Miejsce dla samotnych

Katara

Zobaczyłam białą wilczycę podeszłam do niej wolnym krokiem-cześć-powiedziałam jak chcesz to możemy się lepiej poznaćpowiedziałam i po chwili dodałam-jak się poznamy to, możemy zostać przyjaciółkami.

Setha

Setha kilka razy zamrugała i spojrzała na wilczycę. Uśmiechnęła się do niej. Wyciągnęła łapę tak, żeby to wyglądało jakby się przeciągała i przewróciła kartkę.
- Cześć. Oczywiście, że możemy się lepiej poznać. - Uśmiechnęła się jeszcze szerzej. Bardzo chciała kogoś poznać. Spoważniała nagle. - Ale żeby czegoś się dowiedzieć czegoś o mnie, będziesz musiała być bardzo cierpliwa. - Stwierdziła Setha i dodała jeszcze ciszej. - Przepraszam.

Katara

-Nic nie szkodzi, z chęcią poczekam jakiś czas, żeby się lepiej poznać-powiedziałam z uśmiechem na pyszczku, po chwili dodałam-a co chcesz o mnie wiedzieć?-zapytałam i czekałam na jej odpowiedź.

Nayone

przybyłem wesoły mówię:
-siema laski

Katara

Zobaczyłam brązowego wilka, podeszłam koło niego-witaj jak masz na imię ja jestem Katara-powiedziałam, przyglądają się nowo przybyłemu wilkowi.

Nayone

-Nayone me imię-odpowiadam na pytanie i siadam koło Katary.

Katara

-Co tu cię z prowadza?-zapytałam miłego wilka-Masz tu przyjaciół?zakochałeś się?-i tak ciągle, zadawałam mu pytania, bo z wrażenia nie mogłam wytrzymać.

Nayone

-Sprowadza mnie afmosfera tego miejsca.Nie mam przyjaciół,ale jestem zakochany w pewnej wilczycy-odpowiadam niechętnie.

Katara

-Tak a jak się nazywa ta wilczyca?-zapytałam wilka, i przyglądałam mu się, bo zdawał się bardzo miły i sympatyczny.

Jenna

Zobaczyłam dwa wilki nie daleko mnie myślałam, żeby dołączyć się do rozmowy ale nie mogłam wydusić z siebie ani słowa ponieważ chciało mi się śmiać gdy tylko ich zobaczyłam nie chce mieć wrogów.

Nayone

-To ty-wyznałem jej w oczy.

Katara

Spojrzałam mu w oczy, nie wiedziałam co powiedzieć, nie znałam go zbyt dobrze, więc usiadłam i czekałam, aż coś powie.

Nayone

-Bardzo jesteś ładna przyciągasz uwagę-ciągnę dalej

Sabrina

Wadera dumnie kroczyła.Jej łapy ostrożnie dotykału podłoża.A ogon wykonywał rytmiczne ruchy wahadła.Mróżyła ślepia gdy wiatr wiał w jej pyszczek.Zachodzace słońce i cichy pólnocny wiatr rozjaśniły jej złotom sierść.Przeszła miedzy wilkami i przysiadła przy wierzbie.Gałązki drzewa poruszały się delikatnie pod wpływem wiatru.

O ile mi wiadomo.To w regulaminie pod numerkiem 14 pisze iż posty muszą zawierać minimum 15 słów..

Kinnojo

Na horyzoncie pojawił się cień dorosłego, potężnego wilka. Był to Kinnojo, który odwiedzał różne tereny owej krainy. Musiał odświeżyć pamięć. Zwinnym ruchem doskoczył żółtej wilczycy. Zastrzygł spiczastymi uszami, zafalował elegancko ogonem.
- Witam Szanowną Panią - pokłonił się nisko, z serdecznym uśmiechem.

Wolfik

Wbiegł energicznie do tego miejsca
-Witam wilczycę-powiedział do żółtej wilczycy
Usiadł i zauważył wilka.Nie przejął się nim.Mały kotek ziewnął.Pogłaskałem kota.

Sabrina

Błyszczące ślepia wilczycy spojrzały na czarnago basiora.Uśmiechneła się serdecznie do wilka z lekkim uśmiechem.
-Aaa,Witam Szanownego Pana..
Powiedziała do czarnego wilka lekko się rumieniąc.Pochyliła nisko głowe na znak pokłony i z gracją machneła ogonem.Chłodny wiatr musnoł jej uszy a jej jedwabista sierść zafalowała delikatnie.

Kinnojo

- Czy mam przyjemność poznać imię Szanownej Pani? - zlustrował wzrokiem Sabrinę.
Mimo iż miał bandaże, mógł przez nie patrzeć. Choć innym wydawało się, że to niemożliwe. Nie zwrócił uwagi na można by rzec, szczeniaka po wejściu w dorosłość. Niech startuje do innej. W sumie, nawet mu to nie przeszkadzało, ale wolałby, gdyby się nie wtrącał.

Sabrina

-Na imię mi Sabrina...
Odparła krótko uważnie przyglądając się wilkowi.Wiatr znów dał jej do zrozumienia.
Lekko zastrzygła uchem i wolno machneła swym jedwabistym ogonem.
-A imię Szanownego Pana..?
Dodała z powagą unosząc głowe w górę.Uśmiech nie znikał z jej pyszczka.Leżała spokojnie przyglądając sie czarnemu wilkowi.

Kinnojo

- Kinnojo mnie zwą - odparł cicho.
Przeskoczył przez nią zwinnym ruchem, po czym położył się przed nią, niechcący stykając się na moment nosami. Zaśmiał się cicho. Założył łapę na łapę, przyglądając się jego żółtej towarzyszce. Poruszał od czasu do czasu końcem ogona.