Miejsce dla samotnych

Vayola

Vayola zerkneła na nowo przybyłego.Partner?Czy to taki ważne by go mieć?Czy przez niego trzeba cierpieć?Czy oni są wszyscy tacy sami?.Te pytania krążyły wilczycy po głowie.Leżała przy Katarze z lekko zmarszczonym czołem.Nie miała pojęcia o prawdziwej miłości,od rodziny nie zaznała tego słowa i niezaznała go w całym swoim życiu.Trzepła uchem i zdmuchneła grzywke na oczy.Myślami błądziła po swoi szalonym świecie.

Riven

Położył się . Rozmyślał nad całym jego życiem . Było marne .. Sam Ból i zero miłości . Westchnął i obrócił się na plecy , spoglądając ukradkiem na nieznajome wilczyce . Postawił uszy do tyłu , machnął ogonem i obserwował chmury .

Kina

-Jak się nazywasz?Ja Kina-powiedziałam do ciemnoniebieskiej wilczycy i usiadłam koło niej.Popatrzyła zdumiona,na nią.

Vayola

W ślepiach wilczycy zabłysła szyrderczość.Wstała i otrzepała się z ziemi.Westchneła i ruszyła w strone nie wielkiego głazu.Musiała zostać sama,tak sama ze sobą i myślami.Wskoczyła na kaień i położyła się wygodnie na nagrzanym przez słońce głazie.Jej ślepia przyglądały się zebraym wilkom.Machneła leniwie ogonem i ułożyła go wzdłuż tułowia.Uśmiechneła się cwaniacko i podniosła prawom brew.Zerkneła przelotnie na czarną wadere.Czy ona mówiła to do mnie?
-Jestem Vayola [czyt.Wajola]Miło mi...

Riven

Mlasknął pyskiem . - Nie ma tu nic raczej do roboty - pomyślał i zamknął oczy , zakrywając je grzywką . Rozwalił się , gdyż tak było mu wygodniej . Próbował odpocząć , iż długo już nie spał . Był zbyt zajęty .

Kina

-Miło mi-powiedziałam przestając gapić się na inne wilki.Czy los musiał mnie skarać samotnością?Co takiego źle zrobiłam??pomyślałam znów o dzieciństwie.

Rayan

Masywna sylwetka wilka wyłoniła się za krzewów.Basior zlustrował wilki zwrokiem i zawarczał przyjacielsko.Wolno ruszył w strone pobliskiego drzewa.Otarł się o kore i położył się wygodnie.Zamróczał ocierając obolałe ucho i zerknoł na zebranych.Ziewnoł i powrócił do ocierania ucha.

Kina

-Bu!Przyszłeś!Rayan ja jestem Kina,Voyale opowiadała mi o tobie-powiedziałam patrząc na wilka.Zaczęłam mu masować ucho by mu pomóc jakoś.Przypadł jej do gustu...Popatrzyła na wilka:
-podobasz mi się od wielu miesięcy-powiedziałam do niego.
Machnęła ogonem.

Katara

Zobaczyłam znajomego wilka chciałam do niego podejść, ale nie wiedziałam co powiedzieć.Więc wolnym krokiem ruszyłam w jego stronę.
-Hej-powiedziałam z lekkim uśmiechem.

Riven

Powoli Otworzył oczy , gdyż usłyszał znany mu głos . Spojrzał ukradkiem , nie podnosząc głowy od ziemi , na Katarę . Machnął raz ogonem i przymrużył oczy , nastawiając uszy do tyłu . - Cz .. Cześć . - powiedział ciszej i znów zamknął oczy.
Nie Przeszkadzała Mu , po prostu bolał Go widok Katary i nieznanego mu wilka.
Bolał .. Wżerał się w niego , niczym nóż wbijający się w serce . Nie chciał o tym więcej już myśleć .

Rayan

Rayan uśmiechnoł się do Kiny.Zamróczał słodko jak wadera masowała jego obolałe ucho.Zmróżył ślepia i znów zamróczał ciepło.Zerknoł na Kine.
-O,miło słyszeć...
Zamróczał jej do ucha i znów oparł się o kore.Przyglądał sie jej czujnie.Nagle przeniusł wzrok na Katare.
-Witaj..
Powiedział do niebieskiej wilczycy i znów przeniusł wzrok na czarna wadere.Owinoł Kine ogonem przyjacelsko i zamróczał zabawnie.

Asaroth

Weszła i rozglądnęła się po otoczeniu.Jej wzrok padł na Rivena.Podeszła do niego i zapytała:Cześć!Co ty tu robisz?Chyba...Jesteś z Samantą. - zapytała i usiadła koło niego.

Vayola

Wadera poruszyła się nie spokojnie.Zerkneła ciekawie w strone Katary i Kiny.Pzechyliła nieco głowe zlustrowała ich wzrokiem.Zaóważyła że Kinie towarzyszy Rayan.Bardzo znany jej basior który był jej przyjacielem.Czyżby znalazł partnerke?Przecież mówił mi że miłość to przewlekła choroba,która może trwać długo i zamęczyć kochanków lub może prysnać jak bańka mydlana.Czyżby kłamał czy zmyślał?Wadera myślała o tym co mówił jej przyjaciel Rayan i jak się tym obrzydzał.Nie dowieżała że jego harakter zmienia się tak błyskawicznie?

Riven

Otworzył gwałtownie oczy , które błysnęły jak gwiazdy .
- Cześć , Ja Ten .. Pomimo Tego , że tak jakby z nią jestem , czuję się samotny . - odpowiedział po czym spojrzał na Asaroth . - Nic nie poradzisz .. - dodał i przymrużył znów oczy . W pewnym momencie szło zobaczyć , że jest trochę smutny . Jednak nie chciał by ktoś to widział .

Asaroth

- Ale widzę że jesteś smutny.Przed mną tego nie ukryjesz.Co się stało? - zapytała Asaroth.Popatrzyła w niebo.Różniło się bardzo od tego w Ciemnym lesie gdzie poznała Rivena.Zastanawiało ją dlaczego jest smutny.Może odpowie.Taką miał nadzieje.Więc zamknęła oczy i czekała.

Riven

Wstał z opuszczonym łbem i usiadł przed Asaroth . - Widzisz , nigdy nie zaznałem szczęścia ani miłości . Trudno jest mi się pogodzić z tym faktem .. Sam nie wiem już co robić . - Spojrzał na niebo i wskazał chumry Asaroth . - Patrz , to jest jak chmura , która co dzień jest inna . Raz przyniesie deszcz , a raz jej nie ma w ogóle . Jeśli przyniesie deszcz , to jest jak w życiu , serce zasłania ciemny cień , ale jeśli jej nie będzie , serce ogarnia ciepło - dodał i uśmiechnął się kącikiem pyska . - Nigdy nie wiadomo co przyniesie los .. - pomyślał .

Asaroth

- Na pewno kogoś znajdziesz i założysz rodzinę.Ja też mam ten sam problem, ale się nie poddaję i dalej szukam - powiedziała.Asaroth przybliżyła się do Rivena i go przytuliła mocno by zrobiło mu się lepiej.

Riven

Wtulił się do Asaroth . Było mu lepiej , a smutek z każdą następną sekundą odchodził . - Dziękuję - szepnął jej do ucha . - Jesteś wspaniałą przyjaciółką . Potrafisz poprawiać humor - dodał nieco ciszej .

Asaroth

- Ty też jesteś wspaniałym przyjacielem.Ja już muszę iść.Do zobaczenia - odpowiedziała Asaroth i wyszła.

Riven

- Do zobaczenia .. - odrzekł i znów się położył , zamykając oczy . - Miło jest mieć kogoś , kto zawsze wesprze , tak , miło jest mieć przyjaciół - pomyślał i opuścił uszy .