Świerkowy las

Wardress

Westchnęła. Wciąż leżała w cieniu. Powoli znów czuła delikatny głód w żołądku. Tym razem nie miała nawet siły zapolować. Mruknęła coś niezrozumiale pod nosem. Czekała znów na Canis i Seph. Miałą przecież przeprowadzićz Nimi walkę wstępną, tymczasem Speh poszła z Szastą, a druga, młoda wilczyca gdzieś zniknęła. Po chwili Ward wstałą i wolnym krokiem, szurając ogonem po ziemi - wyszła.

Sarah

Spojrzała za odlatującymi smokami. Gdy już zniknęły spojrzała na lekko zachmurzone, a jednak błękitne niebo. Ziewnęła i rozciągnęła znowu kładąc się. Spojrzała na demona kątem oka, wręcz krzywym i złym wzrokiem jakby chciała go wyzwać. Nienawidziła gdy coś wielkiego niszczy potrzebne do życia drzewa. Westchnęła, przewracając oczami i położyła głowę na łapach przymykając oczy, jednak jednym okiem patrzyła wokół, była bardzo czujna. Zrobiła w końcu uśmiech od samej siebie, ponieważ wiaterek delikatnie falował jej sierść. Było jej przyjemnie. Pomimo to przypomniało jej się miłe wspomnienie.

Shade

Przybiagłam do świerkowego lasu. Zaczęłam chodzić w kółko w jednym miejscu, po czym usiadłam pod drzewem. Zaczęłam się rozglądać. Nie zauważyłam nic podejrzanego, więc położyłam się na ziemi. Nastawiłam uszy, aby w razie zagrożenia szybko zareagować. Zamyśliłam się. Co by było, gdybym wtedy jednak została w naszej jaskini, może rodzice wrócili? Pewnie zmartwili się tym, że mnie nie ma... Na pewno wyszli z założenia, że jakieś większe zwierze mnie zabiło. Tak zazwyczaj bywa. rzynajmniej nauczyłam się samodzielności. Westchnęłam ciężko. Dookoła pełno drzew. Gdzieś w oddali słyszałam kroki innych wilków.

Carly

Przybiegłam pełnym gracji krokiem. Potrząsnęłam grzywką. Poczułam że jestem głodna. Zaczęłam węszyć za jedzeniem.

Shade

Usłyszałam szelest i zauwayłam ruch. Dopiero po chwili spostrzegłam wilczycę. Uśmiechnęłam się. Skinęłam jej głową. Byłam dość nieufna, patrzyłam na nią cały czas. Nie stanowiła dla mnie zagrożenia. Spojrzałam na niebo i wstałam. Podeszłam do niej i wyciągnęłam łapkę. - Shade jestem.

Helios

Przyszedł, a raczej wpadł. Przewrócił się i zaczął turlać. Zanosząc się od śmiechu wstał i podszedł do wilków.-Hej, jestem Helios!-Powiedział cały brudny od podłoża i z igłami w sierści, nadal się śmiejąc.

Shade

- Shade. - uśmiechnęłam się do niego i również zaczęłam śmiać. Wilk rozbawił mnie. Tak dawno się nie śmiałam. - Chcesz się bawić?

Helios

-Jasne!-Powiedział merdając ogonem. Uśmiechał siwesoło, tak jak tylko on to potrafi, tym jego szelmowskim uśmiechem.

Ps. Sorki, muszę lecieć! Narka.

Carly

Podniosłam łeb i ujżałam białą waderę.
- Witaj - odwzajemniłam uścisk - Carly, miło mi Cię poznać.
Po chwili znów zaczęłam węszyć. Zatrzymałam się pod rozłożystym dębęm. Uniosłam pysk do góry. Ujrzałam jastrzębia. Zwinnie i cicho wdrapałam się na drzewo i zębami uchwyciłam ptaszysko. Zeskoczyłam na dół.
W kilka minut zjadłam ptaka.

Shade

- Mnie również miło poznać. - uśmiechnęłam się do Carly. Podbiegłam do Heliosa i klepnęłam go łapką. - Gonisz! - Śmiejąc się zaczęłam uciekać.

Sarah

Spojrzała kątem oka na szczeniaki. Uśmiechnęła się do nich kącikiem ust. Bardzo przypominały jej dzieciństwo. Wiatr przestał wiatr, a ona popatrzyła przed siebie. Położyła się spokojnie i przymknęła oczy. Dalej pilnowała dzieci pomimo że nie były to jej dzieci 00. Coś ją niepokoiło... Uszy miała nastawione dla czujności. Westchnęła głęboko. Po chwili przecięła się o ostry kamyk kładąc na nim łapę. - cholera - burknęła i zaczęła ją lizać.

Carly

Spojrzałam ukradkiem na Shade. Westchnęłam cicho. Nagle usłyszałam ciche "cmokanie". Wstałam i zaczęłam się rozglądać. Z krzaków wyskoczył mały zajączek. Wlepił we mnie swoje duże czarne oczka. Nie wiem o co mu chodziło. Po chwili skulił uszy, stanął na czterech łapkach i poruszył słodko noskiem. Położyłam się i położyłam pysk przed nim.
- Co tu robisz maluszku? - zapytałam, chociaż wiedziałam że mi nie odpowie. Na moje oko królik miał około 2 miesięcy. Mały poskakał do mnie i zaczął mnie obwąchiwać. Z pyska było czuć jeszcze krwią z jastrzębia. Po chwili pojął że jestem mięsożercą i uciekł.

Wasp

Przez las kroczył średniej wielkości wilk o kruczoczarnej, gęstej sierści. Ze spuszczonym łbem szedł powoli, powłócząc łapami. Sprawiał wrażenie zamyślonego. Zatrzymał się gwałtownie gdy przez zamyślenie się o mało nie wpadł na pień potężnego świerka.

Shade

Biegnąc przed siebie wpadłam na kogoś. Spojrzałam na czarnego wilka. Speszyłam się trochę. - Przepraszam... Nie chciałam. - powiedziałam cicho.

Wasp

Wasp zaśmiał się i spojrzał na młodą wilczycę. - Nic się nie stało - powiedział. - Czasem każdemu się zdarza w kogoś wpaść.

Shade

Uśmiechnęłam się i również zaśmiałam.
- Nazywam się Shade. - wyciągnęłam łapkę w jego kierunku.

Wasp

Wilk usiadł i uśmiechnął się do wadery, przedstawiając się krótko - Jestem Wasp. - po tych słowach uścisnął krótko jej łapę.

Shade

- Z jakiej watachy jesteś? - spytałam z uśmiechem.

Wasp

- Nie należę do żadnej watahy - odpowiedział Wasp. - Jestem samotnikiem, wolę sam decydować o swoim życiu.

Shade

- Też rozważałam tę opcje. - powiedziałam. - Ale zdecydowalam się jednak przyłączyć do watahy Nocy. - delikatnie się uśmiechnęłam. - I jak to jest, być tak sam sobie... Nie masz nikogo?