Świerkowy las

Hithan

- Ta kraina ma chyba jakieś dziwne właściwości... Przyciąga wszystkich z zanikiem pamięci lub go nagle wywołuje... - wyjaśniał.

Namida

- Mhm - zaczęłam - Dziwne.
Popatrzyłam na towarzysza.
- Widzę, że jesteś tu długo, skoro tak dużo wiesz - mruknęłam, przenosząc wzrok na korony drzew.

Hithan

- Hmm... Jakieś 2 ludzkie lata w prawie... - odpowiedział - Ale co mi ta wiedza daje? - spytał sam siebie - Jednyne co mogę robić to opowiadać młodszym pokoleniom jak to dawniej było...

Namida

Kiwnęłam tylko głową. Po chwili wysunęłam łapy przed siebie, kładąc się. Przymknęłam oczy, przyciskając skrzydła do tułowia. Mój duży ogon walnął jeszcze raz o ziemię, nie robiąc potem nic.

Alexy

Przez chwilę obserwowała dwa smoki po czym znowu prychnęła rozejrzała się po lesie swoim lodowatym wzrokiem i położyła się pod drzewem niedaleko Deny Ew. Nie żeby ją lubiła.

Dena Eiv

Przerzuciła oczami i prychnęła cicho .
-No ja was pozostawię gołąbki ....-wyszczerzyła kły , jeszcze raz rozglądnęła się po okolicy by zapamiętać miejsce ,wybiegła lekkim truchtem obijając sobie tylnie łapy ogonem .

Alexy

Spojrzała za wilczycą rozejrzała się wokół mruknęła coś nieprzyjemnego pod nosem, spiorunowała dwa smoki swoim przeszywającym wzrokiem i także wybiegła.

Namida

Spojrzałam chłodnym wzrokiem za wilkami. Nie przepadałam za tymi istotami. W każdym bądź razie, na pierwszy rzut oka. Popatrzyłam na mojego towarzysza i machnęłam lekko skrzydłami.

Lightning

Weszła spokojnym krokiem do tego miejsca. Usiadła obok starego,spróchniałego świerku. Rozejrzała się po czym ziewneła przeciągle ukazując szereg ostrych kłów...

Idalia

Kluczyła powolnym, ostrożnym krokiem pomiędzy dziesiątkami drzew. Węch Hekate podpowiadał jej, że znajduje się w wielkim lesie, w którym muszą rosnąć jedynie świerki. Wilczyca syknęła, gdy potknęła się o wystający konar drzewa.

Lightning

Podniosła się i najeżyła gdy usłyszała syk. Wyczuła wilka,a raczej wilczycę,który najwyraźniej skradał się po tym lesie...

Idalia

Czuły węch Hekate zadziałał i do jej nosa dotarł zapach nieznajomego wilka. Wilczyca nastawiła uszy, próbując zlokalizować nieznajomego.

Lightning

Warkneła odsłaniając kły. Nie tolerowała obcych. Po chwili udało jej się namierzyć nieznajomego wilka. Była to ciemnoszara wilczyca...

Idalia

Hekate usłyszawszy głuchy warkot, mimowolnie cofnęła się o krok. Zdążyła wrócić do krainy i od razu trafiła na jakiegoś agresywnego wilka...

Lightning

Uspokoiła się nieco. Przyjrzała się dokładnie wilczycy. Zwróciła uwagę na jej puste ślepia.
-Witaj-powiedziała cicho do wilczycy

Idalia

- Witaj - odrzekła nieco niepewnym tonem. Skąd ta nagła zmiana nastroju u rozmówczyni? Hekate nie miała pojęcia. Postanowiła nie zbliżać się na razie do nieznajomej, nie była pewna jej zamiarów.

Lightning

Wyczuła niepewność w głosie wilczycy.
-Przepraszam za moje zachowanie,ale...nie mam miłych doświadczeń z nieznanymi sobie wilkami.
Po chwili dodała:
-Lightning
...

Idalia

Kiwnęła lekko głową i uśmiechnęła się delikatnie. - Cóż... nie ty jedna - odrzekła, po czym przedstawiła się krótko. - Jestem Hekate.

Lightning

Spojrzała jeszcze raz na wilczycę,po czym odwróciła wzrok w stronę jakiegoś krzaka:
-Jak długo jesteś już w tej krainie?-spytała

Idalia

Usiadła i owinęła zmarznięte łapy puszystym ogonem. - Po raz pierwszy przybyłam do tej krainy bardzo dawno temu -odrzekła. - Nie pamiętam już nawet jak dawno temu to było, straciłam rachubę.