Leczenie

Sheala

Po długiej nieobecności, Renesmee zjawiła się w tymże miejscu. Na pysku był widoczny smutek i zaduma. Poszukiwania rodziców poszły na marne. To tak, jakby i oni zapadli się pod ziemię. Została sama, bez nikogo. Nawet nie mogła liczyć na czyjąś pomoc. Położyła się na przeciw lecznicy, bezwładnie na śniegu patrząc tępym wzrokiem na jej wejście. Lubiała tu przychodzić. Teraz, gdy miała problem chciała się komuś wygadać. Może jakiś lekarz temu zaradzi?

Carly

Przybiegłam i stanęłam trochę dalej od wejścia. Ah, znowu zła droga. Czyżbym się starzała, że już nie pamiętam? W każdym bądź razie, nie było mnie tu. Nie możliwe. Usiadłam. Hm, zapach leków, mazideł. Lecznica, jasne. Machnęłam ogonem. Spod kosmyków ujrzałam krwistoczerwoną wilczycę, z pomarańczowymi znaczeniami. Nowa..? Podeszłam do niej.
- Witaj - uśmiechnęłam się przyjacielsko.

Sheala

- Ahh, witaj. - odpowiedziała jej zachrypniętym nieco głosem. Zmęczona nieustanną tułaczką potrzebowała czegoś do picia. Ociężale podniosła się, z trudnością obróciła łeb w jej stronę. Uśmiechnęła się delikatnie, bo tylko na tyle było ją stać. - Jak masz na imię? - wydutkała oszczędzając energię.

Carly

Popatrzyłam na stan wilczycy. Uniosłam lekko brwi.
- Carly. A Ty? - przedstawiłam się.
Ciekawiło mnie, że tu nie byłam. Cóż, nie wdaję się w walki, wojny, czy tym podobne. Lecz pewnie niedługo to nastąpi.

Sheala

- Rene.. Renesmee. - odparła przymykając oczy. Dmuchnęła sobie dwukrotnie w grzywkę, żeby mogła lepiej widzieć tą wilczycę. Zdawało jej się, że gdzieś ją już widziała. - Miło mi Cię poznać. - rzekła głośniej i nieco pewniej. Mlasnęła cichutko. Pragnienie dawało się we znaki.

Carly

- Miło mi Cię poznać - powiedziałam.
Owinęłam ogonem łapy, poruszając uchem. Oh, jak bardzo korciło mnie by zapytać.
- Czy coś Ci się stało? - zapytałam.

Sheala

- W drodze do naszej wilczej krainy wpadłam w ludzką płapkę. Jakoś udało mi się z niej wygramolić przed ich przyjazdem. Miałabym poważne kłopoty. Na szczęście ucierpiała tylko moja łapa. Przez tą barwę sierści wcale nie widać krwi. - wyciągnęła delikatnie łapę ku Carly. - Ucieczka nie była prosta. - westchnęła kładąc szybko łeb na ziemię.

Carly

- Rozumiem - mruknęłam, kładąc się na śniegu.
Łeb wciąż był uniesiony, a uszy postawione na sztorc.
- Jacy są ludzie? - zadałam dość nieistotne pytanie.
Co prawda, to prawda, nigdy ich nie widziałam.

Sheala

- Okropni. Polują na nas i naszych braci tylko dla naszej cudownej sierści. Są dziwnie zbudowani. Kosmici. - powiedziała z niesmakiem. Zanużyła nos w śniegu. Przynajmniej to dawało jej pewną ulgę.

Carly

Przymknęłam oczy, wyobrażając sobie ten obraz. Zaraz odskoczyłam, kwasząc pysk. Odruch. Usiadłam za chwilę spokojnie, wracając do dawnego stanu.
- Mmh - mruknęłam - Okropniaście.

Sheala

- Uch, jest tam może jakiś lekarz? - zapytała z nosem w śniegu. Jej głos nieco się zniekształcił, brzmiał przezabawnie.

Carly

- Zapewne jest. Mamy dwóch wspaniałych medyków - uśmiechnęłam się, przypominając sobie nieszczęsny test z panem lekarz, Qedrem.
Wbiłam pazury w podłoże, ot tak.

Sheala

- Miło by było, gdyby mi pomogli. Nie chcę tam spotkać pewnej osoby, o ile tam jest. - mruknęła pod nosem ledwo słyszalnie.

Carly

- Zatem chodźmy do środka - zerwałam się na równe łapy, machając ogonem.
Dopiero teraz usłyszałam do końca wypowiedź Ren. Poruszyłam uchem.
- Tak czy owak dobrze by było gdybyś tam poszła. Będę Cię osłaniać - zaśmiałam się.

Sheala

- No dobrze. - powiedziała po krótkim namyśle. Jednak wahała się. Wstała ociężale, lewą łapę podkuliła do siebie. Pisnęła cichutko z bólu, który nieopisanie paraliżował jej łapę.

Carly

- Pomóc Ci? - zapytałam, patrząc na jej łapę.
Przekrzywiłam delikatnie łeb. Nie czekając na odpowiedź, podeszłam do niej.
Stałam tak w oczekiwaniu na odpowiedź.

Sheala

Wzdrygnęła się. Nie była przyzwyczajona do tego, że ktoś jej pomagał. Uśmiechnęła się do niej serdecznie, była jej na prawdę wdzięczna za pomoc. Miała u niej duży dług.

Carly

Wsadziłam ją sobie na grzbiet, idąc w kierunku wejścia.
- Nie jesteś nawet ciężka - mruknęłam.
Przekroczyłam próg jaskini, stukając pazurami o podłoże. Ha, niech wiedzą że tu wchodzę, heh.

Sheala

Ona i lekka? Niemożliwe. Przecież ona zawsze była okrągła, przez co jej brat zawsze jej to wytykał. Może i nie była dobrym myśliwym, ale miała dobre serce. Dawno nic nie jadła przez tą długą tułaczkę. - Dziękuję. - szepnęła do Carly.

Carly

- Nie ma za co - mruknęłam, stawiając ją delikatnie na ziemi, już w środku.
Wzrokiem szukałam jakiegoś lekarza, poruszając co chwila końcówką ogona.
Rozglądałam się przy tym bacznie po pomieszczeniu.