Stare Dworzyszcze

Taimi

Odsunęła na moment pyszczek i pogładziła go delikatnie łapką po policzku. Usmiechnęla się pokrzepiająco. Tak. Miał rację. Ona też chciała, żeby tak pozostało. Może nie do końca, może niech nie zachowują sie jak dwójka młodych wielce zakochanych, co sobie wiecznie w oczka patrzą i całe wieki się tulą, jakby ich kto klejem połączył. Ona chciała poważnego związku, rodziny... wiadomo, jakieś mieszkanie, może kiedyś dzieci... najlepiej cała gromadka, Taj kochała dzieci! Ale Mort miał już własne potomstwo, nie wiadomo, czy będzie chciał mieć dzieci i z nią. Póki co chyba na to za wcześnie?
- To jawa. Jawa, Morcie. I tak musi pozostać. Wiesz... bardzo za Tobą tęskniłam. Żałuję, żałuję że Cię nie posłuchałam i jak głupia skoczyłam... Ale wierzę, że jeszcze może czekać mnie względnie normalne życie. Albo i całkiem nienormalne, byle by przy Tobie. - powiedziała, nadal masując delikatnie policzek ukochanego.

Zed

Samiec ocierał się o jej łapkę, jakby pierwszy raz doświadczał takiego uczucia.
- Już dobrze najdroższa, jestem tu. Przy Tobie. Już więcej nie pozwolę Ci odejść. - oznajmił lekko się uśmiechając.
Spojrzał jeszcze raz na ołtarzyk, który lekko się "rozwiał" podczas rytuału.
"Odkleił się" od Taimi i wziął kwiat orchidei. Przyniósł go wybrane i położył pod łapki.
- To należy do Ciebie tak samo jak moje serce, wierność i względy. Kocham Cię! - krzyknął wniebogłosy. Niech tak zostanie. Zdecydowanie.

Taimi

Wiernosć? Miała nadzieję. W sumie to z Morta niezłe ziółko, jeśli chodzi o łamanie kobiecych serc, co nie? Zaśmiała się serdecznie, kiedy krzyknął. Jeszcze go Massacre usłyszy i nie będzie zadowolony, że jego brat znów zdaje sie być szczęśliwym. Ale to nie jej problem, jej nie może na razie ruszyć. Prawda?
- Też Cię kocham. - szepnęła w odpowiedzi. Jakoś szept zdawał jej się bardziej zmysłowy od wrzasków, tym bardziej, gdy używa się go tak blisko ukochanego pyska, na którym następnie składa się krótki i delikatny pocałunek. Obudził w niej, wiecznym dziecku, kobietę. Dojrzałą, gotową do założenia rodziny, wybudowania domu czy zasadzenia drzewa.

Zed

Zasadzenia drzewa?! XD //Wybacz piłem już 2 kawy ;D//

Samiec owszem był nieodpowiedzialny i nie można było mu wierzyć w każde słowo, ale to on łapał się w nie te związki co trzeba... Ile ich było... Zaraz... Enary, Netra, Elena... Więcej nie pamiętał, o ile takowe były. To nie znaczy, że teraz zrobi tak samo z Taimi, o nie. Na tym koniec jego zachowań się jak cham bez serca.
Przytulił ją bóg wie który raz, do siebie i począł gładzić ją po grzbiecie swym pyskiem.
- Może chciałabyś gdzieś pójść ? - zapytał po cichu. To miejsce pozostanie jego najulubieńszym, bo przecież tu wszystko się odrodziło.

Taimi

/ tak, wiem, kwestia mezczyzn x D /

- cóż, poszłabym nad jakąś łąkę, ale teraz, przy późnej jesieni, to już nie to samo. - powiedziala, wtykając orchideę za uszko, a następnie na powrót wtuliła się w ciało ciemnego samca. Musiała się pilnować, żeby go nie zaślinić, jak pies z Rodziny Zastępczej czy coś. Uśmiechała się cały czas. Poszłaby gdzieś? W sumie...
- W sumie może do mnie? Znaczy... - zatrzymała się. Źle zabrzmiało, racja.
- Upolowałam niedawno dzika i nie zdążyłam go nawet zjeść... - tak, chyba głód odczuwała po zmartwychwstaniu, prawda? Uśmiechnela się delikatnie.

Zed

Samiec się uśmiechnął. Ona była taka urocza. Właśnie tego mu brakowało. Nie chciał mieć poważnej samicy, która wybywa gdzieś na zebrania i wraca kiedy chce, bez słowa. Taimi była wyjątkową waderą.
- Zatem prowadź. Jeżeli Ci moja obecność nie będzie przeszkadzać oczywiście. - ozwał się półszeptem. Wilkom nie przeszkadza się w posilaniu, to była jego zasada, a że głodny rzadko bywał... Mógł ją odprowadzić i zostać gdzieś w pobliżu, by była bezpieczna.

Taimi

Zaśmiała się ciepło i poczochrała go delikatnie po łepetynie.
- Nigdy mi nie będziesz przeszkadzał, Morcie. Nigdy. - zawołała wesoło, po czym delikatnie odbiła się od niego przednimi łapkami, odbiła się następnie od kamienia i rzuciła pędem przed siebie. Odwróciła na moment głowę, by zawołać:
- kto ostatni ten zgniłe jajo! - i już jej nie było. słychać można było tylko jej życzliwy śmiech. Nie, ona chyba nadal zostawała dzieckiem...
zt.

Zed

I to samcowi nie przeszkadzało, że mogła zostać nawet dzieckiem, byleby uśmiechała się i była szczęśliwa... Z nim oczywiście!
Uśmiechnął się po czym postarał się ją doścignąć zanim nie otrzymał tytułu "zgniłe jajo"... Jakoś to do niego nie pasowało (xD).

z.t