Miejsce dla samotnych

Samanta · Gość

{westchnęła. :lol: robię zrzuta.}

- nie ma to jak telenowela. - wymamrotała pod nosem. szurnęła ogonem, powoli oddalając się. może wreszcie go znajdzie?

nmj

Kaed'rin van Regis

Mack... Powiedziała wyraźnie te słowa.
Ilekroć mnie zraniłeś będę Ci wybaczać. Uśmiechnęła się i zaczęła mu ślinić ucho x3.

Mack

lekko ją odepchnął - Jeżeli chcesz ze mną być zachowuj się już jak dorosła a nie jak dziecko - powiedział lekko uśmiechnięty.

Kaed'rin van Regis

A więc... Jednak mnie nie chcesz, pewnie znowu którąś upatrzyłeś. Warknęła na niego. W jej oczach pojawiły się łzy.
Pewnie lepszą ode mnie, ładniejszą, czyżby nie tak? Mówiła z sarkazmem.

Mack

Zaśmiał się kręcąc głową rozbawiony - Brakowało mi tego twojego zrzędzenia... - parsknął śmiechem na słowa: "...pewnie znowu, którąś upatrzyłeś." Przybliżył się do niej bardziej. Szepnął - Nie mów takich bzdur.

Kaed'rin van Regis

Opanowała się.
Mam taką nadzieje. I wtuliła się w jego ciepłą sierść. Ach. Jak ona za tym tęskniła... Marzenie.

Mack

Tęskniłaś? - zapytał szeptem do jej ucha z uśmieszkiem. Przymrużył oczy lekko, mocno ją trzymał. Nie chciał, by znów została zraniona przez jego głupotę.

Kaed'rin van Regis

Mój mały Mukadżambo! Nagle jej oczyska rozbłysły.
Ba! I to jak... Mam dla Ciebie nowe przezwisko *-*! Mukadżamba! Zaczęła tańczyć electro breagdens xD

Mack

Ściągnął ją na dół - Dobra ty moja naklejko xD - szczerze zaśmiał się po raz pierwszy od dłuższego czasu.

Lottie

Demon

przyszedł, usiadł cicho i dumnie wśród cienia krzaków, myślał o sobie i swoim życiu.

Master

Przyszedł, bardziej z nudów niż samotności. Zauważył ojca... Podszedł powoli.
- Witaj, Demonie.

Demon

- to niedługo moje dzieci będą do mnie mówiły "panie" zamiast tato (pomyślał
spojrzął na syna, zatrzymał na nim zrok - witaj , Master - powiedział do niego po imieniu, choć miał ochotę powiedzieć synu.

Master

- Poznajesz mnie jeszcze Tato... Gratuluję. Chociaż Ty. - westchnął i usadowił się obok niego. Popatrzył na ten jego pysk :3

Demon

podszedł do syna, oparł swój łeb o jego bark , i przytulił go - Jak, mógłbym Cię zapomnieć? największego urwisa w rodzinie, ktory mimo zakazów i tak robił wszystko co chciał - po raz pierwszy od wielu lat, uśmiechnął się szczerze i oddanie

Bertha

przyszła - Demon!!! - uśmiechnęła dawno nie widziała swojego przyjaciela

Master

- Tato... ja byłem najgrzeczniejszy. Nie pamiętasz już?- trochę go uszczypły te słowa. Czyli jednak go nie rozpoznał. Zasmucił się, ale też go uścisnął.

Demon

spojrzał na samicę , uśmiechnął się

Bertha

zobaczyła jak dwóch facetów ściska się poszła sobie

Master

Rozejrzał się czujnie.
- Podrywasz kogoś?- zapytał dobitnie, wywieszając jęzor.