Miejsce dla samotnych

Demon

Uśmiechnął się do gryfka

Laurel

-chodzi o Broken. widziałaś ją od czasu mojego powrotu do stada? bardzo się zmieniła... ma... skrzydła... chodzi o pewne miejsce gdzie ją zabrałam. to magiczny wodopój. pokazała mi go moja matka. gdy w naszej watasze zdarzał się przypadek narodzin niemagicznego wilka szczenię było tam zabierane i kąpane. nabierało wtedy magicznej mocy. ale był jeden warunek... musiało mieć choć kroplę magicznej krwi. zwykłe psie szczenię nic by nie zdobyło. gdy przyglądałam się Broken stwierdziłam, że warto zaryzykować. ona nie była zwykłym szczeniakiem ludzkich psów. miała naszą krew. ale chodzi o to, że prawo nakazywało, aby pokazywać źródło prawowitej córce pary alfa watahy lodowej pustyni. A Broken nie jest moją rodzoną córką... mimo, że wataha nie istnieje to jednak złamałam prawo... rozumiesz?-opowiedziałam Sunset i patrzałam na nią wyczekująco.-nie dość, że złamałam prawo to na domiar złego naraziłam i siebie i ją na śmiertelne niebezpieczeństwo, a gdyby nie moja nauka walk to może i nawet utratę życia...

Sunset

Słuchałam z uwagą opowieści Laurel.
Niebezpieczeństwo? Jakie niebezpieczeństwo?! - spytałam.
Na prawdę bałam się o przyjaciółkę, i czułam się troche winna tego wszystkiego, bo przecież ja znalazłam Broken.

Gość

Odwzajemnia uśmiech.

Kara

położyłam się całkiem niedaleko

Laurel

to nie twoja wina Sunset. ja zabrałam małą nad wodopój.-szepnęłam do przyjaciółki-a niebezpieczeństwo... no cóż dałam radę choć przyznaję nie wyszłam z tego bez szkód.-rzekłam i uśmiechnęłam się blado wskazując pyskiem na poranione łapy i mocno obszarpane skrzydło.-ale to nic poważnego. zagoi się.-dodałam jakby uspokajając samą siebie.-będzie dobrze. jakoś dam radę-rzekłam do Sunset z bladym i niepewnym uśmiechem. nie chciałam, żeby się mną martwiła. "to przecież nie jej wina" myślałam z uporem.

Kara

patrzyła na wilki

Matt

pzryszłąm rozejrzałam się

Gość

Przyszedłem

Gość

Przyszłam i usiadłam.

Matt

podeszłam do wilka<foresta>-hej, jestem Matt, a ty?-powiedziałam uśmiechając się

Kara

podeszła do Chanell - witaj Kara jestem

Gość

Cześć. Ja jestem Chanell :)

Kara

nie widziałyśmy się wcześniej... co cię tutaj sprowadza

Gość

Cóż... po prostu... zabłąkałam sie tu i chyba zostane ;)

Gość

- Fortes

Gość

Usiadłam.

Kara

ja uciekałam z domu, cóż nie jest być fajnie córką gryfów

Gość

Gryfów? - zapytałam z zaciekawieniem.

Kara

tak moi rodzice zginęli i a że byli ich znajomymi to mnie adoptowali... mówię ci nic przyjemnego