Świerkowy las

Ray

- No to chodź. - mruknął przewracając oczyma jakby nie wiedział gdzie ma iść. Jednak zaczepnie zahaczył kłami o jej szykowny szaliczek na szyi i pociągnął ją w głąb lasu.
[ztx2 >> Las Śniegu]

Kyinra

-Oki,co i się tak humor zepsuł?-zapytała idąc za nim.Rozglądała się jeszcze po lesie i przyspieszyła.

Shalimar

Spojrzała na Lye z nadzieją w okach - Jestem tego pewna w 99%! - wydała z siebie okrzyk radości xd i przysiadła się do kumpeli wpatrując się w ekran jak zahipnotyzowana.

Lyanti

Zaczęła klikać i klikać a potem zrobiła trąbce słitaśną focię i wstawiła. - Gotowe. Teraz tylko trzeba pozapraszać znajomych. - stwierdziła bardzo poważnie, po chwili jednak wybuchając niepohamowanym śmiechem o_O

Salome

Weszła pewnym krokiem. Nie oglądała sie na nikogo. Przez chwilę rozglądała sie dookoła, aż w końcu znalazła świerk na tyle rozłożysty, żeby na niego wejść. Wdrapała się jakiś met nad ziemię i uniosła pysk do góry. Wystawiła sój długi język. Delikatnie drgał na powietrzu, jak u węża. Crimson jak zwykle neorotyczne obróciła głowę w prawo. Zeskoczyła z drzewa i ruszyła w tamtym kierunku. Kiedy sła, wydawało się, że unosi sie nad ziemią niczym duch. Pewnymi skokami omiłała każdy krzak i trawy, każdy dołek. W końcu zatrzymała się, skuliła przy ziemi i wypartywała czgoś w oddali szeroko otwierając swoje pozbawione wyrazu oczy. Warknęła pod nosem obnażajac kły. W oddali widziała młodego jelenia. Stała na polance i kubał trawę. Crimson okrążała owa polankę wiele razy. Rejestrowała każdy ruch jelenia. kidy obserwowało go już dosyć długo, mogła przewidzieć jego nastepny ruch. Zmrużyła oczy. Przyczaiła sie przy ziemi i zaczęła czołgac pośród trawy. Wydawało sie, że jest na tyl blisko, by złapać jelenia, ale zdradził ją jej ciemny kolor. Nie mogła maskowac sie w suchj trawie! Jleń podniusł głowe i zastrzygła uszami, poczym puścił sie w te pędy. Jednak nie miał duzo czasu. Wadera rzuciła mu sie na kark. Zamiast szarpać sie z nim i robić hałas, złapała ofiare zębami za szyję, usiłujac ja udusić. Crimson nie była pokaźnych romiarów, dzięki czemu łatwiej jej pyło wykonywac takie "manewry". Jeleń sie przwrócił. Wierzgał jeszcze przez chwilę. Nagle rozległa sie krótki, doniosły pisk i...Jeleń był już martwy. Wadera jeszcze długo nie puszczała jego szyi. Syczała pod nose i pewnie marszczyłaby teraz czoło, gdyby je miała. Kiedy miała już pewnośc, że jeleń, nie żyje, zabrała się do uczty.

Sheala

Przyczłapała tutaj z miejsca dla samotnych. W końcu mogła porządnie wypocząć. Żadnych wilków, ani nieznośnych szczeniaków. Po prostu błoga i wszech ujmująca cisza. Rozsiadła się przy jednym z pobliskich świerków, uważając oczywiście na swoje poparzenia na łapach i wsłuchiwała się w świergot ptaków.

Baks

Przyszedł wolnym krokiem. Stąpał po leśnej ściółce w niesłyszalny sposób. Zobaczył samotną wilczycę miedzy drzewami. Niepewnym krokiem podszedł do niej.
-Yyy cześć-wykrztusił z siebie.

Sheala

- Kogo moje oczy widzą? To ów Baks czerwono grzywy. - powiedziała uśmiechając się wrednie. - Cóż za miły, hm, widok. - rzekła wpatrując się w swojego ex. - Pewnie imię Renesmee już nic Ci nie mówi, a powinno. - dodała jeszcze, aby porządnie ją sobie przypomniał.

Baks

Podszedł blisko do wilczycy by poczuć jej zapach.
Wziął głęboki oddech po czym w jego oczku zakręciła się łza.
-Zmieniłaś sie-powiedział lecz nie był pewny co sie dzieje.

Sheala

- Każdy się zmienia. - odpowiedziała dość tajemniczo. Starała się utrzymywać dystans. To w końcu ona odeszła w poszukiwaniu swoich rodziców na wielkim pustkowiu. Kiedy odnalazła ojca - ten znów zniknął. Matki ani brata również śladu nie było. To tak, jakby zapadli się pod ziemię. Przewróciła tylko oczami, by odepchnąć od siebie smutne wspomnienia.

Baks

-Czekałem na Ciebie bardzo długo... żałuję że przestałem-rzekł smutnym głosem
Położył się i oparł łeb na łapach patrząc na wilczycę.

Sheala

- Nie masz czego żałować. Uszczęśliwiłeś Sherii, to chyba dobrze, prawda? Sam mogłeś być szczęśliwy. Na mnie już za późno, no cóż. Bywa. - powiedziała patrząc na basiora.
Nie wiedziała co ma mu powiedzieć. Że jej przykro? Oj, to do niej teraz raczej nie podobne. Smutno jej było tylko dlatego, że mu nie powiedziała o tym, że idzie szukać swojej rodziny.

Baks

-Byłem szczęśliwy tylko z tobą.. tylko czemu mnie zostawiłaś?-zapytał
W jego głowie tłoczyło się tysiące pytań związane ze swoją pierwszą miłością.

Sheala

- Wyruszyłam w podróż w poszukiwaniu mojej rodziny. Jednak sądzę, że to mało istotne Baksie. - rzekła opierając się ciałem o świerk. Wciąż lustrowała basiora swoim spojrzeniem. - To nieistotne. - powtórzyła cicho pod nosem.

Baks

-Martwiłem się o Ciebie.. Nie było chwili, w której bym nie myślał o tobie.
-Z tobą było mi najlepiej-dodał i uśmiechnął sie do wilczycy.

Sheala

- A co z Sherii? - palnęła prosto z mostu - Byłeś z nią tylko dlatego żeby załatać sobie dziurę w sercu? Proszę cię, przestań. Nie jestem tego warta. - mówiła stopniowo ściszając głos.
Spuściła wzrok, na swoje poparzone łapy. Westchnęła cicho, ledwo słyszalnie.

Baks

-To nie tak jak myślisz-zaczął sie wykręcać kręcąc łbem
-Prawie Cie nie poznaje.. zmieniłaś sie nie do poznania.
Na jego pysku widać było smutek. Jeszcze chwila i zostanie EMO...

Sheala

- Kotku, to nie tak jak myślisz, huh? - mruknęła do siebie pod nosem. - Baks, zrozum.. Ja musiałam ich odnaleźć. Jednak zrobiłam to na daremne. Wydoroślałam, w końcu. Doceń to. - powiedziała jeszcze podchodząc do niego. Jak nigdy brakowało jej kogoś bliskiego. Kogoś kto wesprze. Bez słowa przytuliła się do jego ciała.

Baks

-Ale ty mięciutka jesteś-stwierdził
-I co teraz bedzie z nami?-zapytał bawiąc się jej ogonkiem

Sheala

- Nie wiem. - odpowiedziała szczerze. - Kochasz mnie jeszcze? Choć trochę? - zapytała cicho, niepewnie.