Leczenie

Viktoria

Viktoria posłała Becie uśmiech.
- Asake, Carly. Tak to sprawka Nikanora... Jakby sam Diabeł go opętał - rzekła spokojnie. Widok Sasome'ego dodał jej wiele sił i bardzo poprawił humor. Już myślała, że straciła go na zawsze, a tu taka niespodzianka. Ach, nawet tak poważne rany nie zepsują jej nastroju.

Carly

Beta w skupieniu wodziła po ciele swej przywódczyni, oglądając jej stan. Nastrój był doskonale wypisany na jej pysku. - Trzeba było wezwac pomoc - powiedziała równie cicho, co wcześniej - Choc wydaje się, że to nie przystoi Alfie - dodała po chwili, w stoickim spokoju. Nigdy nie była tak spokojna czy skupiona, choc jej postawa w tym momencie wydawała się byc całkiem obojętna na to, co dzieje się wokół.

Viktoria

- Gdybyś czuła ostre kły na swoim karku... Ta siła... Wołanie o pomoc... zabiłoby mnie. Całe szczęście, ża ta smoczyca przelatywała niedaleko - westchnęła. W duszy była zła na siebie, że dała się pokonać. Nikanor może liczyć na zemstę. Tego Alfa mu nie odpuści.

Lea

- Cii... - Lea łagodnie spojrzała na Viktorię. - Nie ma już co wspominać. Jeżeli Samuel ale się dziwnie o własnych postaciach pisze, luls dowie się, co Ci zrobiono, zawiadomi o tym Atritę - troje Alf nawet samotnika jest w stanie wygnać z krainy, zwłaszcza, że jest niebezpieczny i grasuje gdzieś niedaleko... - wadera zorientowała się, co powiedziała, więc szybko poprawiła - znaczy... Niedaleko, czy daleko i tak długo nie pograsuje...

Viktoria

Uśmiechnęła się delikatnie.
- Tak, Sammy i Atrita... Dlaczego musi dziać się coś złego by władze tak odmiennych Watah się jednoczyły? Jak tak teraz myślę... Woda i Ogień od zawsze były wrogami, a właśnie w tej Watasze mam najwięcej przyjaciół. Samuel, Elena, Ines no i ty, Leo... Wolę nawet nie myśleć, że musiałabym Was zabić, gdyby w Krainie znów rozpętałaby się wojna... Brrr, straszna myśl - wzdrygnęła się.

Atrita

Atrita, dotąd siedząca w cieniu i odpoczywająca po walce testowej, podniosła się wolno i podeszła niespiesznym krokiem do Viktorii. Z zewnątrz wyglądała na obojętną na całe wydarzenia, lecz wprawny obserwator mógł ujrzeć jej zaniepokojenie. Bo któżby nie czuł się niespokojnym, kiedy Alfy - do tego będące Magami - zostają atakowane przez Samotników. Zmarszczyła delikatnie nos, mrużąc nieco swe białe, chłodne oczy.
- Samuel nie musi mnie zawiadamiać, wszystko słyszałam - odezwała się niskim tonem, siadając przy waderze. Doskonale pamiętała ją jeszcze za czasów, gdy ta była jedynie szczenięciem. Jak Koku... - Przekażę wszystko Alfie Ognia i zwołam kilka jednostek o odpowiednich rangach. Atakowanie Alf przez Samotników nie jest dobrym znakiem... - dodała po chwili, strzygąc prawym uchem.

Viktoria

- Dziękuję, Atrito... - powiedziała cicho. Przez to wszystko, kompletnie nie zauważyła Alfy Nocy. Mimo wszystko cieszyła się, że Rita chce jej pomóc. - Jeśli będzie taka potrzeba, również zawiadomię odpowiednie osoby z Wody jak i Wiatru. Akeli i Assire pewnie też nie pozostaną obojętni w tej sprawie - dodała.

Atrita

Skinęła krótko. Zawiadomienie Wiatru nie należało już do niej, Noc nie miała z nimi sojuszu. Z Wodą również, więc nie musieli pomagać, ale atakowanie Alf i Bet przez Samotników - nawet stad, z którymi nie mieli dobrych kontaktów - nie było dobrym znakiem.
- Pójdę więc zawiadomić odpowiednie osoby - odezwała się, podnosząc na nogi i spoglądając białymi oczyma na Medyczkę. Skinęła jej krótko, z zadowoleniem zauważając, iż ból, w karku był już niemal nieodczuwalny. - Dziękuję za opatrzenie mnie, Leo. - Jej spojrzenie wróciło do Magiczki. - Szybkiego powrotu do zdrowia życzę, Alfo Wody Viktorio.
Po tym odwróciła się i po prostu wyszła, już w myślach szykując treść wiadomości, które planowała rozesłać do odpowiednich osobników. Nie oglądała się za siebie, rzekłszy już to, co chciała i nie mając nic do dopowiedzenia.

z.t.

Retes

Retesisław, swoją niesamowitą zdolnością, do pakowania się w odpowiednie miejsca, w odpowiednim czasie, przybył do lecznicy, wzywany przez ostatnio dokuczające mu bóle prawej, tylnej łapy, które zdecydowanie przeszkadzała wojownikowi w prowadzeniu swojego trybu życia. Jednak to, co ujrzał zdecydowanie sprawiło, że zapomniał o powstałych przez lenistwo skurczach. A ujrzał:
1) Matkę w stanie ciężkim.
2) Skupienie sporej części władz.
3) Rozgorzałą dyskusję na temat jakiegoś niebezpiecznego osobnika.
4) Swojego zaginionego brata.
Połączywszy wszystkie te szczegóły stwierdził, że chyba świat przewrócił się do góry nogami i musiał stanąć przed decyzją, co zrobić najpierw. Postanowił jednak podejść do Viktorii i spytać co się stało. Po drodze nie zapomniał jednak szturchnąć braciszka w bok, co wywołało niekontrolowany uśmiech na pysku wojownika, zaraz jednak jego twarz ponownie przybrała poważny wyraz.
- Co tu się stało? - rzucił tępo w stronę Viktorii, spoglądając na nią zdezorientowanym wzrokiem pokrzywdzonego szczeniaka, któremu nie powiedziano, że za rogiem rozdają cukierki.

Viktoria

- Żegnaj, Atrito - rzuciła za odchodzącą Alfą Nocy. Zaraz ujrzała Retesa. Yay, następny dawno-nie-widziany-syn. Uśmiechnęła się an jego widok.
- Tu się nie stało nic, ale w moim legowisku jak najbardziej... Nikanor, samotnik, zaatakował mnie. Mocno zranił. Ech... nie chce mi się tego tłumaczyć po raz kolejny... - mrugnęła do syna.

Crystal

Wilczyca powolnym krokiem i trochę dysząc przyszła do lecznicy. Skinęła wszystkim łbem, na powitanie i usiadła gdzieś niedaleko. Sapnęła i popatrzyła z uśmiechem na Lee.
Uhh.. Od niedawna strasznie bolą mnie krzyże i brzuch.. W ogóle, mam jakiś rumory i dziwne zachcianki. Czy mogła byś dać mi szybką diagnozę?-spytała i uśmiechnęła się pogodnie. Jeśli to jest to, o czym myśli, to pewien basior będzie miał nie mały szok.. Możliwe, mogła to być ciąża, nie przeczy, ale lepiej się upewnić.

Carly

Beta z zafascynowaniem słuchała Atrity, przyglądała się Retesowi i obrzuciła długim, badawczym spojrzeniem przybyłą. Crystal? Ileż jej tu nie było! Skinęła łbem z głębokim szacunkiem do Viktorii. - Zostawiam cię z synem, rozumiem, macie sobie wiele do opowiedzenia, jak i ty do wypoczęcia - zaczęła, oblizawszy wcześniej czubek nosa - Na przyszłośc jednak staraj się nie doprowadzac siebie do takiego stanu. Bywaj - dodała, po czym słuchając drugim uchem - rasowy szpieg - o czym mówi jej stara znajoma, odeszła w jej kierunku, siadając obok. - Ni-hao, Crystal, kopę lat. Dobrze słyszę, objawy ciąży? - uśmiechnęła się cwanie półgębkiem - Cóż to się wyrabia, w tym wieku ciąże - dmuchnęła w grzywkę, teatralnym ruchem wachlując się łapą. Zaraz potem zaśmiała się. - Spokojnie, ja nie lepsza. Kto jest tym szczęściarzem, którego dziecko prawdopodobnie nosisz pod sercem?

Sprostowanie - Crystal to dawne konto mojej przyjaciółki, a i postacie także się znają.

Sasome

Sasome warknął cicho na brata, gdy ten go szturchnął. Oddałby, lecz wiedział, że Lecznica to nie miejsce do bójek.
- Witaj, Retes, co Ciebie tu sprowadza? - Zapytał ot tak, z ciekawości. Obojętnie obrzucił wzrokiem młodszego brata(Bo Sasom jest najstarszy, oł je! :3) i podszedł do Viktorii bliżej. Nagle przypomniały mu się chwile z dzieciństwa, gdy był jeszcze zupełnie mały. Wtedy było fajnie. Uśmiechnął się chwilowo na tą myśl, lecz dosłownie na pięć sekund. Wyzyskał okazję i szturchnął niezauważalnie Retesa.

Crystal

Wilczyca uśmiechnęła się. Carly?! Oh, ile to już minęło od ostatniego spotkania..
Witaj Carly! Kurde, ale dawno się nie widziałyśmy.-powiedziała z uśmiechem i odgarnęła grzywkę.
No tak.. Prawdopodobnie Artemis, ale on jeszcze o tym nie wie.-dodała. Tak, ma zamiar mu to powiedzieć, ale najpierw musi się do tego odpowiednio przygotować.
Ponoć spadłaś na pozycję Bety.. Co się stało?-spytała i popatrzyła z ukosa na Viktorie. Z tego co słyszała, można wywnioskować, że ona jest Alfą. Westchnęła cicho, po czym delikatnie pogładziła łapą brzuch. Ciekawe ile szczeniąt będzie...

Carly

Widząc ten ruch u samicy, Beta automatycznie poszerzyła uśmiech. Ah, pamiętała czasy gdy była jeszcze młodziutka i nosiła pod sercem dziecięcia jej i eks partnera Waspa. Także bardzo się tym przejmowała. - Artemis.. - pogładziła łapą niewidzialną brodę - Chyba nie znam - mlasnęła po dłuższym zastanowieniu - wpatrywaniu się w eter, gładząc ową brodę z przymrużonymi oczami. - W każdym razie, życzę wam szczęścia - dodała zaraz idyllicznie. Na drugie pytania lekko przegryzła wargę, lecz nie na tyle mocno, by coś sobie zrobic. - Bo.. bo nie było mnie jakiś czas w krainie, pomagałam zszerzyc moją starą, rodzinną watahę - pojedynczy członkowie się odnaleźli, a że ja jestem ostatnią z oficjalnego rodu, moim zadaniem było im chwilę przewodniczyc, a kiedy na powrót wróciłam no swoich, ona już nią była.

Retes

Retes zdziwił się, widząc, że jego spokojny braciszek nagle zrobił się bardziej żywiołowy. Czyżby nawet stawał się normalny? To było nie do pomyślenia, niech Sasome się nie zmienia!
- Powinienem raczej tobie zadać to pytanie, synu marnotrawny - odrzekł. - Coś cię ostatnio wywiało od kochanej familii, czyż nie?

Loese

Loese wbiegła tu pędęm. Położyła ranną osóbkę na łóżku tak, aby lekarz od razu mógł opatrzeć ranę. Wadera nigdy nie zdejmowała maski, więc trochę niewyraźnie zaczęła wołać o pomoc.
- Lekarza! Lekarza! Tragicznie ranna osoba! - krzyczała nie za głośno, lecz donośnie. Spojrzała się na przecięty bok Shinq. Strasznie krwawiła.

Lea

Lea w sekundę doskoczyła do Crystal. Jakiż się tutaj zaczynał robić tłok...
- Prawdopodobnie twoje obawy są słuszne, gratuluję - powiedziała z szerokim uśmiechem, zaraz przenosząc wzrok na drugą przybyłą osóbkę. - Gdzie? Gdzie ta ciężko ranna osoba? Znowu zabijają? - spytała, rozglądając się.

Carly

Czując mocny odór krwi mieszany z dobrze znanym Carly zapachem, skrzydlata przegryzła wargę i odwróciła się. Tyle zła, kto tym razem? Źrenice jej się pomniejszyły.. Shinq! To przecież Shinq! Ta sama Shinq, która pomogła jej z Enary. Samica była jej bardzo, ale to bardzo wdzięczna. Za wszystko. Jej ogon począł niespokojnie przeskakiwac z boku na bok, a ona, wpatrzona w krwawiące rany, nie mogła uspokoic burzy emocji w sobie.

Atrita

Do Lecznicy wleciał czarny kruk o smoliście czarnych piórach i rozglądający się dokoła bystrymi, jasnymi oczyma. Wreszcie wypatrzył osobę, do której miał dostarczyć jedną z wiadomości, toteż podleciał do niej. A raczej niego, gdyż owym wilkiem jest Retes. Ptaszysko usiadło mu na ramieniu i upuściło krótki liścik, po czym wzbiło się w powietrze i wyleciało z tego miejsca tak szybko, jak się tu zjawiło.

Dane fabularne:
Treść listu (tylko dla Retesa):
Niedługo odbędzie się zebranie Radnych sojuszu oraz władz Watah Nocy i Ognia w sprawie niepokojących wydarzeń związanych z Samotnikami. Uprasza się o jak najszybsze zjawienie się na nim.

Alfa Nocy Atrita