Miejsce dla samotnych

Jerome

//dobrze xD//
Zwinął go i schował w tubie, która była umiejscowiona na pasie przepiętym przez pierś. Miał tam również niedużą kieszeń, w której trzymał niezbędne rzeczy w podróży i kilka gadżetów po służbie w bazie ludzkiego wojska. Wstał i skoczył do gałęzi ponad nim, zaparł się przednimi łapami i zaczął się pod ciągać i opuszczać czyli innymi mówiąc ćwiczył. Jego mięśnie teraz równomiernie pokazywały się w całej okazałości i chowały.

Volire

Patrzyłam z zaciekawieniem w oczach, na wyczyny Jeroma. Czasem nie dociera do mnie, jakie życie może być trudne. Jak narazie, moje jest lukrowane, trzeba korzystać póki jest. Zaśmiałam się pod nosem.

Jerome

Po dłuższym czasie odskoczył od drzewa i podszedł do strumienia by się schłodzić. Otrzepał się z wody i spojrzał na Volire, podszedł powoli do niej - Co tam? - woda wciąż ściekała po jego wytrenowanym ciele.

Volire

- Nic tam. Nudy - odpowiedziałam krótko, podnosząc łeb.
Podniosłam się do pozycji siedzącej, machając ogonem.

Jerome

Westchnął i zaciągnął się świeżym powietrzem - Piękny dzień. - stwierdził i znów się otrzepał chlapiąc wilczycę wodą. Uśmiechnął się delikatnie.

Akita

Usiadłam blisko wody i obserwowałam inne wilki .

Jerome

// Minimum 15 słów w poście Akita i proszę zacznij pisać bardziej składne posty niż jedno zdanie typu: "Usiadłam i patrzyłam na inne wilki"...///

Volire

//popieram. Regulamin się kłania

Strzepnęłam z sierści krople wody. W mojej głowie roiło się od grona myśli.
- Tak, piękny. Chociaż jesienny, ale ładny - stwierdziłam, machając ogonem na lewo i prawo.
Znienacka, na moim karku wylądowała płomiennoruda wiewiórka. Owinęła ogon wokół mojej szyi, wyglądając zza niej.
- To Shanti - przedstawiłam przyjaciółkę.

Jerome

Uśmiechnął się krzywo patrząc na wiewiórkę - Fajny futrzak. - usiadł i zaszurał ogonem po ziemi. Rozejrzał się i spytał - Masz partnera? - tak bezinteresownie. xD

Volire

- Nie - odpowiedziałam, przytulając pyszczkiem wiewiórkę.
Ona zaś odskoczyła na jakieś drzewo i zaczęła pracowicie szukać orzechów. Dla niej, jesień to wprost wymarzona pora roku.

Jerome

Uśmiechnął się nie wiadomo czemu i przeciągnął leniwie prostując łapy. - Należysz do watahy Nocy...- stwierdził i podchodząc bliżej przystawił nos do jej karku, zaciągnął się jej zapachem. Obszedł ją dookoła i przystanął za nią, wbił wzrok w niebo.

Volire

- Tak - uśmiechnęłam się kątem ust.
Spojrzałam w niebo, wzrokiem lustrując chmury. Mój ogon był w nieustannym ruchu. Odwróciłam się, wstałam i obeszłam dookoła swojego towarzysza.

Jerome

Przystawił pysk do wilgotnej ziemi i węszył. - Czuję tu zapach...hmm...pumy. - ostatnie wymruczał patrząc ślepiami na dość odległe drzewo, w którego koronie błysnęły żółte ślepia. Oblizał kły i naprężył się wiedział, że tak natrętne zwierzę jak 'puma' nie przyszło tutaj po odpoczywać a szuka sobie słabej ofiary.

Volire

Zatrzymałam się, patrząc w miejsce w które patrzył Jerome. Warknęłam dość cicho. Wbiłam pazury w ziemię.
- Nawet tu nie można mieć spokoju - westchnęłam.

Jerome

Przeskoczył przez Volire i stanął na przeciw pumie, która również ruszyła w jego stronę. Przez dłuższą chwilę warczał na zwierzę a ono na niego. Kot skoczył wyciągając długie pazury i chciał je wbić w kark Jerome. Wilk uskoczył w bok i po chwili obrócił się dalej warcząc przeskoczył ponad pumą. Złapał kłami za jej kark i przerzucił ją uderzając nią o ziemię. Zwierzę podniosło się szybko a ten zagryzł się na jego krtani i już miał ją przegryźć zaciskając mocno gdy ta wywinęła się i biegnąc przed siebie zaczepiła masywnymi pazurami o łapę wilczycy. Przygniotła ją swym ciężarem a była bardzo ciężka i przystawiła swój pysk do jej krtani chcąc ją przerwać.

Volire

//to było do mnie rozumiem xD

Uderzyłam pumę tylnymi łapami w brzuch, jednym ruchem wysuwając się spod niej. Kłami złapałam za jej tylną łapę i walnęłam nią o drzewo. Nie bez powodu jestem córką wojownika.

Jerome

Zwierzę powtórnie chciało się rzucić na wilczycę gdy wilk skoczył przed Volire i zaczął głośno i agresywnie warczeć. Puma oddaliła się całkowicie skatowana. Odsunął się na bok i spytał przyglądając się jej - W porządku? - jego zwierzę drasnęło tylko pazurami w ramię.

Volire

Kiwnęłam głową.
- Myślisz że coś może mi się wielkiego stać? - zapytałam, układajac się pod drzewkiem.
Machałam co chwila ogonem, z promiennym uśmiechem.

Jerome

- No nie wiem a co masz jakieś dar, że nic ci się nie może stać? - spytał z nutką ironii w głosie. Usiadł niedaleko niej patrząc w chmury.

Volire

- Nie, poprostu uważam na siebie, a jeśli zajdzie potrzeba to daję z siebie wszystko - wyjaśniłam dość krótko, patrząc mu w oczka.
Westchnęłam, myśląc nad tamtym i nad tym.