Miejsce dla samotnych

Frigg

-No więc...- Zaczęła mała.- Wiec... Wyklułam się w dalekiej krainie, całkowicie różnej od tej w której teraz mieszkamy. To było coś na wzór Pustyni, tylko o wiele większe. Kraina ta otoczona była górami. To właśnie tam w jaskini w górach mieszkała moja rodzina: matka, ojciec, Yukundus i ja. Byliśmy szczęśliwi. Tylko to pamiętam. Polowaliśmy na węże i jaszczurki. Mimo, że były małe to nigdy nie chodziłam głodna. Obok mieszkała Tiza z rodziną. Było fajnie. Gorący klimat nie doskwierał nam bo w górach było chłodno a w paru miejscach płynęły małe rzeczki. - Opowiadała.- Całe dnie spędzałam na zabawie, aż powoli wśród gór zaczynało brakować jedzenia. Wtedy poczułam co to głód i jak dotkliwie doskwiera. Potem Yukundus popadł w tarapaty i został wygnany. Nie wiem jakie to były tarapaty, ale musiały być poważne. A ja poleciałam za nim bo rodzice mi rozkazali. Nie chcieli bym była głodna...- Westchnęła.- A ja przyleciałam. I rozmawiam teraz z tobą.

Kaji Meyit

Zmarszczyła nos, przekręciła uszy, wyskoczyła w tył i wykonała zgrabny piruet. Cóż, może nie tak zgrabny, jeżeli wziąć pod uwagę pacnięcie na szanowne cztery litery. Niemniej pozbierała się szybko i rozejrzała, przytłoczona ilością znajdujących się tu wilków. Lubiła tłum, lubiła tłok, lubiła wtrącać się między innych, ale teraz nie miała na to ochoty. Dziwne...
- Do zobaczenia! - wrzasnęła do ucha Flake, potem małego gryfiątka, po czym ulotniła się stąd w podskokach godnych kozicy górskiej.

Tenshi

Spojrzała na siostrę, która opowiedziała jej swoją historię. Jeszcze raz powtórzyła sobie w głowie wszystkie słowa. Po czym spojrzała na Kaji. - Do zobaczenia! - Krzyknęła jeszcze, zanim zdążyła gdzieś zniknąć. Potem zwróciła się do Frigg. - Rozumiem. - Powiedziała. Nie wiedziała czy ma jej opowiedzieć swoją historię. - Jeśli chcesz możemy iść do Yukundusa albo mogę Ci opowiedzieć swoją historię. Oczywiście jeśli chcesz tego słuchać.

Yumi

Westchnęła. Noc już minęła. Nic tu po niej. Nie miała co robić. Zgrabnie, niczym kot zeskoczyła z drzewa. Spojrzała na Kannę i Żelaznego. Spuściła smutno wzrok. Podeszła do Kanny. - Jeszcze raz miło mi było Cię poznać szamanko. Ja niestety muszę opuścić to piękne miejsce. Możliwe, że jeszcze kiedyś będę miała okazję Cię spotkać. Jak na razie żegnam. - Powiedziała oficjalnie do wadery. Lekko skinęła łbem i podbiegła do Żelaznego. - Ciebie także było miło poznać. Liczę na to, że jeszcze kiedyś się zobaczymy. W takim razie powiem... Do zobaczenia. - Po tych słowach odwróciła się w stronę lasu i wybiegła.

[z.t]

Kanna

- Zatem do zobaczenia - szepnęła, gdy wilczyca się oddaliła.
Ogólnie, Kanna była dziwnym wilkiem. Może nie dziwnym, innym, tajemniczym. Przez to większość wilków uważa ją za dziwaczkę. Jednak jej to nie ruszało. Należała do osób, które wolą snuć się po własnym świecie, niechętnie wpuszczając do niego innych. Po chwili Kanna się uniosła, spojrzała na Żelaznego. Bez słowa pożegnania, wyszła, a za nią jej daimon.

z.t

Kolto

Przyszedł z wolna i usiadł czekając aż przyjdzie jakaś wilczyca.Był chłodnym wilkiem, podniósł się gdyż wyczuł zapach wilczycy zbliżającej się tu.Czekał na jakikolwiek szmer usłyszanego ruchu.

Katara

Zobaczyłam biało-szarego wilka podeszłam do niego bliżej.Usiadłam.
-Witaj-powiedziałam wilkowi siedzącemu nie opodal mnie.I czekałam na jego odpowiedź.

Setha

Setha przyszła i rozejrzała się. Widziała grupki wilków, które rozmawiały. Nie chciała im przeszkadzać. Rozejrzała się za jakimś wolnym i ustronnym miejscem. Była ciekawa. Gdy już znalazła przyciemniony kącik poszła w jego stronę. Zgrabnie (jak na siebie) omijała ruchliwe ogony wilków. Kiedy doszła do wnęki położyła się i nasłuchiwała. Była zbyt nieśmiała, by kogoś zagadać.

Kolto

-Cześć jestem Kolto a ty?-zapytał niebieską wilczycę.Dostrzegł białą wilczycę i postanowił się z nią zaprzyjaźnić.Podszedł do białej wilczycy:
-Cześć,nazywam się Kolto,a ty?-spytał udając luzaka

Katara

-Ja jestem Katara-odpowiedziałam i czekałam na jego odpowiedź.
zobaczyłam białą wilczycę podeszłam do niej.
-Cześć jak się nazywasz?-zapytałam i czekałam na jej odpowiedź.

Vayola

Vayola przyszła i rozejżała się po terenie.Widok zgromadzonych tu wilków nie zaskoczył jej zbytnio.Na myśli miała inne plany iż,,Przyjaźń''.Wolała zostać sama ze swojimi myślami.Obrzuciła wiki ostrym spojrzeniem.Wstała i podeszła do pobliskeiego drzewa.Położyła się przy nim i oparła głowe o letnie nagrzaną przez słońce kore.

Katara

Zobaczyłam wilczycę, która poszła pod drzewo, więc powolnym krokiem szłam w jej stronę, lecz nie uśmiechałam się, ponieważ nie znałam wilczycy.

Vayola

Wadera dosłyszawszy kroki,obróciła głowe w strone niebieskiej wilczycy.Zlustrowała ją od czubka nosa po sam puszysty ogon.Uśmiechneła się cwaniacko.Nie była zaliczana do miłych i szczerych wader,ale postanowiła zagadać do niebieskiej wilczycy.
-Hej..
Przywitała się zabawnie z waderą.
-Jestem Vayola[czyt.Wajola]A ta pani stojąca nie daleko mnie,ma na imię?
Zerkneła na wadere cwaniacko i uśmiechneła się obojętnie.W jej ślepiach zabłysneła iskierka ciekawości i szyrdeczności.Machneła dumnie ogonem.

Katara

Podeszłam bliżej wilczycy.
-Hej ja jestem Katara, miło mi cię poznać-odpowiedziałam i po woli na moim pyszczku gościł uśmiech.Patrząc na waderę czekałam na odpowiedź.

Vayola

Wadera spuściła ślepia z lekkim grymasem.
-Emm mi..miło mi cie poznać Kataro..
Trzepła tylko uchem i zerkneła przelotnie na wadere.,,Szyrderczość'' tak to był jej drugie imię,które zawsze było dla jej ciała słodkością.Oparła głowe o kore i zdmuchneła grzywke na bok.Jej ślepia znów zawitały na Katarze.Wadera wyczuwał coś dźiwnego w tej wilczycy,coś co dla niej było by obrzydliwe...
-Masz par..partnera?
Powiedziawszy to nawet nie zerkneła w jej strone,a czoło i nos zmarszczyła w obrzydzeniu.

Katara

-Sama już nie wiem-odpowiedziałam wilczycy. Po chwili opuściłam łeb i łzy same zaczęły płynąc spływały mi z pyszczka na jedną łapę.

Kolto

Przybiegł sobie i zobaczył że Katara płacze.Usiadł koło niej.

Vayola

Wadera spojrzała na Katare.Przewróciła tylko ślapiami i zmarszczyła czoło na widok obcego wilka.Nie nawidziła jak ktoś płakał zamiast działać.,,Co za dziwne te wadery''Powiedziała sobie w duchu.Obróciła głowe do wilczycy i westchneła.
-Ach.. po jakiego groma płaczesz?
Powiedziała szyrderczo unikając jej wzroku.Postawiła tylko leniwie ucho i zerkneła na wilka z lekkim obrzydzeniem.Pogłaskała Katare po grzbiecie,chociaż tego nie lubiła.Pocieszani innych było dla niej nie potrzebne,ale dla Katary?

Riven

Przyszedł Tu , wolnym i zdecydowanym krokiem . - Jak ja tu już dawno nie byłem .. - myślał , uśmiechając się kącikiem pyska . Rozejrzał się , a potem usiadł patrząc w niebo . W końcu to lubił .

Kina

Ona już się poddawać.Miała dosyć szukania partnera.Nie szukała go..Powolnym krokiem zaczęła się przechadzać i rozgladając się.Jej szansa życiowa na odnalezienie drugiej połówki pozostawała w rękach losu.Usiadła i przymknęła oczy.Uwielbiała bryzę.Kochała wiatr.Położyła się i zaczęła wspominać.