Leczenie

Kaed'rin van Regis

Położyła łapę i patrząc przez rentgen co się dzieje z kośćmi.
Edwardzie, nie za dobrze to wróży... Mruknęłą jeszcze przed wypowiedzią Lee'go, a raczej pytaniem.
Nie mogę tego stwierdzić, lekarz musi się wykazać, ale cóż, żadnego na razie nie mamy pod ręką. Warknęłą cicho i spojrzała na stłuczoną butelkę.
Po czym usłyszała kolejne pytanie.
Ha ha! Ty stary rozbójniku, aż tak to widać? Zaśmiała się serdecznie i nadal analizowała nogę. Cóż. Szkoda, że nie jest lekarzem.
Spojrzała na opatrunki i cicho westchnęła.

Lotus

- gdyby niedźwiedź walnął cię z całej siły to by ci też zdruzgotał całą łapę. - mruknął, wyciągając przednie łapy przed siebie. ułożył na nich pysk.

Lee

Pacną porządnie łapą z wściekłości w posadzkę.
Wściekłość ogarnęła ciało.
Dobra dusza zaczęła się drzeć w głębi 'NIE! NIE! Opanuj się, obok są inne wilki!'. Dreszcze go opanowywały, lecz gdy usłyszał głoś dobrej duszy, a raczej jego sumienia.
Powoli zaczął się opanowywać, lecz jego ogony zaczęła machać jak szalone, co spowodowało, iż strąciły kolejną fiolkę.
Hm. Trzeba było uciekać, albo mnie przywołać. Ze spokojnym tonem w końcu się odezwał do swego syna.
Na jego pysku było widać ulgę, zmieszaną ze zmęczeniem.

Lotus

- nie było czasu. dobrze, że nic nie widziała. - mruknął, układając uszy po sobie. jak tak można? - złościsz się na mnie, tak? - fuknął.

Kaed'rin van Regis

Zaśmiała się.
Wiem, lecz zapewne masz sumienie i byś uciekał, a nie jak wariat atakował niedźwiedzia. Spojrzała na ojca, kładąc mu łapę na barki. Spojrzała na porozwalane fiolki i walnęła mu koksańca w tyłek.
Wten usłyszała jakiś głosik, który szybko ucichnął.
Tu z tobą się sgodzę. Mruknęła patrząc na Edwrada, po czym nadal zaczęła zajmować się nogą.

Lee

Ziewnął.
Zmęczył się już tym 'ratowaniem'.
W końcu podniósł swój zad i wolnym, acz nerwowym krokiem obszedł na około miejsce w którym leżał Edward i usiadł z drugiej strony.
Wiem, jesteś już dorosły. Nie złoszczę się na Ciebie, lecz mówię Ci radę. Nie chce aby mój syn zginął tak wcześnie. I tutaj się posmucił, machnąwszy ogonem rozwalił kolejną fiolkę, mówiąc jakieś przekleństwo pod nosem.

Lotus

podniósł się gwałtownie. syknął, gdy stanął na złamanej. chwycił szybko w pysk gałąź i bandaż po czym kulejąc wybiegł; jakoś.

nmg

Chris

Wstała,otrzepała łeb,zamachała ogonem,wybiegła,nudziło jej się a Lee jest zajęty "ratowaniem" syna więc co ma robić?.

Lee

Został na miejscu ze spuszczonym pyskiem.
CO on stworzył?!
Potwora.
Westchnął i spojrzał jak syn go nie kocha.
Wstał i odszedł stąd... daleko.
W stronę górzystych szczytów, tam gdzie jego przeznaczenie.
Pobiegnął.

Kaed'rin van Regis

EDWARD! Warknęła i pobiegła za nim.
Strąciła po drodze kilka fiolek, od swej frustracji.
Rozbite szkło raniło jej łapy, al co tam?
Trzeba biec.

Master

Ostatecznie zatamował krwotok Szasty. Schylił się do niego i szepnął mu w ucho- uratowałem Cię tylko dlatego, żebyś stawił się na arenie. Do zobaczenia. A tym czasem odpoczywaj, Szary Wilku.

Podszedł do szczeniaka i nieznanego mu, postawnego wilka. Popatrzył mu prosto w oczy i warknął:
- Tu mają być tylko chorzy! Robicie takie zamieszanie, że nie mam miejsca na leki i własne łapy- denerwowały go tłumy, zwłaszcza, gdy miał działać efektywnie.

Przeniósł wzrok niżej, na złamaną łapę wilka.
- Jestem Master- przedstawił się i stanowczo, ale i delikatnie ujął łapę.
- Zaciśnij zęby, bohaterze- wymamrotał tak, żeby tylko wilk go usłyszał.

Lotus

{jego tu nie ma. nmg}

Kaed'rin van Regis

//Ehm...
Nie ma tu już Krejzolki, Lee'go i Edwarda, dziękuję za uwagę >D.\\

Szasta

Dzięki-rzucił i wybiegł.

Sherii

- Dziękuje w imieniu Szasty - powiedziała do basiora, który wyleczył jej przyjaciela, uśmiechnęła się szeroko.
- Jeszcze raz dziękuje - dodała po chwili milczenia i wyszła.

Master

- Sherii?- zawołał za nią. Popatrzył za nią wyczekująco. Miał nadzieję, że zawróci.

Riki · Gość

Wszedł czuł krew syna,ale tu go nie było spojrzał na wilki i wybiegł.

Sheala

Renesmee szybko spotrzegła, że jej ojca ani brata tu nie ma. Zasmuciła się bardzo. Czyżby ją ignorowali? Łzy napłynęły jej do oczu.. więc żeby nikt tego nie widział wybiegła w popłochu.

Master

Spojrzał za Renesmee. Chyba ją rozumiał. Usiadł i rozejrzał się po lecznicy. Była całkowicie rozwalona.

Mija godzina...

2 godziny...

3 godziny...

Master wstał z postanowieniem zmian. Wziął czerwony mazak Kiry i napisał na drzwiach do lecznicy wielkimi literami:
ZAMKNIĘTE Z POWODU PRAC REMONTOWYCH
Uśmiechnął się lekko. Wszedł do lecznicy i namiętnie wziął się za sprzątanie.

Sherii

Wróciła w to miejsce, ponieważ gdy odchodziła słyszała, że ktoś ją wołał. Nie miała wtedy niestety czasu na pogawędki musiała iść na emocjonujący pojedynek dwóch basiorów. Dopiero teraz znalazła trochę wolnego czasu na wyjaśnienie tej sprawy. Przyszła, była lekko podłamana z powodu śmierci Szasty. Zobaczyła kartkę na drzwiach. Przez jej główkę przepłynęło kilka myśli.
- Może Master potrzebuje pomocy w sprzątaniu lecznicy. Z wielką chęcią mu pomogę - wymamrotała sama do siebie.
Zastukała łapką w drzwi.
- To ja Sherii. Wróciłam... Może Ci pomóc? Bo ja mam ważną sprawę ktoś mnie wołał i pewnie Ty wiesz kto to był? Proszę otwórz no Masterku otwórz... - zaczęła krzyczeć dość głośno, żeby basior usłyszał ją przez zamknięte drzwi.