Miejsce dla samotnych

Abaddon

Jeszcze przez dłuższą chwilę obserwował wilczycę o brązowym umaszczeniu, lecz nie było tego widać spod jego gęstej, szaroburej grzywy. Tiaa, za to właśnie uwielbiał to uczesanie.

Centuria

Podejść czy nie podejść...? Oto jest pytanie. Zawrzeć znajomość, czy trzymać się z daleka? Nie mogła się zdecydować... "A jeżeli on nie chce ze mną rozmawiać?" - myślała... myślała... myślała. Powoli wstała z pozycji siedzącej i z podkulonym ogonem ruszyła ostrożnie w stronę wilka. Po drodze rozglądała się na boki, czy oby coś przypdakiem nie chce na nią wyskoczyć... Wolała więc przyśpieszyć swoje tępo i tak właśnie znalazła się obok nieznajomego. Przez chwilkę przyglądała mu się jak to ma w zwyczaju, ale po chwili stwierdziła że to niegrzeczne z jej strony, po czym postanowiła się odezwać. Przez moment nie wiedziała co powiedzieć. Nieśmiałość jej na to nie pozwalała... W końcu zebrała się na odwagę aby się przywitać...
- W... Witam

Abaddon

Podniósł się do siadu. Zawsze uważał, że niegrzeczne jest rozmawianie z kimś na leżąco. Jakby nie miało się do rozmówcy szacunku. Widząc nieśmiałość wilczycy, posłał jej jeszcze jeden ciepły uśmiech. - Witam - odrzekł krótko. Owinął się długim ogonem.

Centuria

- Czy ja oby nie przeszkadzam?
Po chwili szybko dodała - Wybacz moją nieuprzejmość, nazywam się Centuria.
Ukłoniła się, po czym w napięciu oczekiwała odpowiedzi na pytanie...

Abaddon

Zaśmiał się cicho z pytania wilczycy, chcąc rozluźnić nieco atmosferę. Wadera wyglądała na bardzo spiętą. - Oczywiście, że nie przeszkadzasz - odpowiedział. - Bardzo miło mi cię poznać, Centurio. Ja jestem Abaddon.
Po chwili milczenia Ab dodał. - Masz interesujące imię.

Centuria

- Dziękuję, Ty również... Abaddon... To imię demona prawda? - uśmiechnęła się, po czym z entuzjazmem dodała - Moje się wzięło od nazwy jednostki taktycznej legionu, czy jakiegoś kiwatka... - roześmiała się, ale zaraz po chwili spoważniała, chciała wyglądać poważnie. Niestety nigdy jej to nie wychodziło...

Abaddon

Skrzywił się lekko na dźwięk jej pytania. Nie przepadał za znaczeniem swojego imienia. Ale przecież to nie on się tak nazwał - to ludzie go tak nazwali. - Tak... ale chyba nie wyglądam na takiego demonicznego, prawdaaa? - odrzekł, pretensjonalnie przeciągając ostatnią sylabę. Miło mu się rozmawiała z tą wilczycą. Sprawiała wrażenie bardzo sympatycznej.

Centuria

- Szczerze mówiąc nie... Ja uważam że jesteś bardzo uprzejmy i miły...
Zauważyła reakcję wilka na jego imię... Po chwili zastanowienia dodała - Czy wolałbyś żebym więcej nie wymiawiała Twego imienia?

Abaddon

- Nieee, dlaczego? Przyzwyczaiłem się do niego. Jedyne jego znaczenie mnie denerwuje - odpowiedział, a na jego pysk wrócił ten szeroki uśmiech.

Centuria

- Ach rozumiem... Dobrze, już nic o tym nie wspomnę. - odwzajemniła uśmiech. Poczuła, że staje się coraz bardziej senna, powieki już jej opadały mimo jej woli. Odwróciła pysk, aby go zakryć ogonem, po czym ziewnęła.
- Wybacz mi, ale moje ciało ze zmęczenia odmawia mi posłuszeństwa... - cichutko się roześmiała. Pomyślała przez chwilkę - niby nic nie robiła, a już "pada z łap". No cóż... To pewnie przez tę piękną, gwieździstą noc. Spojrzała zamyślona na Abaddona.
- Nie jesteś zmęczony? - uśmiechnęła się ciepło, czekając na odpowiedź wilka.

Krystabell

Wadera przeciągneła się leniwie. Nudy jej doskwierały. Wstała i otrzepała się. Machnęła zamaszyście ogonem ruszając wolnym krokiem do wyjścia. Zatrzymała się by spojrzeć na leżącego martwego motyla. Uśmiechnęła się pod nosem złośliwie. Obróciła łeb w stronę wyjścia, ruszyła ostrożnie. Po chwili znikła za liściami paproci.

Pamiętaj o 'ogonkach', czyli : ą, ę.. itp. Staraj się w miarę możliwości korzystać ze spacji po znakach interpunkcyjnych.
She.

Katara

Wilczyca poszła tam znów i rozejrzała się dookoła i nikogo nie zobaczyła zasmuciła się, poszła do najbliższego drzewa, usiadła, postawiła uszy na baczność, usłyszała jakieś hałasy dobiegające z wysokiego drzewa, spojrzała się w górę i zobaczyła gniazdo z pisklętami, w tej samej chwili przyleciała ich matka.
Cały czas wilczyca przyglądała się im z zaciekawieniem.

Nie zapomnij zrobić "spacji" po przecinkach. Przed spójnikiem "i" nie stawia się przecinka.
Desmond.

Gimera

Samotnie rozłożyła się, była całkiem samotna..

Radzę zajrzeć do regulaminu - minimum 20 słów.
She.

Katara

Nagle coś innego przykuło jej uwagę, nowa wilczyca której jeszcze dotąd nie widziała, chciałam do niej podejść, lecz nie znałam jej wahałam się.

Spacja po przecinkach..
She.

Kevin

przyszedł-Gimera podobasz mi się nie musisz być sama możesz ze mną pogadać itd.-usiadł koło wadery

Sammaria

Weszła.
Położyła się na skale.Popatrzyła w niebo i rozmyślała o przyszłości.

Katara

Zobaczyłam piękną wilczycę,nigdy jej nie widziałam,wyglądała na bardzo sympatyczną i miłą.Usiadłam i czekałam,aż coś zrobi starałam się nie spuścić jej z oczu.

Sammaria

Sammaria zauważyła przypatrującą się jej waderę i podeszła do niej lekkim krokiem.Popatrzyła się na nią i rzekła:
- Jak się nazywasz?Ja jestem Sammaria.
I usiadła koło niej.

Katara

-Cześć,nazywam się Katara miło mi cię poznać-odpowiedziałam uśmiechając się wesoło

Sammaria

Sammaria uśmiechnęła się przyjaźnie:
-Zaprzyjaźnimy się?Jesteś bardzo miła.
Powiedziawszy to wstała i otrzepała się z piasku.