Leczenie

Sheala

- Shaman.. - zaczęła dosyć niepewnie, bo znowu mogła go zranić. - Jesteś duchem. - powiedziała najłagodniej jak potrafiła. - A duchy nie czują i nic innego nie może im się stać. - wyjaśniła patrząc wziąż na niego swoimi dużymi oczami.

Boozer

Shaman nie słuchał jej, bo już odkręcił swoja głowę. Ustawił się w dramatycznej pozie z łapą wyciągniętą do przodu trzymającą jego głowę.
- Być albo nie być... - mówił - Oto jest pytanie!

Sheala

Przewróciła tymi dużymi oczami, siadając na swoim wygodnym fotelu. Nareszcie mogła odpocząć i odprężyć się. Spokój.. i cisza.. no ale czy do końca?

Boozer

Shaman przestał nagle. Jego bezgłowe ciało podrzuciło jego głowę i kopnęł w stronę Sheali. Tuż przed Shealą wyhamowała gwałtownie z piskiem.
- Ty mnie ignorujesz!

Sheala

- Nie ignoruję, tylko nie widzę potrzeby, aby Ci pomagać, bo tobie nic nie dolega. - wyjaśniła kładąc swój łeb na blacie biurka. Odprężyła się, wzdychając głośno. Ahhhhh..

Boozer

Shaman posmutniał. Z idealną podkową na mordzie jego głowa poszybowała do jego ciała i zatrzymała się jakieś pikometry od niego. Shaman pociągnał nosem i wessał przez niego swój tułów. Po chwili wyrósł on z miejsca, gdzie kiedyś powinna być szyja. Sham znowu był poskładany.
Odwrócił się od Sheali i usiadł w kącie.

Sheala

- No ej.. - podeszła do niego, w dobrych intencjach. - Wiesz że bardzo cię lubię? - zapytała uśmiechając się. To prawda. Polubiła go tak bardzo, że nie wyobrażałaby sobie życia bez jego głupkowatych wyczynów. Chciała się do niego przytulić, ale raczej nie udało jej się tego zrobić. Pomachała mu tylko łapą w geście pocieszenia.

Boozer

Shaman pociągnął nosem starając się powstrzymać wyciek ektoplazmy. No ej no ej...
- Wiesz ty co? - mówił do niej nie odwracając się - Kira też tak kiedyś mówiła!
I rozbeczał się na dobre. Z jego uszu wyszły małe ludziki i zaczęły bawić się w zjazd w dół wodospadem. Prawie jak aquapark, co nie?

Sheala

- Nie wszyscy są tacy jak niektórzy. - powiedziała podchodząc do niego bliżej. - Jesteś najwspanialszym duchem, jakiego kolwiek poznałam! - rzekła, wpatrując się w jego gałki oczne. - A ja nie jestem taka jak inni.

Boozer

Sham zaśmiał się krótko, ironicznie.
- Jestem najwspanialszym duchem jakiego spotkałaś? - znów się zaśmiał - Jestem jedynym, jakiego spotkałaś!

Sheala

- I co z tego? - mruknęła.
Chciałabyć miła, ale cóż. Nie mogła. Nie mogła mu jeszcze bardziej pomóc. Westchnęla opuszczając łapy w geście bezradności, wracając znów na swoje miejsce. Nerwowo machała ogonem. T>T

Boozer

Sham zdziwił się na ten widok... Czteronożne zwierze idzie z dwiema opuszczonymi łapami... Nawet on tak nie potrafił... Bo nie potrafił już chodzić! Jak tu chodzić jak się nie ma gruntu pod łapami?!

//kurde, ciągle mi coś internet się zawiesza...

Sheala

Zaszyła się w swoim miejscu za biurkiem, wpierw wyciągając z półki książkę o leczniczych ziołach. Położyła książkę na blacie, na pierwszej lepszej stronie. Zaczęła czytać, aby nie przejmować się na razie tym, co dzieje się wokół. Potrzebowała wytchnienia.

Gimera

-Spadłam z klifu zupełnie niechcący i chcę wiedzieć czy coś mi się stało,wszytko mnie boli*zemdlała z bólu*.

Paige

Wtuliła się w sierść Visse, przy okazji liżąc starannie kuleczki. Dotknęła swoim wilgotnym noskiem każdego z nich. Była wykończona. - Prawie się udało. - szepnęła, wspominając biedaczysko, które nie potrafiło oddychać po urodzeniu.

Gimera

Obudziła się rozglądając się.Jakbyy nie było nic. Ani bólu,który dokuczał.

Kevin

przyszedł odwiedzić swoją partnerkę Gimerę odrazu znalazł pokój w którym była -cześć kotku--powiedział wilk a potem polizał waderę po brzuchu -może tak sprawdź czy nie jesteś w ciąży?-

Gimera

-Tak,chciałabym Shealo żebyś sprawdziła czy nie jestem w ciąży i nawet nie próbuj mnie ignorować. I spojrzała surowo na Shealę.Zobaczyła na brzuch,widząc że przytyła.Brzuch ruszał się w dowolne strony więc była pewna ze jest w ciąży!Na pewno a zwłaszcza że teraz to dopiero początek ciąży.Zostanie tu trochę,a na pewno spełni się jej marzenie od dawnych czasów!
-Shealo, i sprawdź ile maluchów się spodziewam.
Po brzuchu przeleciał skurcz.Lekki skurcz.

Kevin

-mogę jakoś pomóc kotku?-powiedział wilk

Gimera

-Niewiem w tej chwili to lekarka może pomóc, Kewin.Jak chcesz możesz po prostu mi coś opowiedzieć o....swojej przeszłości uśmiechnęła się nikle do wilka.Omdlała na łóżku.Potrzebowała tylko pomocy!!!