Świerkowy las

Kain

- No dzie w tyłek.. - machnął łapą za jej ogonem, odsunął się od demonicy i usiadł sobie po jej lewej stronie. Co jakiś czas patrzył na apetycznie wyglądający ogonek, w większej mierze był jednak zajęty obserwacją Yuki-chan. Tym się zajmowała? Niszczeniem, śmiercią, torturami i gnębieniem szczeniaków? Sielanka. Pomyślał nad jej słowami. Alliance. Nieee. Dla niego zawsze będzie Yuki - małym, zwariowanym szczeniakiem który został rozerwany przez demona. O tak.

Alliance

Demonica, oczekując odpowiedzi dłuższy czas, lub jakiegokolwiek znaku od szczeniaka, w końcu wstała z kłującego podłoża i usiadła tuż obok Noisha, coby miec go na oku.
Sielanka? Może i tak. Jednak z niewiadomych przyczyn, Alli lubiła to najbardziej. One były takie bezbronne, ich mózg był świeży i nieświadomy wielkiego niebezpieczeństwa, a ich miażdżący strach bardziej łechtał dumę i dawał uciechy. Dorosły wilk tak by się nie bał. W dodatku czysta, niesplamiona infekcjami - niczym - krew, czyste serce i świeże mięso były bardzo pociągające. Jednak demonica mimo wszystko nie była pedofajlem, cokolwiek kto mówi.

Kain

- Zauważyłaś, że często wilki tak zastygają. - wilki. Taaaak. Wilki. Przecież oni byli inni. Para dziwaków, psychopatów wypuszczonych z swoich klatek. Pacnął jeszcze raz Alliance.
- Czemu zmieniłaś imię? Tamto było taaaaaaaaaaaaakie ładne~ A także.. jako demon masz coś szczególnego? Plujesz lawą? Biegasz po wodzie? Znikasz jak ninja? Cokolwiek?

[całkowity brak weny, przepraszaaaaaaaaaam :C]

Alliance

Demonica przysłuchiwała się paplaninie wampajera, zerkając na niego spod rzęs. Na pacnięcie przymrużyła mocniej ślepia. Nie należała do istot cierpliwych. Lekko głaskała Noisha po głowie końcem długiego ogona. - Yuki było dziecinne i przypominało mi o hańbiącej przeszłości - rzuciła beznamiętnie - No cóż, moją zdolnością jest po prostu cień, mgła, dym - jak kto to nazwie. Pewnie już zauważyłeś. Zazwyczaj podróżując, pojawiając się i znikając występuję w postaci ciemnej mgły o niezidentyfikowanym zapachu, wśród którego latają małe wężyki, które formują moją osobę.

Noish

Noish trwał w bezruchu, z nieznanych sobie przyczyn. Jego ucho wyłapywało słowa, jednak prawdopodobnie nie było możliwe by coś zrozumiał. - Przecież siedzę. Nie zgubiłem się - odparł po chwili... nie można kłamać... bezmyślności. Jego kita poruszała się na boki. I nadal nie wiedział w co się wpakował. Uśmiechał się przy tym lekko. Ciekawe czy jak dorośnie to się zmieni...

Alliance

Oh, młody się odezwał. Demonica zerknęła na niego łakomym wzrokiem. - W takim razie gdzie twoi rodzice? Małe dzieci nie powinny się błąkac samotnie po lesie, rozumiesz - rzekła z uśmiechem, jednakże tym swoim, a nawet całkiem rzeczowo - Mógłbyś trafic na kogoś.. - tutaj pochyliła się nad młodym - .. niebezpiecznego..

Noish

- Moja mama... Nie wiem gdzie jest... Pewnie gdzieś w okolicy - stwierdził. Wyłapywał kolejne słowa, by zrozumieć ich sens. - Nie mam się czego bać, przecież pani tu jest - dodał. Szczeniaki bywając takie... głupie? Podniósł spojrzenie na dziwną osobistość siedzącą koło niego. Patrzył na nią uważnie, jego ślepia pobłyskiwały radośnie. Lubił przebywać w różnych miejscach, z różnymi osobami, bywa.

Alliance

Wilczyca zachichotała niczym baba-jaga z najgorszych koszmarów dwunożnych dzieciaków, które wierzą jeszcze we wróżki i wieczny happy end. - Wiesz.. - wezbrała w płuca dym, który utworzył się w jej pysku, po czym wypuściła go wolno, obręczami, wokoło - .. nie byłabym tego taka pewna - dokończyła syczącym głosem, a jej ogon, który do tej pory gładził łebek szczeniaka, otulił się wokół jego brzucha. Póki co była dośc spokojna.

Noish

O ile Noish dotąd siedział niczym przygłup, teraz jego mały mózg zaczął coś podejrzewać. Nie podobała mu się pozycja w której coś go krępowało. - Dlaczego? - zapytał. Wiercił się chwilę, trochę się zdenerwował. Pociągnął nosem, wciągnął świeże powietrze. Jednak mimo wszystko ciepło jakiego dostarczał mu ogon demonicy, było dość przyjemne.

Alliance

Po raz kolejny zaśmiała się, tym razem jednak gdzieś w swoim wnętrzu, tworząc z tego zastraszające hm-hm-hm. Czytając to, brzmi mniej strasznie, a po prostu to sobie wyobraźcie, o. Będzie lepiej. - Skarbie - błysnęła oczkami, zniżając się na chwilę do jego poziomu łbem - Jestem niejakim demonem. To znaczy, nie ja, on siedzi głęboko w moim sercu i steruje mną, czasem bardzo okrutnie, nie dając wolnej woli - rzuciła zupełnie spokojnie, przeglądając imponujące pazury - Dlatego jestem zdania, że powinno się mnie bac lub umierac ze strachu, albo umierac ze strachu i bac się - rzekła, po czym mocno złapała wilczątko w pasie ogonem i podrzuciła je jak lalkę, po czym złapała za tylną nogę w powietrzu, również ogonem. Teraz był na wysokości jej oczu, które błyskały jeszcze bardziej, niż zwykle. - Kolejnośc nieobowiązkowa, a nawet śmiem twierdzic - dozwolona - zasyczała głucho w jego pysk.

Szalony kapeluszniiik. <3

Kain

Popatrzył otępiały, jak Yuki bawi się szczeniakiem. Wzium, w górę i w dół. Zapewne brałby w tym większy udział, gdyby znów nie usłyszałby głosów w swojej głowie. W własnej głowie.
Dlaczego jej nie powstrzymasz?
Huh?
Szczeniak wygląda smacznie
Nie można się bawić tak szczeniakami! Kain!
Nie będę jej zatrzymywać.
*chichot*
Dlaczego?!
Przecież ją znam, jeszcze by się obraziła..
Przestań.
Nieeee, ty przestań. Należę do jej świata. Do tych złych i pokracznych. Nie mogę..
Możesz, do cholery. A o Caro pomyślałeś?
Uuuuu, nie wkurzaj się tak, maleńka..
Caro.. o niej powinnaś myśleć jak najmniej!

Rozległa się cisza w jego głowie.

Noish

Lekko wystraszony spojrzał na oba ''cosie'', z których jedna była bardzo ''niesympatyczna''. Wzdrygnął się lekko, w końcu coś nie pasowało...
- Puść mnie! - wrzasnął tak głośno jak pozwalało mu szczenięce gardło. Ta pozycja wydała się bardziej nie komfortowa. Skrzywił się ze strachu i posłał oprawczyni błagalne spojrzenie.
- Proszę... - wyszeptał.

Alliance

- Cierp, beztroska duszo.. - jej głos przybrał już głos zupełnie syczącego, a ogon z wolna zaciskał się coraz mocniej na nóżce. Na jego krzyk zachichotała, czując czystą uciechę. Oblizała się ze smakiem. - Cierpienie wymaga więcej odwagi, niż śmierc.. - dodała, a zaraz po tym polizała szczeniaka łakomie od pyska, po koniec brzucha. Był taki rozkoszny. Taki smaczny.

Kain

Westchnął. Zapewne on nie mógłby nawet szczeniaka dotknąć. Skończyłoby się to nieprzyjemnie. Głód zjadłby już nawet i kościstego szczeniaka, ażeby się wypełnić. Zaś ona nadal krzyczała w mu w głowie.

Idiota.
Zawsze mnie tak nazywasz.
Ale..
Milcz.

Po krótkiej wymianie zdań znowu zapanowała cisza. Biedny szczeniak. Zanim Yuki zacznie kończyć z nim zabawę zmęczy się krzykami. Podobno gdy do głowy płynie zbyt wiele krwi to dzieje się coś złego. Ciekawe co.

Alliance

Jednakże Alliance, jak to kobieta, miała oczy wokół głowy, podzielnośc uwagi. Więc w pewnym momencie puściła szczeniaka, widząc, że dziwne rzeczy dzieją się z jej mentorem. Podchodząc do wampira, kopnęła jeszcze na dokładkę Noisha, ale nie mocno, żeby mu coś zrobic. Ot, żeby się przewrócił. Podeszła do Kaina. - Co się dzieje? - spytała, mrużąc badawczo oczy.

Kain

- Dokładniej mówiąc: nic. - powiedział, jeszcze przez moment myśląc o złych właściwościach wiszenia głową w dół. - Właściwie, jak się wisi głową w dół to robi ci się zupka z mózgu?
Spojrzał jeszcze raz na jej ogon, jednak teraz nos sprawiał mu wrażenie bardziej apetycznego.

Alliance

Tak. Ponownie Alli żałowała, że nie ma brwi, bo unosiła by je nader często, a nawet nie wykluczone, że to byłoby jej osobistym tikiem. - Aha - odpowiedziała, a bliżej stwierdziła czy odmruknęła - No to.. chodź się gdzieś przejśc. Widocznie ten las nie działa na ciebie dobrze - stwierdziła, po czym usiadła i wyczyściła pazury liźnięciem . Z czego? A co to, mało jest dziwnych rzeczy w ściółce? - Co proponujesz?

Kain

- Ne, jak nie działa dobrze? Przecież jest świeże powietrze, świeży szczeniak na śniadanie, świeże drzewo.. - zamilkł. Ciekawe, czy drzewo jest smaczne. Wstał i przeciągnął się, przez co rozległ się chrzęst kości. Poruszył pokrzywionymi palcami, ruszając w stronę polan. Na doczepnym dziabnął Alliance w ucho, pokazując jej drogę.

/zt

Alliance

Mimo to ona czuła, że coś było nie tak. Jej mentor i mistrz nie był do końca swój. Gdy ten się oddalił, zachichotała na odchodne do szczeniaka. Woń jej mgły można było poczuc w całej swej krasie. Od tyłu zaczęła zanikac - jasna mgła pojawiała się zamiast jej ciała, a wokół ciemna. W końcu krwiste oczy także się zamknęły, gdy tylko ona została, a po niej zostało tylko echo śmiechu, gdy jasne wężyki mgły pomknęły za Kainem.

z.t

Noish

Ten wspaniały refleks! Minęło parę sekund nim Noish ocknął się z zamyślenia. W niemym zdziwieniu gapił się na najbliższe drzewo, nie mogąc wydobyć z siebie dźwięku.
- Do widzenia - krzyknął za odchodzącymi. Wstał i ciekawie rozejrzał się wokoło, w poszukiwaniu podobnych osób. Pociągnął nosem i pomachał swoim ogonem. Po chwili potruchtał we własną stronę.

z.t