Miejsce dla samotnych

Tenshi

-Łoo.. - Tylko coś takiego udało jej się powiedzieć iż w jednym momencie została porwana i prowadzona w kierunku białej wadery. Niepewnie zatrzymała się przed nią i spojrzała w górę. Tylko tak mogła zobaczyć jej twarz (xd). Co prawda była gryfem... Ale małym ! Ma czas urosnąć . -Dzień dobry. - Powiedziała spokojnie i spojrzała w miarę porozumiewawczo na Kaji.

Flake

Kiedy Kaji zaciągnęła do niej swoją koleżankę, wilczyca uniosła głowę z łap. Posłała gryfiątku uśmiech, odpowiadając krótko. - Dzień dobry.

Kaji Meyit

A Kaji milczała niby grób, szczerząc swe kiełki jakby dostała szczękościsku. Majtała ogonem, zamiatając podłoże i ani myślała powiedzieć choć słówko. Mimo cisnących się na język wyrazów ona się nie poddała i zepchnęła je z siłą Pudziana w przepastną, nieskończoną pustkę.

Tenshi

-Jestem Tenshi. A Pani Flake... Prawda? - Powiedziała. Pierwszy raz rozmawiała z dorosłym wilkiem, a raczej wilczycą . Znowu spojrzała na Kaji. Nie wiedziała co mówić ani jak się zachować .

Kaji Meyit

Wybuchła chichotem, nie starając się nawet tego ukryć.
- Spokojnie, Tenshi-chan! - Oparła się o gryfiątko bokiem. - Flake nie jest straszna! Nie zje Cię - dodała, szczerząc ząbki i machając szaleńczo ogonem. Aż dziw, że jeszcze nie odpadł!

Flake

- Tak, tak. Flake. Widzę, że Kaji już zdążyła ci o mnie opowiedzieć - odrzekła i uśmiechnęła się lekko. Zauważyła, że Tenshi wygląda na... niepewną? Tak, chyba tak.

Tenshi

-Oczywiście. Troszkę opowiedziała. Ale same dobre rzeczy. - Odpowiedziała na w sumie nie zadane pytanie. Zauważyła lekki uśmiech wilczycy. To dodało jej troszkę pewności siebie. Usiadła i odwróciła się do Kaji. - No na pewno nie. Ten dziób i szpony są niestrawne. - Lekko się zaśmiała. - A pióra niesmaczne. Tak sądzę. - Miły uśmiech zakończył to zdanie.

Kaji Meyit

Jako, że Kaji niezwykle często wpierw coś robiła, a potem roztrząsała konsekwencje i jako że byłą niezwykle ciekawskim stworzeniem, przyssała się do jednego z piór gryfiątka, chcąc zobaczyć, czy rzeczywiście są niesmaczne.

Tiza

Popatrzyła na ta scenę z rozbawieniem. Po chwili wstała i podeszła do wadery i młodych.
-Witajcie- powiedziała skłaniając głowę w kierunku wilków.- Nie chcę przeszkadzać, ale chciałam się przedstawić. Jestem Tiza.

Tenshi

-Hahaha... - Zaczęła się śmiać. - I jak? Dobre ? - Powiedziała nadal się śmiejąc. Wtem do jej uszu dobiegł troszkę znajomy głos. Chciała sobie przypomnieć do kogo on należał. Ale to by trwało jeszcze dłuuuuuuuugo. Odwróciła się i zobaczyła Tizę. - Dzień dobry. A my się już znamy. - Powiedziała entuzjastycznie.

Tiza

-Tak, znamy się. Tenshi jak pamiętam.- Powiedziała.- Widzę, że znalazłaś sobie koleżankę. Dobrze ci w grupie gryfów?- Zapytała znienacka.

Tenshi

-Prawda. - Odpowiedziała na słowa o imieniu i koleżance. Spojrzała na Kaji. - Jak na razie tak. Ale jestem tu krótko. Co nie zmienia faktu, że sądzę iż będzie mi tu dobrze. A ty długo jesteś w gronie ? - Zapytała po chwili, pamiętając o prośbie Tizy, żeby nie mówiła do niej "Pani". Odchrząknęła i znowu się rozejrzała dookoła siebie. Przekrzywiła łepek i czekała na odpowiedź.

Tiza

-Z pewnością nie dużo dłużej od ciebie...- Powiedziała.- Ale dostatecznie długo, by zrozumieć, że teraz tu jest mój dom.- Stwierdziła.- Masz tu jakąś rodzinę?- Zapytała.

Tenshi

-Szczerze to nie... Niedawno tu przyleciałam. Musiałam opuścić dawne stado. - Zrobiła pauzę. Przełknęła ślinę i nic nie powiedziała. - A ty? - Zadawała takie pytania, bo skoro ktoś ma się czegoś dowiedzieć to ona też. A jest ciekawskim stworzeniem.

Tiza

-Nie.- Powiedziała gryfica.- Wszyscy zostali daleko. Przyjaciele, rodzina... Przyleciałam tu tylko dla jednego powodu... A właściwie osoby. To mój przyjaciel Yukundus był tym powodem. Jest dla mnie bardzo ważny. Kiedyś cie z nim poznam. Polubilibyście się.- Powiedziała.- Jest gryfem, ale nie chce przystąpić do grona gryfów z powodu Russmonda. To ten złotopióry gryf.

Tenshi

-I tylko dlatego nie chce być w naszym gronie? Na takie rzeczy nie można zwracać uwagi. Albo ignorować. Ja to na jego miejscu bym mu dołożyła. - Mówiąc to stanęła na tylnych łapach a przednie ułożyła w pięści i udawała, że bije się z powietrzem. Podczas tych popisów podskoczyła i wylądowała na kuperku (xd). - Chociaż w sumie nie. Bym się jednak bała. Ale jakbyśmy byli tego samego wzrostu... To nie miał by szans! - Krzyknęła z uśmiechem. Wiadome jest, ze nie zrobiła by tego. Ale zawsze warto jest się powygłupiać. Otrząsnęła się i spojrzała w oczy Tizie. - Jeśli jest prawdziwym przyjacielem, to nawet tylko z Twojego powodu. Oczywiście jeśli mu zależy.... Powinien do nas się dołączyć. Chyba, że woli jednak pozostać bez żadnego stada, grona czy czegoś tam. - Mówiła to spokojnym głosem, mającym w sobie malutką nutkę nadziei.

Tiza

-Oj... Z pewnością byś go zbiła na kwaśne jabłko, ale widzisz... Russmond gani go na każdym kroku, a Yukundus tego nie cierpi. Uznał, że nie chce mieć z nim nic wspólnego i postanowił nie dołączać do grona. Wiem, że popełnia błąd, ale nie będę mu kazała wybierać miedzy wymarzonym życiem, a mną. Ja po prostu nie umiem. A z nim i tak mam zamiar się przyjaźnić.- Powiedziała. Nie wiedziała dlaczego mówi to gryfiątku, ale poczuła się znacznie lepiej. Wreszcie ktoś ja wysłuchał.- Jakbyś czegoś potrzebowała to wpadnij do mnie go gniazda. Tak na przyszłość.

Tenshi

-Kurcze. To nieciekawie. - Przyznała. - Też znałam kogoś takiego. I przez niego musiałam odejść. On był straszny. - Znowu przełknęła ślinę, ale mówiła dalej. - To był dorosły gryf, który rządził gronem. No i ja kiedyś go uderzyłam szyszką przez przypadek. I się zdenerwował! Zaczął mnie gonić, tzn jego pomocnicy. I nie gonić tylko iść za mną. A on ze mną rozmawiał i widział, że się go boję. Co dało mu przewagę. A potem powiedział, że jestem za mała na taką rozmowę z nim. I zobaczę kiedy będę starsza. - Siedziała i zamiatała ogonem ziemie, przy czym połamała parę źdźbeł trawy. - Powiedziałam to mamie, a ona do niego poszła. Wróciła zdenerwowana i powiedziała, że się wyprowadzamy w nocy. Kiedy spałam zaniosła mnie daleko, a jak się obudziłam... Już jej nie było. Nie wiem czemu. - Jak małe dziecko gadała i gadała, aż się wygadała. Na wspomniane wcześniej słowa o pomocy w razie czego, odpowiedziała krótko. - Dobrze.

Tiza

-Przykro mi...- Powiedziała jak usłyszała opowieść małej.- Ale masz teraz inne gryfy.- Stwierdziła.- Niestety muszę już lecieć.- Wstała i rozprostowała ogromne skrzydła. Odeszła trochę od Tenshi i zamachała skrzydłami. Odbiła się od ziemi. Wzleciała i zaczęła szybować nad nimi.

Samanta

Samanta przyszła tu zgrabnym i zarazem wolnym krokiem .
Ułożyła się wygodnie na trawie i patrzyła na znajdujące się tu inne stworzenia .