Miejsce dla samotnych

Jaina

Przymknęłam oczy.

Aygikal

Uśmiechnęłam się raz jeszcze do Kiry i ruszyłam powoli w stronę lecznicy tak, aby nie zrzucić Jainy ze swojego grzbietu uważając po drodze na gałęzie drzew i krzewów

Jaina

Jestem dla ciebie...zbyt dużym ciężarem..- pomyślałam/

Kira

Ona jest jeszcze za młoda... Jaina jest dla niej za ciężka. - pomyślałam. Daj Jainę, teraz ja ją będę nieść. - powiedziałam.

Inna

moze ja? jestem z was najsilniejsza- powiedzialam i wzielam Jaine na grzbiet nie czekajac na ich reakcje- Aygikal, rozumiem ze chcesz pomoc, ale jeszcze nie mozesz tak bardzo przeciazac stawow, za mloda jestes by juz zniszczyc zdrowie- ruszylysmy powoli

Kira

Hm... najsilniejsza ? - powiedziałam. Uśmiechnęłam się.

Inna

i najstarsza- dodalam z usmiechem - najsilniejsza i najstarsza...- brzmialo mi w glowie- pilnuj zeby nie spadla mi z grzbietu - powiedzialam by zagluszyc wlasne mysli

Kira

Zaśmiałam się cicho. Dobrze, już dobrze. Właśnie dlatego, że jesteś najstarsza, nie powinnaś nieść ciężarów. Ja jestem wiekowo pośrodku między Wami, więc ja będę nieść. - powiedziałam z uśmiechem, wzięłam Jainę na swój grzbiet.

Inna

jak zawsze uparta do granic niemozliwosci - zasmialam sie- pani doktor, myslalam ze powinnysmy ja jak najmniej wytrzasc a nie wyrywac sobie wzajemnie, wiec ze moj krok jest tak delikatny ze nieslyszalny, ja bym jej nie wytrzesla prawie wcale- usmiechnelam sie sale widac upor w jej oczach podparlam tylko Jaine z drugiej strony i szlam w ciszy

Kira

Jak ją wytrzęsiemy, to przynajmniej się obudzi. - powiedziałam z uśmiechem. A co u Twoich szczeniaków ? - spytałam, omijając gałąź leżącą przede mną.

Inna

szczerze mowiac staly sie juz tak niezalezne, ze widze je zaledwie raz-dwa razy dziennie, lobuziaki maja matke za obojetnego wilka...- posmutnialam

Kira

Dorastają... no wiesz... - powiedziałam. Pierwsza miłość i te sprawy ^^ - dodałam . Umilkłam. Chwilę później zzaczęłam się śmiać.

Inna

tak, wiem- dodalam smutno i przypomnialam sobie jakas malutka obca wilczyce ktora widzialam jak sie bawila ze Scottem...

Sakura

przyszłam i położyłam się pod drzewem

Larsen

Przyszłem i śpiewałem złośliwe piosenki o Kirze.

Kira

Ziewnęłam. A teraz zaśpiewaj coś innego, bo ta piosenka mi się już znudziła. Miło, że śpiewasz. - uśmiechnęłam się złośliwie.

Sakura

popatrzyłam na dwa wilki okntem oka i usiadłam

Larsen

Uśmiehnąłem się i powiedziałem -Oczywiście, a teraz powiem jak powstaje serek:

Z śmierdzących gir kiry powstaje serowy zapach.
Z serka twarożek , a z twarożku Kiri z gir kiry!!!!!!!!!!!!!! :twisted:

Sakura

westchnelam i położyłam się spowrotem

Aygikal

Wróciłam i siadłam pod drzewem zastanawiając się nad sobą, swoim życiem i ogólnie nad wszystkim co mnie spotkało ostatnimi czasy. Uśmiechnęłam się mimowolnie