Świerkowy las

Shade

Wilczyca jednym gwałtownym ruchem powaliła karibu na ziemię, Łamiąc mu kark. Zwierzę padło martwe, a ona pobiegła za Herą. Złapała karibu i oszłomiła je lekko tak że zwierzę było zdezorientowane. - Wbij kły w kark, tam gdzie ma tętnice. - powiedziała do córki.

Hera

Ustawiła się do skoku i jednym porządnym susem wskoczyła na głowę zwierzęcia łapiąc jego rogi. Wbiła swoje malutkie ząbki w miejsce, które pokazała jej matka. Zaciskała ząbki coraz mocniej, a krew spływała po jej łebku.

Shade

Po chwili zwierzę przestało się szamotać. Padło na ziemię martwe. - Ślicznie. - powiedziała zlizując krew z łebka Hery. - Bardzo dobrze...

Hera

Na jej pyszczku pojawił się uśmiech - Zabiłam Karibu... Zabiłam Karibu... Zabiłam Karibu - zaczęła śpiewać.

Donn

Przybiegł tutaj słysząc śpiewy Hery, skoczył na nią gdy tylko ją dojrzał i wgniótł swym ciężarem w ziemię. Spojrzał na zwierzę i kątem pyska uśmiechnął się.

Hera

- Złaź ze mnie! - krzyknęła i odepchnęła Donn'a. Wpadł On w kałuże krwi, która została po zabitym zwierzęciu. Wyglądał bardzo śmiesznie.

Shade

- O witaj Donn. - powiedziała do Syna. - Bardzo łądnie Hera... Teraz możesz zjeść KAribu. - powiedziała i przytargała zabite przez siebie zwierzę do nich. Zaczęła je jeść, krew spływała po jej śnieżnobiałej sierści brudząc ją.

Hera

Chwyciła ząbkami mięso i zaczęła je rozszarpywać. Krew tryskała na wszystkie strony brudząc przy tym obecnego Donn'a.

Donn

Odskoczył zanim wpadł w kałuże i wylądował poziomo na pniu drzewa. Przekręcił łeb w tył by mógł patrzeć na wilki - Nie zemną te numery - zaśmiał się i odbijając łapami od drzewa wylądował za matką. - Widziałem twego partnera. - rzekł dość cicho.

[Hera nie pisz z łaski swojej za mnie bo łamiesz regulamin!]

Kirina

Przyglądała się wszystkiemu.
- Ślicznie Hera. Gratuluję. - uśmiechała się. Jej królewska rodzina zawsze uczyła ją pewnej rzeczy. Jeśli ktoś potrafi coś czego ty nie potrafisz, jest lepszy, wywyższa się w jednej rzeczy, ty musisz mu w tej rzeczy ustąpić. Czuła się niższa, co sprawiło nie że była zazdrosna, ale że czuła się dumna ze swej siostry.

Shade

- Kirina spróbuj też zapolować. - powiedziała. Wskazała jej łapką na karibu kręcące się nieopodal. - Pełno tego tutaj. - powiedziała. - Zagryź szczęki na jego szyi, przygnieć ciałem i zgnieć kark... - dała jej wskazówki i podeszła do Donna siadając obok niego. - Partnera? Ja nie mam partnera, jak TY to nazwałeś.

Hera

Uśmiechnęła się. Była z siebie dumna. Jej błękitne oczka powędrowały w stronę ptaka. Zasnął. Westchnęła i zaczęła kończyć mięso.

Donn

- Taaak...a ja nie jestem wysokim blondynem o niebieskich oczach xD - uśmiechnął się delikatnie i usiadł zawijając ogon wokół łap. - Przecież nie jestem ślepy...kleicie się do siebie jak muchy. Jak ćmy do ognia...no czy jakoś tak. - mówił.

Shade

Przyjrzała mu się uważnie. - No, wiesz... Tak patrząc na Ciebie to nie jesteś blondynem o niebieskich oczach. - wyszczerzyła się. - Nie jesteśmy razem z Tornado... - spoważniała mówiąc to. - Jest mi przy nim dobrze... Ale boje się, że tym Was skrzywdzę.

Donn

Mlasnął kłami spoglądając na Here - Mhmm...jeszcze dziś wyzna ci miłość. Założymy się...- śmiał się ochrypłym głosem. Zaszurał pazurami po ziemi.
- O mnie się nie martw, Dasty to przetrawi, Hera i Volire to szczeniaki. Tony i D.J zniknęli. Nie masz powodów do zmartwień. - dodał.

Shade

- Jeśli tego nie akceptujesz to... powiedz mi. - powiedziała poważnie. Wiedziała, że Donn nie tęsknił za Smithem, w końcu go nie znał. - Nie będę się z Tobą zakładała...

Donn

Charknął dość głośno i splunął na bok krwią. Nie miał zamiaru wyjaśniać dlaczego tak jest, spojrzał na matkę i odpowiedział poważnym tonem - Nie powiem ci, że tęsknię za ojcem. Nie znałem go i uważam, że skoro za nim zginął nie raczył dać się poznać swoim dzieciom to nie był tego wart. To moje zdanie na ten temat. Nie mówię, że popieram to co robisz, ale nie mówię też, że tego nie toleruję. To twoja sprawa...ale wiedz, że jeśli cokolwiek w tym wilku mnie zaniepokoi czy zobaczę, że cię w jakiś sposób skrzywdził to nie będę się hamować. - zastrzygł uchem i odwracając się na moment znów wypluł sporo krwi na ziemię.

Shade

Westchnęła cicho przytulając się do syna. - Dobrze Donn... Wiem, że będziesz mnie bronił, jesteście najwsapanialszym co mnie w życiu spotkało. - mówiła tutaj o swoich dzieciach. - Ja po prostu próbuję być szczęśliwa...

Donn

Odsunął się od niej, skinął łbem i uskoczył do góry. Stał teraz na wysokiej gałęzi gdzie nikt już nie mógł go zobaczyć. Po chwili zawył i zniknął z tego miejsca. Był niczym cień.

Shade

Uśmiechnęła się do niego. CZekała aż córka zje. Spojrzała na Kirinę. - Jak chcecie możecie zostać, jak nie to wracajcie do legowiska... - powiedziała i przytuliła ja. - Do zobaczenia. - po chwili już jej nie było.