Świerkowy las

Katie

Agashar zdenerwował się na VarriorReina ugryzł ją uderzył w pysk drapnoł w oko i zostawił ją i powiedział:
-nie zadzieraj ze mną dobrze ci radze to był tylko ostrzeżenie następnym razem nie będzie tak miłe do widzenia-powiedział i uciek w strone lasu.

VarriorReina

Pobiegła za nim:
-Ze mną się nie zadziera-powiedziałam również złowrogo.
Stalam się inna.Zła,wściekła.

Hakann

Hakann patrząc na wilczyce mruczał coś pod nosem. Nagle udał się w pogoń za VarriorReina. Wykrzyczał do niej - VarriorReina zaczekaj może zaprzyjaźnimy się!?

VarriorReina

-Dobra-powiedziała wilczyca.Nagle jej mroczne ciało zaczęło znikać.

Hakann

Wilk z podziwem zaczął się na nią wręcz gapić. Siad bardzo powoli. Wiatr szumiał tak bardzo ,że Hakann przybliżał się coraz bardziej do VarriorReina. Z bardzo wielką uwagą zapytał - Co ci się dziej? Po tych słowach basior troszeczkę oddalił się od VarriorReina.

VarriorReina

-Cóż,kiedy widzę wroga staje się demonem..Ale kiedy widzę przyjaciela znowu jestem w tym ciele.Jak się zwiesz?-spytałam bo wilk wyglądał na fajnego.

Hakann

Hakann powoli przybliżył się do wadery. Pokłonił się i przywitał VarriorReina. Odpowiedział - Nazywam się Hakann.

Katie

Agashar spacerując po lesie był troche zmęczony kłótnią z wilczycą więc postanowił położyć się pod drzewem i słuchał śpiewu kwiatów i wiejącego wiatru.

El Diablo

El Diablo wyskoczył energicznie z gestwiny.Rozejżał się bacznie po terenie.Zapolować by się chciało lecz był zbyt zmęczony.Przysiadł pod sosnom i otarł łeb o jej kore.Natomiast wzrokiem zaczoł skakał po zbromadzonych wilkach.

Katie

Agashar zobaczył wilka i chciał się z nim za przyjażnić się ale nie chciało mu się wstawać więc krzykną do niego:
-jak masz na imię i co tu robisz-powiedział to z zapartym tchem a potem dodał:
-mam na imię Agashar.

El Diablo

Wilk obrócił łeb do czerwonego basiora.
-Jestem El Diablo...
Rzycił z powagom i uśmiechnoł się chytrze.
-A wpadłem tu ot tak...Miło mi cie poznać.
Wstał i wolno ruszył do wilka.Przysiadł obok i zerknoł na czerwonego basiora.Przyjżał mu się dokładnie i uśmiechnoł się ironicznie.
-Jesteś tu nowy?

Katie

Agashar spojrzał ze zdziwieniem na wilka i powiedział ze śmiechem :
-nie nie jestem-a potem popatrzał w górę i zobaczył jak ptak szybuje po niebie nie mógł oderwać od niego wzroku.

VarriorReina

patrzę na Hakanna:
-Miło mi-mówię
-Hej jestem VarriorReina a ty?-zwracam się do żółtego wilka

Victoria

Z za drzew wyleciała niczym błyskawica Victoria.Zlustrowała tylko wilki i przeleciała nad nimi w poszukiwaniu jedzenia.Szybowała nad ziemią oczekując stada jeleni.Rykneła po smoczemu i przysiadła na ziemi.Skryta w gąszczu czatowała na ofiare cierpliwie.Nagle odbył sie stukot małych kopyt.Z północnej części lasu wibiegło stado saren.Głownie były to sarny z młodymi,nie było widać jelenia.Smoczyca tylko na to czekała.Zerwała się do lotu i namierzając jedną z saren błuskawicznie zleciała i chwyciła ją za gardło.Następnie uniosła ją w powietrzu.Sarna nie dawała za wygraną barabaniła w smoczyce kopytami jak oszalała.Jednak Victoria nie zwracała na to większej uwagi.Wydądowała spokojnie i pozwolija ofiarze się zabawić do końca.Po chwili przygniotła szczękami krtań sarny,a ta uspokoiła się natychmiast.Położyła ją i zaczeła wolno pałaszować zdobycz.
Po zjedzeniu do czysta ofiary.Schowała kości i wystartowała do lotu.Znikając za sosnami krzykneła na porzegnanie po smoczemu.

Heroine

Tsahaylu idąc wąską dróżką zobaczyła piękny Świerkowy Las. Wilczyca znów poczuła dręczący ją głód. Cicho wbiegła do lasu w poszukiwaniu zwierzyny. Nagle zatrzymała się. Zaczęła węszyć. Wyczuła zapach dzików i niedźwiedzi. Wiedziała jednak, że to mogło równać się śmierć. Nadal starała się wyczuć zapach czegoś co nie zabije jej nawet jej nie widząc. Wyczuła woń saren. Były 3km na zach. od niej. Natychmiast tam pobiegła nie oglądając się za siebie.

Po pewnym czasie woń stała się silniejsza. Zatrzymała się i rozejrzała dookoła. Zobaczyła cztery dorosłe sarny z czwórką młodych na małej polanie. Cicho zakradła się bliżej. Czekała aż któreś z młodych oddali się od grupy. Wtedy właśnie mały jeleń zaczął obserwować błękitnego motyla. Wiedziała, że to jej szansa. Czekała aż młode będzie wystarczająco blisko niej i odpowiednio oddali się od reszty. Jelonek był tuż przed krzewem pod którym się ukrywała. Rzuciła się na niego łapiąc go pyskiem za kark. Młode zaczęło się wyrywać i cicho piszczeć. Jednak to wystarczyło by matka jelonka pobiegła w jej stronę chcąc ocalić młode. Tsahaylu ścisnęła kark mocniej i usłyszała trzask jego łamania. Wtedy wilczyca chwyciła ofiarę z całej siły i zaczęła biec przed siebie. Po pewnym czasie sarna odpuściła i wróciła na polanę. Tsahaylu dalej niosła ofiarę. Gdy wyszła z lasu ruszyła do swojego legowiska. Nadal miała niejasne wrażenie, że ktoś ją obserwuje.

Kyinra

Oj tak dawno Kyinruś tu nie było znowu postanowiła zwiedzać.Nie miała nic innego do roboty.-Witam,witam i o zdrówko pytam!-powiedziała i zaśmiała się.Wskoczyła na pobliską gałąź na drzewie i położyła się na niej obserwując zgromadzonych.

Sekai

Sekai przyszła do lasu.Oj, zjadła by coś.Usiadła obok krzaków i rozejrzała się.Zauważyła sarnę.Zaczęła się do niej skradać.Spojrzała na gałąź nad sarną.Wskoczyła na gałąź.Znajdowała się centralnie nad sarną.Zeskoczyła z gałęzi na sarnę i przygniotła ją do ziemi.Przytrzymała ją prawą łapą.A kły wbiła w jej krtań.Po kilku minutach sarna nie żyła.Zaczęła jeść.Gdy zjadła zdobyła 100 kości.

Heroine

Tsahaylu znowu przyszła do Świerkowego lasu. Było to jej ulubione miejsce polowań. Szukała nie tylko zdobyczy dla siebie. Chciała znaleźć coś dla swojego młodego przyjaciela. Głęboko w lesie zobaczyła jelenia. Zakradła się cicho pod krzak przy którym stał jeleń. Obserwowała go do momentu w którym był dostatecznie blisko niej. Rzuciła się na niego łapiąc jego krtań. Ścisnęła ją z całej siły. Jeleń zaczął się miotać. Starała się ścisnąć jego szyję jeszcze mocniej. Po chwili padł martwy. Tsahaylu zaczęła pożerać powoli ofiarę. Zostawiła spory kawał mięsa i odeszła trzymając go w pysku.

Assire

Assire przybył i się położył pod drzewem (zasnął). Potem obudził go dźwięk kopyt. Otworzył oczy i zauważył sarnę. Gwałtownie wstał i pobiegł najszybciej jak potrafił. Po pewnym czasie dogoni ja i skoczy na kark. Zwierzyna upada. I tak Assire zdobył 50k.

Heroine

Tsahaylu znowu była głodna. Chciała jak najszybciej poszukać zwierzyny. Stanęła przodem do kierunku wiatru i zaczęła węszyć z nosem wysoko w górze. Wyczuła wiele zapachów. Były tam inne wilki. Jednak nie tego szukała. Poczuła zapach saren. W pobliżu było ich stado. Pobiegła wym kierunku omijając inne wilki. Wiatr nadal jej sprzyjał gdy dotarła na obszerną polanę gdzie sarny spokojnie jadły trawę delektując się promieniami słońca. Wybrała sporą sarnę która leżała blisko jej i była nieco oddalona od stada. Zaczaiła się za nią i wgryzła się w jej krtań po czym ścisnęła ją z całej siły. Stado nie zorientowało się jeszcze, więc postanowiła schwytać jeszcze jedną łanię. Zaszła stado z drugiej strony i rzuciła się na łanię łapiąc ją za gardło i dusząc ją mocnym ściskiem szyi. Reszta stada wiedziała już o jej obecności i uciekła błyskawicznie. Jedną z nich poniosła zębami. Drugą niosła na grzbiecie. Powolnym krokiem wniosła zdobycz do swojego legowiska.