Miejsce dla samotnych

Nikita

Ucieszyła się na wiadomość , że Torres również tęskni za czasami kiedy byli sobie oni bardzo bliscy . Po chwili zapytała Torresa bez namysłu - Masz kogoś na oku ? Jakąś wilczyce ?

Sheala

Powoli zaczęły ją obrzydzać przytulasy wilków, dlatego obróciła wzrok w kierunku drzew, gdzie dostrzegła kolejnego dość dobrze zbudowanego basiora. - Co za życie. - pomyślała. Odwróciła ponownie wrok, tym razem przenosząc go w doł, na małe żyjątka. Bynajmniej mogła patrzeć jak dwa żuki biją się o kawałek jakiegoś ziarenka..

Marillion

Odwrócił wzrok od pary nieznajomych. Nie znosił patrzeć na mizdrzące się do siebie wilki. Oparł pysk o przednie łapy i przeniósł spojrzenie na wilczycę grzebiącą w ziemi. Co ona wyprawiała?

Sheala

Zaprzestała grzebania łapami w ziemi, sporo jej dostało się do poparzeń. Ból wzmógł się, ale nie obchodziło ją to zbytnio. Poczuła na sobie czyjeś spojrzenie, zamyśliła się. Nie przerywała wszechobecnej ciszy.

Chyba cierpię dziś na brak weny. xd

Marillion

Nadal wpatrywał się w wilczyce. Ruszał delikatnie końcówką ogona, jakby się nad czymś zastanawiał. Teraz wzrok zatrzymał na łapach nieznajomej samicy. Poparzone? Na takie z daleka wyglądały. - "Ciekawe, gdzie się tak załatwiła" - przemknęło mu przez myśl.

Sheala

- Co mi się tak przyglądasz? - mruknęła podnosząc po raz wtóry swój wzrok. Jej przenikliwe oczy lustrowały go po całym ciele. Machnęła kilkakrotnie swoim puchatym ogonem, aby odgonić muszki owocówki, które lgneły do niej niczym do lepu.

Marillion

- Zastanawiam się, dlaczego z takimi łapami łazisz po krainie, zamiast leżeć grzecznie w legowisku i nie brudzić sobie tych poparzeń - odpowiedział zwyczajnym dla niego, chłodnym tonem.

Sheala

- Żebyś się głupio pytał. - odpowiedziała równie zimnym jak lód tonem głosu. - Bo nie ma takiej potrzeby. - parsknęła opierając się o drzewo. Nie miała nawet zamiaru rozpoczynać rozmowy..

Marillion

Uśmiechnął się kątem pyska. Nie ma to jak na swojej drodze napotkać taką sympatyczną i rozmowną osóbkę. - Skoro tak twierdzisz... - mruknął.

Sheala

- Twierdzę. - przedrzeźniła go.
Kochające wilki na jej szczęście chyba zaprzestały okazywać sobie najwyraźniej miłość. Odetchnęła z uglą, patrzyła wciąż na basiora. Uśmiechnęła się wrednie.

Marillion

A Marillion wciąż przyglądał się wilczycy z niemałą uwagą. Zdawała się być inna niż do tej pory napotkane przez niego wilki w tej krainie. Wszystkie były wiecznie uśmiechnięte i sympatyczne. Miła odmiana.

Sheala

- No dobra, jak Ci na imię? - przerwała ciszę, bo zdawało jej się że i on nie lubi wesolutkich wilków. To jej zaimponowało. Wciąż nie przerywała machania swoim 'puchaczem'.

x.x

Marillion

- Marillion - przedstawił się krótko. Machnął ogonem i podniósł się do siadu, grzbietem wciąż opierając się o pień drzewa. Znów zmarszczył lekko nos, kiedy przez mocny podmuch wiatru grzywka weszła mu do oczu.

Sheala

Ona dla odmiany nie przedstawiła się, bo ją o to nie zapytał. Zresztą i tak by mu nie powiedziała. Przymknęła oczy starając się skupić na czymś innym, ale nic ciekawego nie przychodziło jej do głowy. Na pysku pojawił się grymas. Tym razem nie od bólu. Grymas, bo strasznie się nudziła.

Marillion

Oparł się trochę mocniej o pień drzewa i z braku ciekawszego zajęcia omiótł wzrokiem okolicę. Niewiele wilków kręciło się teraz w miejscu dla samotnych. Nie to co kiedyś, gdy całkiem przypadkowo trafił tu po raz pierwszy.

Arakael

Przyszedł spokojnym krokiem I rozejrzał się po okolicy.
Spojrzał na wilczycę z puszystym ogonem, zaraz swój wzrok kierując na wilka z dość bujną czupryną. Przeszedł się kawałek i usiadł kilka metrów od Biało-Granatowej wilczycy i położył pysk na łapach.

Mizu

Ziewnęła i otworzyła klejące się oczka. Nadal leżała na gałęzi drzewa.
"Gdzie ja jestem?" Zapytała sama siebie w myślach. Rozejrzała się dookoła siebie i spojrzała w dół. Widoczność przez jeszcze zaspane oczy była niewyraźna ale widziała sylwetkę wilka siedzącego pod drzewem. Otarła łapkami ślepia. I zauważyła sylwetkę szarego wilka.

Marillion

Mar z powrotem położył się, oparty grzbietem o pień drzewa. Machał delikatnie końcem długiego ogona, wciąż wpatrując się gdzieś tam przed siebie.

Mizu

Zeskoczyła z drzewa, starając się zrobić to cicho i bezszelestnie. Może nie koniecznie jej to wyszło, ale zawsze miała dobre chęci. Rozejrzała się po wszystkich dookoła i podeszła stawiając malutkie kroczki do rzeczki. Pochyliła się i napiła parę łyków.

Marillion

Zastrzygł uchem, usłyszawszy tupnięcie, które mogło sygnalizować zeskoczenie z drzewa czegoś malutkiego. Spuścił wzrok z nieba i spojrzał na szczeniaka. Wzrokiem odprowadził Mizu do rzeczki. Z nudów.