Miejsce dla samotnych

Sheala

Nie pasowała tutaj. Stanowczo tutaj nie pasowała. Wszędzie gdzie przychodziła było pełno wilków, które uwielbiały towarzystwo. Inna niż inni, hm?
Spojrzała na dopiero co poznanego basiora, a następnie na małego szczeniaka. Przewróciła tylko oczyma, układając łeb na łapach, w bezpieczny sposób aby nie podrażnić jeszcze bardziej poparzonych kończyn.

Mizu

Spuściła łepek.
-Nie wiem. Nie lubię jak ktoś musi przy mnnie ciągle siedzieć. Wydaje mi się, że jestem wtedy dla innych ciężarem,. A musiałam pobyć chwilę sama... - Powiedziała.
-Nie masz czasami takiej potrzeby? Żeby od innych się odizolować i poukładać swoje myśli? - Zapytała ciekawo.

Marillion

- Mam. Przez niemal dwadzieścia cztery godziny na dobę, siedem dni w tygodniu - odpowiedział, zgodnie z prawdą. Machnął ogonem, owinąwszy go sobie wokół łap.

Mizu

-No widzisz... Ja też mam czasami takie chwile. - Powiedziała obojętnym tonem.
-Na przykład teraz. A dlaczego jest to miejsce dla dorosłych? - Zapytała zaciekawiona... Teraz dopiero dotarło do niej to określenie.

Marillion

- Przybywają tu wilki poszukujące swojej drugiej połowy - odpowiedział. - A takie maluchy chyba raczej nie poszukują miłości damsko-męskiej?

Mizu

-Yyy... - Chwila zastanowienia.
-No nie... Ale tak jakoś wyszło, że tu trafiłam. Po prostu szłam przed siebie. Nawet nie wiedziałam, że miejsce w którym aktualnie jestem, jest takim. Wygląda prawie jak każde inne. Oprócz gór, w których byłam i śniegowej pustyni. - Przyznała.
-A wiesz jak w górach jest fajnie? - Zapytała podekscytowana.
-I widziałam latające po niebie światła zwane zorzą polarną. - Pochwaliła sie

Sheala

Nie zwlekała już dłużej. Naprawdę nie miała co tutaj robić. W dodatku było tu dość tłoczno, czyli miejsce nie dla niej. Jęknęła znów z powodu poparzeń, podniosła się. Powoli zaczęła stąd odchodzić.

zt.

Katara

poszłam tam kolejny raz,rozejrzałam się i nikogo znajomego nie zobaczyłam. -szkoda,bo nie mam z kim pogadać.-westchnęłam.
opuszczając głowę na dół usiadłam.
Nagle zaczął wiać wiatr spojrzałam w niebo,po minucie zabłysła gwiazda.
Potem zaczął padać deszcz poszłam i położyłam się pod wielkim dębem i czekałam,aż przestanie padać deszcz.

Zmniejsz avek, strasznie rozciąga forum. ; )
She.

Sammaria

Weszła.Zobaczyła wilczycę leżącą pod dębem.Podeszła do niej i zapytała:Jak się nazywasz? Usiadła obok niej i czekała na odpowiedź.

Katara

Nazywam się Katara a ty?-zapytała

Mizu

Obserwowała samca, u którego nie widziała żadnej reakcji.
Spojrzała na dwie wilczyce, które siedziały pod dębem. Była lekko ciekawa o czym rozmawiają. Ale czemu jej się dziwić? Jest szczeniakiem, który potrzebuje zajęcia, urozmaicenia życia, znajomości, itd. Racja, czasami miała gorsze chwile gdzie chciałaby aby każdy dał jej spokój, zostawił ją. Ale nie dziś. Dziś jej humor był zwyczajny ;d

Katara

Wilczyca spojrzała na białą wilczycę,która cały czas się nam przyglądała.
Kątem oka cały czas patrzała na nią.
Połorzyłam się na trawie kładząc pysk na łapach cały czas patrzała na nią.

Mizu

Patrząc na wilczycę wstała i zrobiła krok do przodu, po czym się zachwiała. Dalej się przyglądała waderze... Niepewnie podeszła bliżej do drzewa, ukłoniła się nisko.
-Dzień dobry. Czy mogę podejść bliżej? - Zapytała grzecznie. No co poradzić... Nudziło jej się śmiertelnie i nie miała co robić. A zawierać nowe znajomości lubiła. Przynajmniej dziś xd

Katara

-Dzień dobry-powiedziała,uśmiechając się do Mizu.
-Co ty tu robisz widać,że się nudzisz co tutaj szukasz-zapytała dziwiąc się trochę.

Fedorra

Pojawiła się nagle , przysiadła i obserwowała pozostałych , jej uwagę przykuł biały wilk , podeszła do niego i spytała : - Jak masz na imię ? - uśmiechnęła się do niego machając puszystym ogonem .

Mizu

-Yyyy... No tak. Nie ma co robić. Ostatnio mało się dzieje, a ja też nie wszędzie chodzę bo się trochę boje. Nadal to są dla mnie nowe miejsca. - Przyznała z lekko krzywą miną, którą potem zastąpił uśmiech.
Nagle coś jej zaświtało...
-Jeju... Przepraszam Cię ale wypadło mi coś z głowy i muszę "lecieć". Jeszcze raz przeprasza... Ale jeszcze się na pewno zobaczymy. Paaaa! - Powiedziałą po czym się odwróciła i pobiegła w stronę lasu. Potem zniknęła pomiędzy konarami drzew.

Katara

Poszłam na swoje miejsce w,którym lubię prześadywać,i tam mogę odpocząć o wszystkich troskach i problemach zapominam,zamykam oczy i zastanawiam się nad wieloma rzeczami.

Sammaria

Weszła.Położyła się pod drzewem.Rozmyślała o tym czy znajdzie wreszcie drugą połówkę.Westchneła.Zazdrościła swoim przyjaciółką.One już kogoś miały.Sammaria spojrzała w niebo.Zobaczyła chmurę podobną do serca.Może to znak? Weszła na drzewo i spoglądała w dal.

Abaddon

I kto się pojawił w tym jakże sympatycznym miejscu? Abaddon, oczywiście. Jak zwykle, gdy wracał do krainy po dłuższej nieobecności. Kluczył między drzewami, nucąc pod nosem jakąś wesołą melodię. Swego czasu przebywała tu często jego matka, może teraz ją tu spotka?

Balaa

Powoli weszła rozglądając się po terenie.Zrobiła dwa kroki do przodu w strone szarego wilka.Postawiła uszy podeszła do niego i przysiadła.Uśmiechając się wesoło.
-Mam na imię Balaa.
Powiedziała spoglądając na wilka.