Świerkowy las

Wasp

- Mhm... - mruknął tylko w odpowiedzi. O nic nie pytał, o niektórych rzeczach o swojej przybranej matce wolał nie wiedzieć. I tak najważniejsza była dla niego wiadomość, że dusza Okami żyje.

Chiyo

- Już kiedyś próbowałam żeby nawiązała rozmowę z kimś innym. Ale niestety, króliki doświadczalne się spaliły... - urwała. Warknęła.

Wasp

- A gdzie ona się teraz znajduje, jeśli mogę wiedzieć? - zapytał. Był prawie pewien, że nieznajoma wadera odpowie, iż cząstka duszy Okami mieszka w jej ciele.

Chiyo

- Trudno określić. Jest widoczna kiedy dziewięcioogoniasty zmienia się w mniejszą formę, a raczej jakaś osoba jest opętana i ma stan sześcioogoniastego. - mruknęła. - Ogólniej to musiałbyś mnie zaatakować, ponieważ Okami broni Demona by ten wykonał jej prośbę. Tylko nie wiem jaką..

Wasp

Teraz Wasp uważnie spojrzał w żółte ślepia nieznajomej wilczycy. Nie był w stanie wyczytać z nich żadnych emocji. Rzekł po chwili. - Powiedziałaś mi już, że Okami nie umarła całkowicie. Czy coś jeszcze?

Chiyo

- Nie, chciałam tylko sprawdzić jak wygląda ten Amulet. Jest cenny. - mruknęła. Odwróciła się na pięcie. Dla niej to było łatwe, ponieważ chuda sylwetka jej na to pozwalała.

Wasp

Wciąz nie spuszczał wzroku z wilczycy. Miał dość powodów by jej nie ufać. Znów przypomniał sobie o tym, że niedaleko jest urwisko, z którego może się rzucić. Wolał nie żyć niż wciąż obracać się w towarzystwie potworów.

Carly

Wstając podeszłam do czarnego basiora. Widziałam że jest smutny. Spuściłam łeb i usiadłam niedaleko pod niewiekim drzewem przyglądając się mu. Grzywka opadła mi na prawe oko.

Szasta

Puścił małą i podszedł do drzewa nie daleko wilków, jednak wciąż obserwował nieobliczalną wilczycę. - Witaj - przywitał się z uśmiechem i zerknął na Carly.

Carly

- Witam. - na moim pysku pojawił się przenikliwy uśmiech. Potężny basior wywoływał we mnie zdziwienie. Nie mogłam sobie wyobrazić przez ile musiał pewnie przejść. Ja zawsze widziałam świat przez różowe okulary, a dopiero w tej krainie, poznałam oblicze prawdy.

Wasp

Oderwał wzrok do oddalającej się niebieskiej wadery i prychnął cicho, zerkając na wiszący na jego szyi amulet. Miał podstawy by obawiać się, że ten wisior jest związany z czarną magią, jednak nie chciał się go pozbyć. Dostał go od Okami. Powoli dźwignął się na łapy. Zerknął na zgromadzone wilki, skinął im na pożegnanie i ruszył powoli ku wyjściu z lasu.

Szasta

- Szasta - pokłonił jej się i powrócił do swej pozy.
- Jak cię zwą? - zainteresowała go była taka beztroska i prawdziwa. Nastawił uszy i uważnie jej słuchał.

Carly

- Carly - uśmiechnęłam się. Stanęłam znów. Powrócił do mnie mój wieczny uśmiech i humor. Machnęłam wesoło ogonem na prawo i lewo zastrzygając uszami.

Szasta

Zmrużył lekko ślepia lecz uśmiech wciąż miał na pysku.
- Miło cię poznać Carly... - wciągnął powietrze i zauważył zapach obcej watahy - ...nie jesteś z watahy Nocy prawda... - stwierdził.

Carly

- Owszem, nie jestem. Pochodzę z Watahy Wody - powiedziałam wzdychając. Nie bardzo lubiłam tą watahę, ze względu na wilki które są wiecznie nienasycone zła i krwi.

Szasta

Coś się stało? - spytał i spojrzał swoim przesyconym sprawiedliwością i uprzejmością spojrzeniem. On był wilkiem, który zawsze stawał po stronię słabszych...zamiótł gonem.

Shade

Spojrzałam na Carly, uśmiechnęłam się do niej. Miałyśmy okazję się poznać. - Cześć. - powiedziałam cicho. Usiadłam obok Szasty.

Carly

- Cześć - posłałam powitalny uśmiech w stronę Shade.
- Nie nic..Mam tylko urazę do wilków "mrocznych", a takowe bywają w Watasze Nocy - odwróciłam główę w stronę Szasty.

Szasta

- Nie jestem aż taki mroczny...chyba Shade coś o tym wie...może nie ufny, ale nie krwiożerczy...jestem po to żeby chronić innych i moje życie należy do watahy...nie do mnie - liznął szczeniaka w pyszczek.

Carly

- Chociaż Ty - uśmiechnęłam się kątem pyska. Spojrzałam na Szastę bardzo czule. Po chwili odwróciłam wzrok i wbiłam w księżyc w mojej obroży.