Stare Dworzyszcze

Hiretsuna Shinigami

Foka to zwierze wyglądające jak ryba,wielka ryba-powiedziałęm z uśmiechem.
Poprawiłem kapelusz-No próbuj dobre-powiedziałem wskazując na mięso.

Yumi

Z uśmiechem na pyszczku w to miejsce przyszła biała wadera o niebieskiej grzywce. Rozglądała się pewnie po nieznanym sobie terenie i co jakiś czas węszyła w powietrzu. Wyczuła zapach dwóch wilków. Dokładniej basiora i wilczycy... chyba młodej. Szła pomiędzy drzewami, aż jej oczom ukazała się biała, mała wilczyca i czarny basior. Wyszła zza drzewa i usiadła jakieś 3 metry obok nich.

Helmi

- Raven... - zaczęła, przyglądając się leżącemu nieopodal mięsu. - A czy ta foka żyje w naszej krainie?
Zanim uzyskała odpowiedź, do jej schowanych w gąszczu śnieżnobiałych włosów uszu dobiegł szelest liści. Helmi podniosła łebek i od razu jej oczom ukazała się biała wilczyca/ Pyszczek małej od razu rozciągnął się w uśmiechu.

Yumi

Usłyszała pytanie małej i zaśmiała się w myślach. Ale gdy zobaczyła uśmiech szczeniaka postanowiła wyprowadzić ją z tej niewiedzy. Cóż, Yumi miała słabość jeśli chodziło o szczenięta. Więc te mogły wchodzić jej na głowę a ona nic. Powoli lecz zgrabnie podeszła do nieznajomych. - Z reguły nie żyją w naszej krainie, jednak nie zdziw się jeśli kiedyś spotkasz je nad morzem. Czasami mogą przypłynąć. - Swoje zdanie zakończyła miłym uśmiechem, który posłała małej istotce.

Helmi

- A dlaczego nie? I w ogóle dlaczego nie wszystkie zwierzęta żyją w naszej krainie? Czy on jest jakaś gorsza? - zapytała i uśmiechnęła się szerzej, kiedy Yumi do nich podeszła. Dodała. - Ładne ma pani włosy.

Yumi

-A dziękuję Ci bardzo... - Odpowiedziała na ostatnie stwierdzenie szczeniaka. - Ty też masz bardzo ładne i zadbane jak widzę. - Dodała po chwili przyglądając się sierści małej wilczycy na głowie... Jeszcze takich nie widziała (xd). - Nie... Nasza kraina nie jest gorsza. Tylko to zależy od tego gdzie jakieś zwierzęta muszą mieszkać. Zależy od warunków. - Powiedziała i zastanowiła się jakby to lepie wytłumaczyć. - Na przykład my pewnie nie mogłybyśmy żyć całe życie na pustyni, bo nie miałybyśmy wody i bgyłoby nam za gorąco. I foki żyją w miejscach gdzie jest im dobrze. - Usiadła i owinęła łapy puszystym ogonem.

Helmi

- A gdzie dokładnie jest fokom dobrze? Raven mówił, że one są troszkę jak wielkie ryby, wiec pewnie żyją w wodzie, prawda? - zapytała i podeszła nieco bliżej do Yumi. Wspięła się na przednich łapkach i zaczęła bawić włosami wilczycy.

Yumi

-No tak... Sa jak trochę takie duże ryby ale mniejsze od delfinów. - Powiedziała zastanawiając się jak odpowiedzieć na to pytanie. - I masz zupełną rację... żyją w wodzie. Ale jednocześnie oddychają naszym powietrzem. - Powiedziała... Chyba więcej nie musiała. Jak coś to będzie odpowiadać na następne pytania. Gdy szczeniak zaczął bawić się jej włosami Yumi zaśmiała się krótko i spojrzała na małą. - Jestem Yumi. - Przedstawiła się z uśmiechem.

Helmi

- Ładnie - stwierdziła. Nagle zachwiała się na tylnych łapkach i odchyliła do tyłu. Cóż, wilki były stworzeniami czworonożnymi. Puściła włosy Yumi, żeby jej za nie nie pociągnąć i klapnęła na tyłek. Zachichotała pod nosem. - A ja Helmi.

Yumi

-Miło mi Cię poznać Helmi. - Powiedziała i też się zaśmiała. Podała jej łapę, żeby pomóc jej wstać. - Co tu robicie? - Zapytała rozglądając się dookoła siebie. Zlustrowała swoim spojrzeniem opuszczoną budowlę ludzką, bagna i różne śmieci, które na pewno dobrze nie wpływały na całe otoczenie. Cóż... Na pewno nie było to miejsce, w którym Yumi chciała by przebywać sama w nocy.

Helmi

- Ja zabłądziłam - odpowiedziała. - Przybiegłam tu z plantacji róż ze swoim kamyczkiem... - zaczęła, ale urwała niespodziewanie i zerwała się na równe łapki. Kamyczek! Gdzie on może być?! Nie pamiętała już gdzie go położyła. Biegiem ruszyła w stronę pobliskich drzew w poszukiwaniu.

Yumi

-I jak się domyślam spotkałaś tego oto Pana, który się Tobą 'zaopiekował' ? - Zapytała i dalej słuchała. - Kamyczek? - Zapytała cicho zdezorientowana. Nie była pewna czy to był ktoś lub może coś. A może jednak zwykły kamyk. Podeszła do Helmi i pochyliła łeb na 'jej poziom'. - A jak on wyglądał? - Kolejne pytanie. Będzie miła i pomoże jej go szukać.

Helmi

Przerwała na chwilę przeraźliwe miotanie się po okolicy, usłyszawszy pytanie Yumi.
- Jest... nieduży, owalny i w różowoczerwonkawym kolorze - odpowiedziała, starając się zamaskować rozdygotany ton głosu i drgającą dolną szczękę. Helmi była bliska płaczu. A jeśli zgubi kamyczek?!

Yumi

-Spokojnie... Znajdzie się... - Powiedziała obdarowując małą kolejnym uśmiechem i sama zaczęła szukać. Helmi musiała go trzymać więc także kierowała się zapachem. Szukała, szukała i szukała. Chciała go znaleźć jak najszybciej, żeby małej nie było przykro...

ja spadam. mama każe ; /
Będę jutro. Baju~! ;3

Helmi

Czerwone oczka Helmi zaszkliły się łzami, a mała usiadła ciężko, cichutko szlochając. Ten mały kamyczek tak wiele dla niej znaczył! W całym swoim życiu wszystko dostawała za darmo od dorosłych. A ukochany kamyk? Nieźle się napracowała, żeby go wydobyć z ziemi i nikt jej nie pomógł. Zdobycie tej kolorowej 'zabaweczki' kosztowało ją wiele pracy, dlatego była jej ona taka droga.

Yumi

Do jej uszu doszedł cichy płacz małej wadery. Podbiegła do niej z zatroskaną miną. - Ojej... Helmi nie płacz... Znajdziemy go. - Powiedziała i przytuliła małą do siebie. Nie lubiła płaczu, a szczególnie gdy płakały tak małe istotki jak ona. Pogłaskała ją po główce i zaraz wstała, żeby szukać kamyczka. O nie! Ona nie pozwoli, żeby Helmi płakała! I znajdzie kamyk!

Helmi

Helmi spróbowała powstrzymać sączące się z jej oczek łzy. Yumi jej pomoże i na pewno zdoła znaleźć kamyczek! W końcu jest dorosła, a to do czegoś zobowiązuje, nieprawdaż? Mała wreszcie przestała się mazgaić i wstała ociężale. Ponownie przyłączyła się do poszukiwań ukochanego kamyka.

Yumi

Nagle Yumi poświeciło coś dziwnego po oczach. Przymrużyła je odruchowo i poszła w tamtym kierunku. Na ziemi leżało coś czerwonego, co niestety nie było kamykiem tylko szkłem. Opuściła lekko zrezygnowana głowę, ale nie poddawała się. Szukała dalej i wiedziała, że zaraz znajdzie zaginiony kamień. Zamknęła oczy i skupiła się na węchu. Szła przed siebie, przed siebie i jeszcze raz przed siebie, aż w pewnym momencie BUM ! Wylądowała z uniesionym kuprem do góry na ziemi. Łapy miała rozstawione po bokach i leżała na ziemi. Zdziwiona zamrugała parę razy oczami i spojrzała co spowodowało jej nieprzyjemny wypadek. Patrz, patrzy a tu... kamyczek ! - Helmi! - Zawołała.

Helmi

Na dźwięk swoje imienia mała aż podskoczyła. Wołanie Yumi wyrwało ją dość brutalnie ze skupienia, z którym Helmi poszukiwała zaginionego skarbu. W swym podskoku odwróciła się do wilczycy i zachichotała pod noskiem, kiedy zobaczyła, że ta leży na ziemi jak długa. Ruszyła ku niej biegiem.
- Znalazłaś go, znalazłaś?! - w oczach małej widoczny był wyraźnie błysk nadziei.

Yumi

Podniosła się do siadu i wzięła do łapki niedoszłego mordercę, o ! I tak, był to czerwono-różowy kamyczek, który najwyraźniej należał do Helmi. Wystawiła łapki w stronę małej. - To ten ? - Zapytała mając nadzieję, że to ten kamyczek... I właśnie zostanie zamknięty i nigdy nikogo więcej nie będzie próbował zabić ! ; oo (Sorry... Dziś mam dobry humor xd)