Miejsce dla samotnych

Abaddon

Spojrzał spod gęstej grzywy na wilczycę, która się do niego odezwała, a na pysk przywołał szeroki uśmiech. Zdawało mu się, że widział już kiedyś tę wilczycę. A może to był ktoś podobny do niej? - Miło mi cię poznać, Baalo. Jestem Abaddon - odpowiedział, siadając na gęstej trawie.

Balaa

Wilczyca uśmiechneła się do wilka.
-Mi również miło Cie poznać Abaddonie.
Machała ogonem energicznie robiąc delikatną mgłe unuszącego się pyłu.

Abaddon

Odruchowo już owinął ogon wokół łap, lecz jego końcówka nie pozostawała nieruchoma - poruszała się leniwie, miarowo, niczym odmierzające sekundy wahadło w staroświeckim zegarze. Zlustrował towarzyszkę uważnym spojrzeniem. Ta czarna sierść, charakterystyczna grzywka... to zdawało mu się być bardzo znajome. - Czy my się już kiedyś spotkaliśmy? - zapytał.

Balaa

Wadera obróciła się do wilka.
-Nie chyba nie.
Na chwile się zamuśliła.Nagle przypomniała sobie Fedorre rozmawiającą z szarym wilkiem na polance wtedy gdy ona spiskowała przeciwko bratu.
-Mogłeś mnie pomylić z kimś innym.To prawda byłam i widziałam cię na polance ale to Fedorra z tobą rozmawiała.Jest do mnie strasznie podobna.
Dodała szybko patrząc na wilka

Abaddon

Zaśmiał się. Nie, nie pomylił wilczycy z Fedorrą. - Jedyne podobieństwo, które między wami widzę to kolor sierści - powiedział. Przez chwilę jeszcze zastanawiał się, aż w końcu coś odświeżyło jego pamięć. - Była już kiedyś w tej krainie wilczyca bardzo do ciebie podobna. Ale to było bardzo, bardzo dawno temu.

Balaa

Uśmiechneła się do wilka szeroko.Położyła się na trawie przyglądając się otoczeniu.Westchneła i znów machneła energicznie ogonem.

Abaddon

- Coś konkretnego sprowadza cię do tego miejsca czy przybyłaś tu ot tak, bez specjalnego powodu? - zapytał. Końcem długiego ogona zaczął stukać o ziemię, jakby w rytm jakiejś piosenki.

Salome

Przyszła tu swoim neurotycznym krokiem kołysząc biodrami. Przysiadła na pniu ściętego drzewa i wpatrywała sie w sklepienie niebieskie. Wiatr zawiewał jej grzywkę na oczy, przez co musiała ją często zdmuchiwać. Kiedy tak patrzyła myslała, jak to jest kochac. to słodkie, czy raczej mił uczucie?

Balaa

Wilczyca przez chwile się zamyśliła.
-A przyszłam tu ot tak nie miałam gdzie się podziać z bratem.
Powiedziała do wilka uśmiechając się nieśmiało.

Salome

Zaraz jednak potem otrząsnęła sie z transu. miała zrobić dla Daleka napis wejściowy do restauracji! Zakłopotana szybko zdmuchnęła grzywkę z oczu i wybiegła.

Katara

Rozejrzałam się dookoła,spojrzałam w niebo,usiadłam i po chwili opuściłam łeb patrząc w ziemię,i powoli zamykałam oczy i znów je otwierałam.
Po jakimś czasie,po pysku spłynęło mi kilka łez.Położyłam się kładąc pysk na łapach.

Krystabell

Wadera powoli kroczyła rozglądając się po okolicy.Przysiadła na trawie kładząc uszy.Nagle od strony pułnocy zawiał silny wiatr.Wilczyca przymkneła ślepa i wczówała się wjego rytm.Uśmiechneła się pod nosem a przd jej nosem przeleciał biały motyl.Odckneła się i chwyciła motyla w łapy uderzając nim o ziemię.Schyliła się i zajżała przez szpary w pazyrach na motyla.

Abaddon

- Mhm - mruknął w odpowiedzi, spoglądając na przybyłą wilczycę. Następnie przeniósł wzrok na samicę, która leżała nieopodal. Czy mu się zdawało czy po jej pysku spływały łzy?

Krystabell

Wadera zerkneła na wilka przelotnie.Postawiła jedno ucho gdy przed jej oczmi przeleciał złapany motyl.Potrząsła łbem i znów przybiła go pazyrami do ziemi.
-Mam cie!
Warkneła do motyla który ledwo podnosił się z ziemi i machał wolno skrzydłami.Machneła ogonem gdy motyl poderwał się z ziemi i zaczoł fruwać nad jej nosem.Wadera poderwała się i zaczeła skakać przy motylu.Robiąc wielki skok przybiła motyla znów do ziemi przebijając mu skrzydło pazurem.

Centuria

Rozglądając się uważnie, ostrożnie stawiała kroki i rozglądała się w poszukiwaniu jakiegoś drzewa... Otwarta przestrzeń, "bez obiektów, za którymi mogłaby się schować" ją przerażała, miało to związek z jej ponurą przeszłością. Tak, znalazła w końcu potężne, ogromne drzewo. Upatrzyła sobie pod nim miejsce w którym mogłaby spokojnie poleżeć i rozmyślać. Nagle spostrzegła w oddali kilka innych wilków... Postanowiła jednak obserwować je z daleka.

Abaddon

Wstał i ruszył ku jednemu z drzew. Położył się tuż przy jego pniu, pysk kładąc na przednich łapach. Obserwował wszystkich zgromadzonym spod gęstej grzywy.

Centuria

Obserwowała uważnie każdy ruch wilków... Po chwili spostrzegła że jeden z nich również postanowił poleżeć przy drzewie. Przyglądała mu się z zaciekawieniem, sprawiając wrażenie przestraszonej wiewiórki.

Abaddon

|Szybko wyczuł na sobie czyjeś spojrzenie, więc szybko wyszukał wzrokiem przyglądającą mu się wilczycę. O mało nie parsknął śmiechem na widok jej miny. Powstrzymał się jednak, posyłając jej szeroki uśmiech.

Krystabell

Przyglądała się wilkom bacznie.Miętosiła owada w łapie i machała energicznie ogonem.Po chwili zaczeło się jej nudzić i leniwie kroczyła w strone najbliszego drzewa.Podeszła do niego i położyła sie wygodnie.Pokręciła łbem otrzepując się z listków.Przypatrzyła się uwaznie gałęziom myśląc na której się położyć.

Centuria

Wytrzeszczyła oczy. Zmieszała się. Nie wiedziała co zrobić. Siedziała i wpatrywała się w wilka dłuższą chwilę. Przecież nigdy jeszcze nikt się do niej nie uśmiechał... Zdała sobie sprawę, że to jest miłe uczucie, gdy ktoś się do niej uśmiecha... Odwzajemniła uśmiech, po czym poczuła, że ma ochotę pomachać ogonem.