Świerkowy las

Azazello

Wszedł tu swoim wszechobecnym chybotliwym krokiem. Jako ze nie znał okolicy postanowił ją pozwiedzać w końcu. Jego żółte oczy obserwowało wszystko i wszystkich.

Kaisa

Pomiędzy drzewami trochę niepewnym krokiem kluczyła smukła wilczyca o jasnej sierści. Rozglądała się z uwagą w szeroko otwartych oczach. Tak długo nie była w tej krainie... niewiele pamiętała.

Azazello

Zauważył przybycie nowej wilczycy. Cóż dla niego wszyscy byli nowi. Wyglądała na bardziej niepewna niż on sam. Bo chociaż do słabości przyznawał się rzadko i niechętnie czuł się trochę niepewnie.

Kaisa

Zatrzymała się nieopodal dorodnego świerka i rozejrzała uważnie po okolicy. Teraz sobie przypominała jakieś strzępki wspomnień z dzieciństwa... Westchnęła i przysiadła. Jej wzrok zatrzymał się na wilku o kruczoczarnej sierści i intensywnie żółtych ślepiach. W oczach zagubionej w tej krainie Kaisy wyglądał na groźnego.

Azazello

Obserwowała wilczycę, która usiadła nieopodal. Przez chwilę poczuł na sobie jej wzrok.Może każdy inny wilk będący pierwszy raz w tej krainie podszedłby do niej z prostej chęci poznania kogokolwiek ale on był inny. Zaszurał tylko ogonem po trawie.

Kaisa

Odwróciła wzrok. Nie należała do wilków, które gapią się na wszystkich nachalnie. Podejść do nieznajomego też nie miała zamiaru, nigdy nie robiła tego pierwsza.

Azazello

Spojrzał przelotnie na wilczycę. Odwróciła wzrok od niego. Czyżby był aż tak niezrażający? - zastanawiał się z rzadkim u niego uśmiechem. Wzruszył tylko barkami i położył się ostrożnie. Przyzwyczaił się do swojego stopniowego kalectwa.

Kaisa

Oparła się bokiem o pień drzewa i przymknęła oczy jakby ze zmęczenia. Zastanawiała się głęboko nad pozostaniem w tej krainie. Po co tu w ogóle wracała? Była naprawdę naiwna, myśląc, że wróci do swojej szczęśliwej rodziny i wszystko będzie jak dawniej.

Azazello

Nie wytrzymał. Nie chciał przeszkadzać wilczycy w jej rozmyślaniach czegokolwiek dotyczyły ale sam nie wiedząc czemu może po prostu od czasu do czasu tak musiał zdjął z pyska maskę obronną obojętności i pokulał do wilczycy Gdy stanął nieopodal wsparł się o świerk i odezwał się niskim gardłowym głosem
- Cześć. - wyszło mu to nawet przyjaźnie.

Lightning

Przemykała pośród drzew,niewidoczna.Zatrzymała się dopiero przed dwoma wilkami które tu były.Skineła na nich głową w geście pozdrowienia.Chciała porozmawiać.Szukała kontaktu...Zawsze była niedostępna...Nie chciała rozmawiać z innymi.Ale teraz...
-Cześć-powiedziała niepewnie,nastawiając się już na porażkę.

Kaisa

Otworzyła oczy i zlustrowała zgromadzone niedaleko niej wilki. - Witajcie - rzekła krótko, ukrywając niezadowolenie. Nawet w tak spokojnym miejscu nie mogła się na chwilę zatrzymać i porozmyślać?

Azazello

- Cześć. - powiedział jak najserdeczniej umiał i uśmiechnął się. Wyszło mu to krzywo ale to nie było nic nowego. Z resztą nowo przybyła wilczyca wyglądała mu na zbliżoną do niego charakterem.

Lightning

Popatrzyła na czarnego wilka.Był taki...znajomy...Był bardzo podobny do niej.Nie wiedziała co powiedzieć ponieważ nigdy nie rozmawiała z wilkami.Wyczuła że wilczyca nie jest zadowolona z tego że są tu inne wilki.Napewno chciała być sama.Nie wiedząc co uczynić popatrzyła na wilki,jeżąc swoją czerwoną sierść czekała na rozwój wydarzeń.

Sasori

Jego póki co złote oczy zabłysnęły mocno w krzakach. Krył się w zaroślach od pewnego czasu.. Dorodny wilk z dawnego klanu.. największych.. Tym razem się nie afiszował. Siedział w ciemnym zakątku i z nudów obserwował wilki.

Azazello

Wyczuł niechęć wilczycy do rozmowy. Chciał jej dać upragniony spokój więc zapytał zupełnie znienacka nowo przybyłą wilczycę:
- Hmm.. jak długo tu mieszkasz? - miał na myśli tę krainę.

Kaisa

- Coś nie w porządku? - spytała wilczycę o ciemnoczerwonym kolorze. Nieznajoma zjeżyła sierść zupełnie tak, jak kot szykujący się na zaatakowanie swej ofiary. Kaisa postawiła uszy na sztorc i rozejrzała się uważnie. Intuicja nigdy jej nie zawodziła. Ktoś ich obserwował.

Sasori

Machał lekko i spokojnie ogonem. Nie ujawnił się. Położył się w zaroślach i ziewnął.. Był oazą spokoju co się często nie zdarzało w przypadku tego bezczelnego i szalonego wilka.. Zastanawiał się czy dziś też będzie się nudził..

Lightning

-Nie,nie mieszkam tu długo.
Westchnęła po czym spojrzała na wilczycę
-Ja jestem...nie umiem rozmawiać z wilkami.Nikt mnie tego nie nau...
Cała się zjerzyła i odsłoniła zęby gotując się do ataku.Czekała aż intruz sam się ujawni.

Sasori

Widział, że wilki się niepokoją czując , że ich podgląda.. To była dla niego dobra zabawa. Szczerzył kły w szyderczym , a zarazem łobuzerskim uśmieszku. Nie miał ochoty ruszyć się z miejsca..

Kaisa

//zdarzało, Sasori//

- Czyli ty też poczułaś czyjąś obecność - powiedziała do wilczycy i wbiła wzrok w zarośla. Było jej zupełnie obojętne czy ukrywający się wilk wyjdzie czy nie, jednak drażniło ją to nieprzyjemne uczucie. Po chwili z powrotem przeniosła wzrok na rozmówczynię. - Daj sobie spokój. Tu nam nic nie grozi. Ta kraina jest pełna takich zidiociałych dowcipnisiów.