Miejsce dla samotnych

Torres

Torres przybył do miejsca dla samotnych bez konkretnego celu. Ot tak, włócząc się po krainie, postanowił, ze zobaczy, jak wygląda miejsce, w którym spotykają się samotne wilki. Do tej pory wiele o nim słyszał.

Nikita

Czuła się już świetnie jednak wolała nie narażać swojej łapy .
Kiedy zobaczyła podeszła do Torresa i rzekła do niego szeptem - Dziękuję za pomoc z łapą - Kiedy skończyła odeszła od Torresa 4 metry i usiadła .

Torres

Zdziwiła go trochę obecność Nikity tutaj, przecież przed chwilą jeszcze bolała ą łapa. Zaśmiał się na jej słowa. - Przecież nic takiego nie zrobiłem - odpowiedział. Dodał po chwili. - Teraz już wszystko w porządku?

Nikita

Tak - odparła . Następnie rzekła - Kiedy zanurzyłam łapę nic się nie działo ale po chwili ból zaczął ustawać więc wskoczyłam na nogi i pobiegłam za Tobą by ci podziękować za to , że mnie tam zaniosłeś .

Torres

- To dobrze, że nie zrobiłaś sobie w łapkę niczego poważnego - odpowiedział i uśmiechnął się jeszcze raz. Dodał. - Nie musisz mi dziękować. Każdy na moim miejscu by ci pomógł.

Nikita

Kiedy usłyszała każdy na moim miejscu by ci pomógł rozczarowała się . Myślała , że Torres dalej coś do niej czuje i to dla tego jej pomógł . Z jej oczy zaczęły wydobywać sie łzy jednak nie chciała by Torres to zobaczył więc siadła do niego tyłem .

Torres

Choć wilczyca szybko odwróciła się do niego tyłem, dostrzegł zmianę w jej nastroju. Od razu zerwał się na równe łapy i podszedł do niej. - Nikita... - zaczął cicho.

Nikita

Tak .. ? - zapytała ocierając łapą łzy . Odwróciła pysk w jego stronę i czekała aż skończy mówić .

Torres

Jednak Torres nic już nie powiedział. Nie mógł patrzeć na widok sierści na jej pyszczku zmoczonej łzami. Zbliżył się do niej jeszcze i owinąwszy wokół niej swój długi ogon, przytulił ją do siebie delikatnie.

Sheala

Nigdy nie miała zamiaru tutaj przychodzić, a jednak coś dziwnego sprawiło że chciała tutaj przyjść. Poobserwować inne wilki, uciec przez chwilę od myśli.
Wyłoniła się po chwili zza zarośli, powoli i chwiejnie stawiając kroki. Poparzenia na łapach nie wyglądały zbyt ciekawie, ale dawała sobie z tym doskonale radę. Usadowiła się w zacienionym miejscu, a na pysku nie malowały się żadne uczucia.

Nikita

Była zaskoczona zachowaniem Torresa . Zapytała - Co Ty wyprawiasz ? - Nie mówiła tego tonem nagannym lecz żartobliwym . Uśmiechnęła się do niego .

Djablo

Wilk lekko zmarszczył czoło ze smutkiem na twarzy.Nie mógł wytrzymać w tej atmoswerze i jednym ruchem zeskoczył z głazy na którym przed chwilą leżał.Powoli ruszył do wyjścia jego smutek z twarzy dalej nie znikał.Przyśpieszył kroku i zniknoł za krzakami.

Torres

Zaśmiał się krótko. - Patrzenie na twoje łzy to najgorsza tortura - powiedział cicho, łaskocząc ją ogonem. Przyglądał się uważnie Nikicie.

Nikita

Nagle poczuła , że jej serce znów zaczyna bić tak jak za dawnych czasów bycia z Torresem na jej pysku pojawił się uśmiech . Przyglądała się Torresowi i w końcu rzekła : Coś ze mną nie tak ? Jakoś dziwnie mi sie przyglądasz .

Marillion

Przybył do tego miejsca powolnym krokiem, sam chyba nie wiedział, po co. Bo czy samotność doskwierała mu tak, że aż zmuszała go do tego typu desperackich kroków? Oczywiście, że nie. A jednak teraz szarawy wilk o bujnej grzywce kroczył między znajdującymi się tutaj wilkami. Zerknął na siedzącą niedaleko parkę i zmarszczył nos. Ohyda.

Sheala

Położyła się z trudem na trawie, syknęła cicho pod nosem z bólu. Nudziło jej się trochę, więc zaczęła grzebać przednimi łapami w glebie. Obserwowała ruchliwe małe żyjątka..
Ulgę sprawiało jej to, że nikt nie przejmował sie jej obecnością..

Torres

Nikita

Dawno nikt jej tego nie mówił . Była stęskniona za pieszczotliwymi słowami .
Powiedziała do Torresa - Pamiętasz jak kiedyś przytulaliśmy sie na lwiej skale ? Strasznie mi tego brakuje . - Po chwili zapytała - A Tobie ?

Marillion

Oczywiście syknięcie wilczycy od razy zostało przez niego dosłyszane. Zerknął na leżącą niedaleko nieznajomą i ponownie ruszył przed siebie, zatrzymując się w końcu przy jakimś drzewku. Ułożył się przy nim, grzbietem opierając o pień.

Torres

- Cóż to za pytanie. Oczywiście, że mnie też - odrzekł. Usłyszał czyjeś syknięcie, jednak zareagował na nie tylko machnięciem uchem. Teraz był zajęty Nikitą.