Miejsce dla samotnych

Demon

przyszedł, położył się w krzakach, i zaczął myśleś - zastanawiał się nad swoim zyciem, i nad przyszłością, i przeszłością, nad wszystkim...

Jaina

Przyszła ze spusczonym łbem. To jest miejsce, do którego często wracała. Usiadła cicho pod drzewem o rozłożystych konarach, westchnęła cicho.

Kira

Przybyła wraz z mocniejszym powiewem wiatru. Niby to przypadkiem stanęła za Jainą, nachylając się ku jej pyska.
- Bu. - szepnęła do ucha wadery. Oddech Demona był ciepły jak letnie słońce. Nienaturalnie.

Jaina

Po jej ciele przeszedł niby to dreszcz. Czy przez ten czas zaczęła bać się Kiry? Czy nie poznawała w niej swojej starej przyjaciółki? Zawsze ją potrafiła rozróżnić. Po jej sposobie poruszania się, a nawet zachowania. Uśmiechnęła się blado, kurczowo przełykając ślinę. - Witaj, Kiro. - burknęła.

Kira

// A gdzie 'O Allahu'?! xD

- Ahoj. - odparła beztrosko, patrząc z ukosa w jej ślepia. Znalazła w nich coś, co wywołało u niej mimowolny, szelmowski uśmiech.
- Urocze popołudnie, prawda? - cały czas znajdowała się niebezpiecznie blisko. Skrzydła zastygły w bezruchu.

Jaina

- Tak, przyjemne, 'O Allahu. - pisnęła cichusio śmiechem. Nie umiejąc tego opanować, zakryła sobie łapą pysk. Machnęła mimowolnie ogonem, omiatając puste pole obok niej. Możliwe, że tam stał Demon.

Kira

Wyszczerzyła się z satysfakcją.
- Dzisiaj masz ode mnie łaski. - odrzekł Allah. Pacnął ją lekko w głowę, niczym starego druha po fachu. Spojrzał w kark Jai z wręcz wampirzym pożądaniem. To może trochę Brazyliady?

Jaina

- Tak, ma się tego fuksa, co? - rzuciła. Patrzyła w różne strony nieco poddenerwowana. Czy jej wzrok zaczął się stopniowo pogarszać? Szarość. Zwyczajna szarość.

Kira

Była zbyt zajęta walką ze swymi zachciankami, by cokolwiek odpowiedzieć.
Machinalnie przybliżała się do szyi Jai, powoli otwierając swe szczęki. Zawisła nad nią. Zatrzymała się. Zerknęła wokół z żywym zakłopotaniem, cofnęła się o krok.
Jeśli ją zabić, to tylko z honorem. Za jakiś czas.

Jaina

Przetarła łapą oczy. Wciąż szarość. - Kto mi przestawił styki? - powiedziała z oburzeniem. Wyczuwała bliską obecność Kiry. - Co miałaś zamiar zrobić? - zapytała cicho, zamykając oczy. Oddychała miarowo..

Kira

- Zerwać kwiatka. - odparła jakby nigdy nic, patrząc jej prosto w oczy. Nachalnie, ze sztucznym spokojem. Ślepia Jainy sprawiały wrażenie zamglonych, jakby wyczerpanych.

Jaina

- Nie musisz mnie okłamywać, przyjaciółko. - bąknęła z udawanym uśmiechem na pysku. Nie dałaby się tak łatwo nabrać na takie sztuczki.

Kira

- Są różne kwiatki. - błysk w oku. Wzięła prowizoryczny wdech, który zakończył się przytłumionym sapnięciem.

Jaina

- Rozumiem. - odparła po chwili zamyślenia. - Co u Ciebie, demonie Kiro? - zapytała wywracając oczami.

Demon

spojrzał na wilczyce, siedzące, daleko od niego,... myslał, myslał i nic nie wymyślił, myślał tylko, cy jego zycie może się bardzie zmienić...

Kira

Nie zwróciła uwagi na demonstracyjne wywrócenie. Bo i po co?
- Owe pytanie skierowane do demona brzmi conajmniej dziwnie, matko miłosierdzia. - rzekła półszeptem, z tą samą ironią w głosie. Konspiracyjnie uniosła wzrok na niebo.
- Do następnego. - zniknęła w rzadkiej, szarej mgle.

Jaina

Odprowadziła ją wzrokiem. Po chwili nudów, postanowiła że z tąd pójdzie. Tak więc odeszła.

Demon

patrzył w niebo, i teraz zrozumiał, mimo iż starał się zapomnieć, i znaleźć miłość, nie uda mu się to... przez cały ten czas, aż do dzisiaj, wiezył, że jednak Inna go kochała, ale teraz wiedział, że jest inaczej... patrzył w niebo, ana ziemię powoli kapały, łzy, wrociły dawne wspomnienia, i dawny on, i teraz napewno wiedział, że już się nie zmieni...

Wardress

Wylądowała. Powolnym krokiem podeszła do Demona. - Łeb do góry. - uśmiechnęła się szeroko muskając przyjacielsko jego bok ogonem. Usiadła obok, tak jak i Demon spojrzała w niebo.

Wilczyca

Weszła położyła się i z powodu nudy zaczęła bawić się jej ogonkiem.