Świerkowy las

Athoria

Poruszyła łbem i ruchem ucha poprawiła rogatywkę. -Tylko nie morduchna... -Odpowiedziała. Usiadła na ziemi, twierdząc, że nie wygodnie jest tak ciągle stać. Uśmiechnęła się tylko blado kątem pyska. Może jednak źle się wysłowiła? Nigdy nie myślała o sobie tak, jak teraz zdołał przedstawić ją ten wilk. Zawsze wierzyła w innych, a nade wszystko w siebie. Ale... Może i on miał trochę racji? Nie zamierzała już dalej ciągnąć tego tematu. Jedynie mlasnęła zielonym jęzorem. -Tak, to ja zwykle wołam na zające. -Powiedziała marszcząc nos..

Blacky

Blacky uśmiechnął się tajemniczo.
- W takim razie jak wołasz na niedźwiedzie? - zapytał sam nie wiedząc czemu. Machnął ogonem po ziemi zamiatając liście.

Athoria

-Miśki... -Odpowiedziała odgarniając grzywkę. -Chociaż wśród nich zdarzył się i jeden puszek. -Dodała dźwięcznym głosem. Zastrzygła uchem i owinęła ogonem łapy. Oblizała pysk i spojrzała kątem oka na Sep.

Blacky

Blacky zakasłał lekko. Czy z nią wszystko jest w porządku? Nazywać coś kilka razy od siebie większego puszkiem? A zresztą kim ja jestem, aby to osądać? Sam nie wiem, czy ze mną wszystko w porządku....
- Ych, ja bym 'puszków' unikał...

Athoria

-No tak. Miś z pewnością nie czułby się dobrze będąc nazywany 'puszkiem'... -Stwierdziła, ładnie akcentując ostatni wyraz. Podniosła jedną z przednich łap w górę, czując jak wbija się w nią jakiś ostry, nieznośny kamień. Po chwili postawiła ją kawałek dalej.

Blacky

- Z pewnością... - odrzekł Blacky i spojrzał na pysk Athorii - Z pewnością taki misiu-niedźwiadek mógłby w napadzie niezadowolenia pocharatać i oszpecić jakąś śliczną mordkę. :3

Athoria

-Bardzo niemiłe stworzonka. -Powiedziała jakby do siebie, a jednak na głos. Z charakterystycznym dla siebie spokojem. Jej wielkie oczy o zielonkawym odcieniu wyglądały spod ciemnej grzywki, jak dwa płonące świetliki.

Blacky

- Ale ty masz oczyska... - stwierdził przyglądając się tym "dwom płonącym świetlikom". Zastanawiał się jak ona może widzieć, skoro nie ma źrenic, a tylko jedną, wielką tęczówkę.

Athoria

Potrząsnęła łbem. -He, he... Mogłabym z nimi udawać stracha na wróble. -Podniosła dumnie głowę. Po chwili jednak odruchowo ją wyprostowała, w obawie, że jej ukochana rogatywka spadnie.

Nyah

Nyah idąc przed siebie doszła do lasu, zielone igiełki i piękny zapach trafiło uszy i nos Nyahi jak przechodziła między niskimi świerkami, lecz już po chwilce mogła swobodnie chodzić po lesie.

Athoria

Zmrużyła lekko oczy. Odchyliła łeb nieco do tyły, wyczuwając obecność nowego przybysza. Jej wzrok automatycznie zawiesił się na małej, złotookiej wilczycy. Przyglądała jej się tak przez dłuższą chwilę, jakby był to obiekt naprawdę godny jej zainteresowania.

Nyah

Kiedy Nyah poczuła na sobie czyjś wzrok, odrazu rozejrzała się, i wtedy zauważyła wilczyce o szarej sierści. Mała podeszła do niej - Dżem dobry, proszę pani!- Powiedziała i usiadła opierając się o drzewo.

Athoria

Przez chwilę milczała, wpatrując się w tą małą istotkę. W jej jasnych oczach można było dostrzec teraz coś w rodzaju pewnej tęsknoty. Coś co właśnie się miało przebudzić... -Ale dżem wcale nie jest dobry. -Powiedziała do siebie, a jednak na głos. -Cześć. -Wypaliła nagle, szczerząc się jak głupia.

Blacky

Blacky zamrugał, budząc się z zamyślenia. Nie zauważył wejścia tego szczurka, ale teraz już jego wzrok ogniskował się na nim, a może jej?
- Ekhem - odchrząknął próbując zwrócić na siebie uwagę.

Athoria

Kątem oka spojrzała w stronę, z której dochodził pewien dziwny, niezidentyfikowany dźwięk. Niezbyt zaskoczona ujrzała tam ponownie czarnego wilka z kolczykami w uszach. Po chwili jakby się ocknęła, robiąc minę małego, speszonego czymś dziecka...

Blacky

Blacky zerknął na Athorię i pokręcił głową uśmiechając się lekko.
- Ej, Ath, cóż to za... - zrobił pauzę szukając odpowiedniego słowa - coś?
Wskazał Nyah.

Nyah

- Dżem jest dobry!- Powiedziała i zwróciła wzrok na czarnego wilka - Ja, no wiesz... - Powiedziała i pokazała łapką na siebie - Ja, jestem szczeniakiem - dodała i znowu wyciągnęła paczkę ciastek, wyciągnęła jedno i zaczęła jej jeść.

Athoria

Jej wzrok znów skierował się ku małej, puchatej, szaro-niebieskiej kuleczce lub cokolwiek to było potrafiło mówić. -Nie jestem do końca pewna, ale... Ten kąt położenia uszu, grzywka i dość pulchny zadek wskazują na to, że może być to zagubione wilczątko. -Odpowiedziała bez większego namysłu... Gdy kulka już się przedstawiła, krzyknęła bez wahania; -Szczeniak z paczką ciastek!

Nyah

W tej samej chwili, co Athoria krzyknęła, że Nyah ma paczkę ciastek, Nyah przytuliła się do paczki mierząc wszystkim wrogim wzrokiem - Moje ciastka! Nie dostaniesz! - Powiedziała i zaczęła następne ciastko.

Blacky

Blacky zamrugał zdziwiony i spojrzał pierw na zadek Nyah, potem na Athorię, a następnie na swój tyłek.
- Co zatem mówi mój zadek? - spytał Athorię wyszczerzając do niej zęby.

// Zaraz wracam, spacer z psem.