Miejsce dla samotnych

Mizu

Usiadła i poczuła na sobie czyiś wzrok. Odwróciła się w stronę tego samego wilka, który siedział pod drzewem, na którym spała. Spojrzała na niego dużymi oczami, tak jakby pierwszy raz w życiu zobaczyła wilka. Przekrzywiła lekko łepek.

Marillion

- Czy jest we mnie coś dziwnego, dziewczynko? - zapytał, wyraźnie zaciekawiony reakcją małej na jego widok. Końcówką ogona wciąż poruszał leniwie.

Mizu

Uśmiechnęła się.
-Ymm. Chyba nie. - Odpowiedziała na zadane przez samca pytanie.
-A czemu Pan pyta? - Zapytała xdd Jej ogonek chodził mechanicznie w prawo, lewo. Prawo, lewo.

Marillion

- Patrzyłaś na mnie, jakbyś zobaczyła kosmitę - odpowiedział. Znów oparł pysk o przednie łapy, wciąż jednak obserwując szczeniaka. Bał się szczeniąt - bywały nieobliczalne. Zupełnie jak on.

Mizu

-Aaaa... Rozumiem. Ale kosmici chyba są zieloni. - Odparła.
-To znaczy tak słyszałam. - Dodała po chwili.
-A Pan nie jest zielony. Tylko szary. - Położyła się na brzegu rzeczki. Koniuszek ogona był w płynącej wodzie. Ale ona się tym nie przejmowała.

Marillion

- Tego, jak wyglądają wilki z kosmosu wiedzieć nie możesz - odpowiedział. - Być może pochodzę z Księżyca i świetnie się maskuję?

Mizu

-Na prawdę? - Spytała zdziwiona.
-Ale fajnie! Jak tam jest? Lepiej niż tu? Czy ktoś Cię zdemaskował? Nie martw się... Ja nikomu nie powiem. Będę cicho jak.. ymm. mysz! - Mówił z podekscytowaniem prawie skacząc

Marillion

Z wielkim trudem powstrzymał śmiech. - Tam? - powtórzył po Mizu i mimowolnie spojrzał na niebo, jakby chciał spojrzeć na Księżyc. Powiedział. - Tam nie ma żadnych roślin, jeśli kilka mórz, tysiące kraterów... i wszystko pokrywa szary pył.

Zw, znikam na jakieś 10 minut.

Mizu

-Pana też? - Zapytała patrząc na jego futro. Skoro wszystko, to może jego też.
"A skoro nie ma tam roślin to tylko jedzą zwierzaki? Może też nie żyją na lądzie tylko w morzach..." Myślała i próbowała sobie to wszystko wyobrazić.
-Czy tam żyjecie w wodzie? Bo skoro jest kilka mórz, to może tam macie domy. - Ciągnęła dalej rozmowę.

ok

Marillion

Roześmiał się. - Nie. Tylko ziemia pokryta jest pyłem - odpowiedział, zastanawiając się czy ta mała naprawdę uwierzyła, że Marillion pochodzi z Księżyca. Nie, to chyba nie możliwe. - A wilki na Księżycu mieszkają w kraterach.

Mizu

-Łooooo... Takich wulkanicznych? - Uśmiechnęła się szeroko.
-Ale wiesz... Mi mama powtarzała, że kosmici nie istnieją. - Powiedziała patrząc na wilka pytająco.
-Ha! I co ty na to? - Na jej pyszczku pokazał się cwaniacki uśmieszek.

Dobra... Ja muszę lecieć. Cześć ;d
Jutro będę na pewno xd

Marillion

- Co ja na to? Że jesteś straszliwie łatwowierna, młoda - odpowiedział i zaśmiał się cicho. Uniósł łeb i skrzyżował przednie łapy, obserwując szczeniaka.

Bó. Ja będę dopiero w niedzielę xP

Torres

Nikita

Ta chwila była najpiękniejsza w życiu Nikity . Dobrze wiedziała o kogo chodzi więc rzekła : - Domyślam się .... - Uśmiechnęła się promiennie i wtuliła się mocno do Torresa .

Mizu

Marillion

- A więc, droga Mizu, pytasz, dlaczego jesteś łatwowierna... Naprawdę uwierzyłaś, że pochodzę z Księżyca? - zapytał tonem, jakby bawił się każdym wypowiedzianym słowem. Śmieszyła go całą ta sytuacja, tak samo jak ta mała Mizu, która okazała się być... całkiem sympatyczna?

Mizu

-Ymm... no... To znaczy nie! - Powiedziała lekko zakłopotana.
-Ja wiedziałam... Ale udawałam, że nie wiem! - Mówiła plączącym się językiem.
-No dobra... Przyznam się. Tak. Myślałam. Ale ja jestem mała! Nie znam jeszcze świata! Ale mam dużo czasu, żeby go poznać. - Zaczęła się tłumaczyć. Po chwili uśmiechnęła się.

Marillion

Roześmiał się z tego pokrętnego tłumaczenia. Zapytał. - A masz w ogóle kogoś, kto by ci pomógł w poznawaniu tego świata?
Drażniło go, że coraz więcej dzieciuchów włóczy się po krainie samopas.

Mizu

-Ymm. Można tak powiedzieć. - Przyznała zastanawiając się.
-Znasz może wilka o imieniu Dalek? - Zapytała.
-On mnie lubi, opiekuje się mną i mnie broni. Opowiada mi różne opowieści. Jest bardzo fajny... - Powiedziała z szerokim uśmieszkiem na pyszczku;

Marillion

- Skoro tak go lubisz, to dlaczego nie trzymasz się blisko niego, tylko włóczysz po miejscach dla dorosłych? - zapytał. Znów podniósł się do siadu. Miał dość leżenia w miejscu.