Leczenie

Lea

- Tętnicę?! - Lea ze zdumieniem otworzyła szeroko zielone oczy. W te pędy podbiegła do wadery, mając nadzieję, że ta się myli o poczęła oglądać jej rany (na łapach, na szyi? Czort wie), a następnie bandażować je delikatnie, uprzednio ucisnąwszy krwotok, ażeby go zatamować.
- Halo? Jak się czujesz? - zapytała Yenn.

Yenn

Krew lała się z szyi i lała, ale gdy wadera przyłożyła Yenn jakiś opatrunek, powoli zaczęło przestawać, jednak straciła dużo krwi. Wadera pokiwała lekarce łbem, lecz tak delikatni, że nie było to całkiem widoczne, słyszała ją, ale nie dała rady odpowiedzieć. Po chwili jednak zemdlała. Leżała tak na podłożu, jednak jeszcze oddychała. Co się stanie?

Lea

Wadera przeniosła Yenn na najbliższe łóżko i obserwowała ją, co jakiś czas poprawiając opatrunek. Po pewnym czasie zaczęła spoglądać na półki i szukać czegoś na wzmocnienie. Wadera po utracie takiej ilości krwi na pewno nie wstanie i nie pójdzie do domu, jak tylko się obudzi.

Yenn

Yenn straciła mnóstwo krwi.. Zaraz jednak zrobiła się okropnie zimna, a świat dla niej już nie istniał. Tętnica, aj to był mocny cios. Yenn już się nie ruszała, nie kontaktowała już z innymi. Poszła w nieznane, umarła.. A co z jej planów? Nici, wszystko poszło na marne. Teraz tylko można ją pochować...

//Króciutko żyła XD//

Viy Curay

Wreszcie, po tylu trudach związanych z kuleniem dotarł tu, prawie nie wywracając się przy wejściu. Zaiste chędogo musiało to wyglądać, ale ten tylko odwrócił, by zobaczyć o jaki to element się potknął.
Podszedł do najbliższego lekarza, którego to jego piękne oczy dostrzegły, przysiadając koło niego.
-Bry. - wilk ozwał się niskim, lodowatym tonem.
- Tak się kończy obrona innych. - tu uśmiechnął się nawet lekko, chwalipięta jeden. Długi, nawet za długi ogon falował spokojnie, ogólnie basior nie wyglądał na zbyt przejętego tą sytuacją.
- Kilka złamań, kilka stłuczeń, kilka ran... Nic wielkiego. - wyjaśnił na czym polega 'problem', spoglądając na lekarza.

Kalina

Kalina wpadła do Lecznicy. Widząc Viy'a podeszła do niego powolnym, pewnym krokiem.
- Cukierki - powiedziała, spokojnie, zaraz jednak się poprawiła. - To znaczy, nic panu nie jest? - udawana troska w głosie wilczycy, szeroki uśmiech i wielkie, wielkie szare oczy pełne fałszywego współczucia. Jak tu takiego szczeniaczka nie kochać?

Lea

Lea spojrzała na wchodzącego demona, a kiedy uświadomiła sobie kim jest, rumieniec wpłynął na jej pyszczek. Nie dawała jednak tego po sobie poznać, zaraz zabrała się za oczyszczanie ran wilka wodą i nakładanie specjalnego opatrunku. Złamaną kość usztywniła i nastawiła, czy tam nawet odwrotnie. W każdym razie było w porządku.
- Gotowe - powiedziała. - Oszczędzaj się tylko - dodała spokojnie.

Viy Curay

No, teraz tylko trochę poczekać i Vij będzie jak nowy! Basior chyba najwidoczniej zapomniał o Lei, bo w takim wypadku jakoś by zareagował, coś powiedział, a tu nic. Zupełnie.
- Dziękujdshdjsdh - Przecedził przez zęby, choć końcówki wyrazu nie dało się już dosłyszeć, co dopiero zrozumieć. Zastanawiał się tylko, skąd wzięła się tu Kalina.
- A ty po co tu przelazłaś? - ozwał się tylko, spoglądając na niej gniewnie. Nie lubił szczeniąt, jak już wcześniej wspominałam.

Scarlett

Vij'uś nie był zadowolony, że Kalina przyszła za nim? Tymbardziej nie będzie zadowolony, że przylazła tutaj i Scar, chcąc sprawdzić jego stan zdrowotny.
- Witaj Leo.- przywitała pogodnie Lekarkę, po czym podeszła do Vij'a. Zmrużyła lekko oczy, przyglądając się mu uważnie.
- Czujesz się już lepiej?

Viy Curay

Tak, nie wyglądał jak by się cieszył. Gdy przyszła Kalina zaklął cicho, gdy przybyła Scar zaklął trochę głośniej - Następny razem puści już wiązankę.
Spojrzał na nią niezadowolony, nie lubił tego pytania. Już dobrze? Już Ci lepiej? Nie, nigdy nie było! To jego zdanie i najpewniej nie ulegnie zmianie, ale jako, iz jest to Beta Ognia, czyli w zasadzie jego koleżanka w z pracy, postanowił ozwać się trochę grzeczniej.
- Przeżyje. - ozwał się niskim, chrypliwym tonem, spoglądając na wilczycę. Co on tu jeszcze robi, on chce rozrywki, dużooo rozrywki. Musi się jeszcze raz udać nad to miejsce, przynajmniej jego marna egzystencja nie będzie tak nudna.

Kalina

- To znaczy, że będzie pan żył? - spytała, a w jej głosiku można było wynaleźć nutkę zawodu. Czyli prawdopodobnie nie dostanie miłego spadku w postaci cukierków pana Vija? Jakież to smutne i dołujące. - No cóż, mówi się trudno - wzruszyła ramionami, nie zastanawiając się nawet nad swoim co najmniej dziwnym zachowaniem.

Viy Curay

Gdzie by się teraz udać, by te denerwujące istotki się od niego odczepiły? Wrócić nad Rzekę Czarnej Burzy? Nie, jeszcze nie teraz. Chociaż, czemu nie. W końcu było tam dość ciekawie, a Vij nudzić się nie zamierza.
Wtem wpadł na jakże cudowny pomysł, jak pozbyć się jednego z nich - Kaliny, dokładniej. Otóż Viju wysypał wszystkie 6 cukierków, po czym wręczył je waderze.
- Masz. A teraz odczep się ode mnie. - wilk i tak nie lubił słodyczy, w takim razie na co mu one. Powoli zaczął kierować się stronę wyjścia, by udać się nad jakieś nikomu nieznane miejsce, o!

z.t

Kalina

Wilczyca spojrzała na demoniczne cukierki z niemałym zachwytem. O, jak miło, jednak coś się znalazło. Wrzuciła cukierki do... kieszeni? i z uśmiechem wyszła z lecznicy. Ale zaraz, zaraz! Nie zdążyła przecież podziękować Vijowi za tak wspaniały prezent! Musiała go jak najszybciej odnaleźć i to zrobić! W te pędy, z szerokim wyszczerzem na twarzy ruszyła przed siebie.

zt.

Scarlett

Skoro wszyscy już poszli, ona także powinna opuścić to miejsce, prawda?
- Żeganaj Leo.- odezwała się spokojnie do Lekarki z Ognia i ruszyła ku wyjściu. Już czas opuścić to miejsce. Jak najszybciej. Wkońcu, Tod na nią czeka, nie może go zostawić samego.

zt.

Ino

Ino wbiegła do lecznicy, przyciskając do rany płatek babki lekarskiej. Uśmiechnęła się mimo bólu. - Witaj, pomożesz mi? Bażant rozciął mi skórę i ciało pazurami - wyjąkała. Usiadła na ziemi i odsłoniła ranę. Zcisnęła listek.

Abbey

Abbey przyszła tuż za Ino.
- Tak... Zdarzył się mały wypadek. - powiedziała zdezerientowana do lekarki.
Zaraz potem usiadła obok towarzyszki i troskliwie przyglądała się jej ranie.

Kaji Meyit

Przybiegła tu tak szybko, jak tylko pozwalał jej na to stan, w jakim była. Nie chciała również wyrządzić krzywdy szczeniętom. O, nie, nie! Wpadła do sali na pełnych obrotach i dopadła do Lei-chan, chwytając ją mocno za ramię z szerszym niż zwykle wyszczerzem.
- Rodzę, rodzę! Ja rodzę! - Z tymi słowami opadła na najbliższe łóżko, dysząc i chichocząc na przemian.

Retes

Retes wparował do Lecznicy, z uśmiechem na pysku i usiadł przy Kajince, lekko dysząc. Taki wysiłek połączony z szokiem, zdenerwowaniem i szargającymi w jego wnętrzu emocjami były zbyt silne nawet jak na dowódcę. Jednak był szczęśliwy i w tej chwili nic innego się nie liczyło. Przecież zaraz będzie miał dzieci!

Lea

Lea podeszła do Ino i zajęła się jej ranami. Delikatnie obmyła je czystą wodą, po czym obwinęła bandażem. Ledwie skończyła tę czynność, a do Śmiertki wpadła Kajinka. Słysząc jej radosny okrzyk Lekarka podbiegła do niej szybko pomogła waderze położyć się na łóżku.
- Spokojnie, oddychaj głęboko - powiedziała pewnym siebie głosem. Nie pierwszy to poród jaki przyjmowała, w związku z czym nie była taka przerażona jak gdy pracowała tutaj będąc pomocnikiem. - Będzie dobrze. Tylko pozwól im wyjść - dodała z lekkim uśmiechem.

Abbey

- Dziękujemy - powiedziała do lekarki, po czym zwróciła się do Ino.
- No, my już będziemy iść. - rzekła z lekkim uśmiechem, ciesząc się, że towarzyszka wyszła z tego cało.
- Do widzenia! - wykrzyknęła i patrząc się, czy przyjaciółka idzie za nią, wyszła stąd.