej celem było przecież coś złapać? Szybko zatoczyła duże koło wokół dzika i pobiegła za tropem sarny. Miała nadzieję, że dzika świnia nie zwróci na nią uwagi. Uspokajała się myślą, że ciężkie stworzenie będzie miało problemy z biegiem przez zaspy i jej nie dogoni.

Yenn

Dzik jednak drgnął i zakwiczał. No cóż, jednak nie pobiegł za waderą, tylko zaczął demolkę w miejscu gdzie stał. April miała szczęście, bo tuż przed nią, za wielkim drzewem stoi sarna. Wyglądała dość spokojnie, właściwie to za jej tropem ruszyła wilczyca. Co zrobisz, próbujesz ją zaatakować? Czy, szukasz innej i trochę mniejszej zdobyczy?

April

Wilczyca drgnęła nerwowo gdy usłyszała kwiczenie. Odetchnęła z ulgą gdy okazało się, że dzik za nią nie pobiegł. Co on teraz robił? Szukał żołędzi pod śniegiem? Nieważne... April wywęszyła sarnę. Była blisko, za starym drzewem i najwyraźniej nie zdawała sobie sprawy z obecności drapieżnika. Wadera zaczęła się ostrożnie skradać. Wprawdzie ofiara była duża, ale pozbawiona stada, przez co była łatwiejszą zdobyczną. Wyglądała jednak na wytrzymałą a drobna wilczyca nie miała tyle siły by za pierwszym razem przegrźć tętnice. April postanowiła więc najpierw unieruchomić sarnę. Kiedy ta znajdowała się w odpowiedniej pozycji, wyskoczyła w powietrze z zamiarem ugryzienia zwierzęcia w udo.

Yenn

Udało się jej, ugryzła sarnę w udo, ale i tak oberwała.. Nawet dość mocno, czemu? Ahh, sarna w popłochu walnęła ją racicą w pierś, ale nie mocno. Jednak April odleciała dość daleko. Szczęście, nieszczęście, ale nic się jej nie stało, zaś sarna pognała gdzieś w krzaki.. Lecz o dziwo wciąż była widoczna i wilczyca spokojnie mgła ponowić atak. Co zrobisz, odpuścisz atak i poszukasz innego zwierzęcia? Czy, atakujesz z namysłem i bardzo ostrożnie?

April

Wilczycza wydała stłumiony jęk gdy została uderzona. Sarna zrzuciła ją a sama czmychnęła gdzieś w zarośla. April wygrzebała się z zaspy i otrząsnęła ze śniegu. Na szczęście kopniak tylko wyglądał groźnie, a w rzeczywistości pozostawił zwykłe siniaki. Wadera podążyła za uciekającym zwierzęciem. Wyglądało na przestraszone i zdezorientowane. W dodatku miało zranione udo. Niestety nie wydawało się osłabione. Szara wilczyca postanowiła iść za ofiarą dopóki się trochę nie wykrwawi. Powoli, uważając by nie nadepnąć na żadną gałązkę śledziła kolejne kroki sarny. Gdy uznała, że nadszedł odpowiedni moment popędziła przed siebie i skoczyła z zamiarem wylądowania na barkach ofiary.

Yenn

Sarna znów poczuła na sobie ciężar, co to było? To była April które wskoczyła przed chwilą ofierze na bark. Wystraszona sarna o mało nie dostała zawału i zaczęła biec przed siebie jak szalona, omijając wszystkie przeszkody.. Teraz stało się niebezpiecznie, bo naprzeciw sarny i wilczycy która ją ''ujeżdżała'' znajdowała się szeroka rzeka która była pokryta warstwą lodu. Pod takim ciężarem w każdej chwili mógł pęknąć i je utopić. Co zrobisz, ostatecznie przegryzasz tętnicę osłabionej sarny? Czy, zeskakujesz z niej i patrzysz jak przebiega przez rzekę?

April

April wzmocniła swój uścisk. Balansowanie na wściekłej sarnie było trudniejsze niż podejrzewała. Co gorsza przed nimi znajdowała się pokryta lodem rzeka. Czemu ona o tym wcześniej nie pomyślała? Jeżeli obie tam wskoczą, wylądują w wodzie. Wadera postanowiła działać szybko. Zacisnęła szczęki na szyi zwierzęcia. Powtórzyła ugryzienie pare razy. Czy zwierzę padnie zanim znajdzie sie na rzecę? W przeciwnym razie będzie ja czekać zimna kąpiel.

Reywan

Reywan wyskoczył ni z tąd ni z owąd za drzew i skoczył na biegnącą sarne. Zatopił szczęki w jej szyji, a ta padła ledwo żywa tuż przed zamarzniętym jeziorem. Otworzył szczęki i wypuścił szyje sarny. Uśmiechnął się do wadery i zniknął w gąszczu.

z.t.

Yenn

//Co ty robisz w tym polowaniu?! Reywan, to tylko dla April!? Ignoruję!//

Tak, udało się! April zabiła sarnę, tuż przed lodową rzeką. Miała szczęście, że nie wpadła, bo prawdopodobnie by już nie żyła. Wiatr zaczął wiać z północy, taki delikatny i cichy. Co robisz, wracasz do legowiska z łupem? Czy, polujesz na jeszcze jedno zwierzę?

April

Kiedy sarna padła April razem z nią zwaliła się na ziemie. Otrzepała się szybko i zwycięskim wzrokiem popatrzyła na zdobycz. Udało się! I nawet obyło się bez obrażeń. Dlaczego więc nie spróbować jeszcze raz? Wadera pokrzepiona sukcesem nie zastanawiała się długo nad konsekwencjami swojego wyboru. Zaczęła węszyć w pobliżu rzeki. Nie oddalała się jednak zbytnio by wciąż mieć na widoku ciało martwego zwierzęcia.

Yenn

Znów na las napadła nieogarnięta cisza. Lecz ziemia zaczęła drgać, a co to mogło być? Tym razem nie był to pojedynczy łup, tylko całe stado, a na czele stał wielki i dorodny jeleń, który taranował wszystko co stanęło mu na przeszkodzie. Co zrobisz, odpuszczasz i szukasz jakiegoś małego zwierzątka? Czy, atakujesz niebezpieczny tabun?

April

Poczuła drżenie ziemi i obróciła się zaniepokojona. Gdy zauważyła pędzące stado wpadła w panikę. Nagle cała odwaga z niej wypłynęła.
- Nie, nie niee tylko nie cały tabun! - jęknęła z żąlem i wskoczyła w najbliższe krzaki. Tu powinna być bezpieczna, ale na wszelki wypadek wcisnęła się głęboko w zarośla. Wolała nie ryzykować, więc postanowiła z ukrycia obserwować całą sytuacje. Czekała aż na końcu pochodu pojawią się maruderzy, słabsze i młodsze sztuki. Wtedy zaatakuje.

Yenn

Stado biegło coraz szybciej, ale ominęło waderę. Na samym końcu biegły same łanie i młode samce. Jest to bardzo ryzykowne, ale jeśli chce.. Co robisz, atakujesz najsłabszych z samego końca? Czy, bierzesz tamtego jelenia {upolowanego} do legowiska?

April

Najniebezpieczniejsza część tabunu pobiegła dalej. Wilczyca uśmiechnęła się pod nosem i ostrożnie, by nie narobić hałasu wysunęła do przodu. Mogła być teraz łatwo zauważona więc musiała działać szybko. Jako ofiarę wybrała jednego z jeleni. Przygotowała się do skoku napinając mięśnie, po czym odbiła się od ziemi i poszybowała w stronę zwierzęcia by rzucić się mu do karku.

Yenn

Młody jeleń był sprytniejszy od wadery, odskoczył w bok, a ta padła plackiem na podłoże. Lecz to nie koniec! Tabun narastał, a April mogła być łatwo zabita. Co robisz, uciekasz i bierzesz ''starą'' zdobycz? Czy, atakujesz ponownie?

April

Natychmiast wstała ze śniegu i rozejrzała się na boki. Zrobiło się niebezpiecznie. Przełknęła głośno ślinę widząc biegnące przed siebie stado. Właśnie tego chciala uniknąć. Postanowiła jednak dopiąc swego. Powstrzymała drżenie ciała i nastroszyła sierść by wyglądać chociaż odrobinę groźniej. Podbiegła bliżej jelenia i rzuciła się na niego wysuwając ostre pazury.

Yenn

Tym razem wadera miała szczęście, nawet można powiedzieć, że bardzo duże. Już przy pierwszym natarciu owe stworzenie, zaatakowane przez April padło. Ruszało się jeszcze więc trzeba było zrobić swoje. Tabun zaś zaczął zmieniać kierunek, więc wilczycy już nic nie groziło. Co zrobisz, bierzesz ciężki łup, w postaci dwóch jeleni i idziesz na swoje tereny? Czy, zostajesz i rozglądasz się jeszcze za czymś mniejszym?

April

Gdy tylko zwierzę padło na ziemię wilczyca ugryzła jelenia w szyję by go dobić. Zadowolona z siebie wstała i poszukała wzrokiem poprzedniej ofiary. Na dziś starczy jej polowań. Pociągnęła zdobycz by sprawdzić jej ciężar. Jakoś to dociągnie do watahy. Ma w końcu dużo czasu.