Miejsce dla samotnych

Amidia

Przysluchując się rozmowie weszła na drzewo ze spokojem.Obserwowała ich uważnie.

Yumi

Ze zdziwienia przekrzywiła lekko łeb. Zaśmiała się krótko gdy zobaczyła różneeeee odcienie czerwieni na pysku wilka. - No pewnie, że tak. - Odpowiedziała z pełnym entuzjazmem. Dobrze wiedziała czemu wilk się zawstydził. - Oj... Już wyluzuj. To normalne pytanie. - Chciała go tym podnieść na duchu. Ale mogło jednak stać się inaczej... Bo tak jakby powiedziała mu, że wie czemu się zawstydził. - To znaczy... Coś się stało? - Zapytała z uśmiechem.

Amidia

Z góry uważnie ich obserwowała.Ukrywała to,że faktem było ż e ma cieczkę.Z ukrycia obserwowała czarną wilczycę.Zeskoczyła zpnia i odruchowo zaczęła podsłuchiwać.

Enfer

Wilk stracił jeden odcień czerwonego (XD) i zaniwmówił.
Wyczuł czyjąś obecność i, że tkoś podsłuchuje się tym specjalnie nie przejął.
-Bo wiesz nie chcę, żeby prze ze mnie, żebyś mnie nie lubiła -oznajmił ze skruchotom.
Coś jakby w jego sercu pękło i z ziemnego serca zaczęło mu szybciej bić.
Wciągnął powietrze nosem, a lserce mu mówił "Jak już weszłeś w ten temat to wyduś to" myśli "Nie słuchaj się serca!".
Wilk ogłupiał totalnie.
Więc wilk miał już coś powiedzieć ale ugryzł się w język.

Amidia

nadal słuchała słów wilka.Podwinęła nieco ogon i uniosła łeb.Obserwowała wilka.

Yumi

-Jak mam przez Ciebie Ciebie nie lubić? - Tego nie zrozumiała. Spojrzała na Amidię. Nie odzywała się tylko słuchała... I co z tego ? Mogła słuchać i obserwować. Znowu spojrzała na Żelaznego i przekrzywiła łeb. Na razie postanowiła się dalej nie odzywać. Zobaczyć co powie. Widziała, że coś jest co go męczy ale jednak... Nadal czekała. (Yumi dręczy psychicznie ! ; oo)

zw . A po drugie Amidia pamiętaj o większej ilości słów. 14 punkt regulaminu.

Amidia

Uniosła ogon dumnie.wolno machała ogonem.Nerwowo.

Enfer

//Minimum 15 słów, Amid//
-No nie wiem -powiedział i się pacnął w łeb.
-Cicho, cicho siedź!-mówił sobie w myślach.
Ale jednak to wydusił.
-Możemy być razem? -zapytał i po tym go wryło w ziemię.
Wilk podbiegł do drzewa i z rozpędu uderzył się w głowę o drzewo.
-Wiesz, że powie nie - wymamrotał pod nosem i wrócił do niej patrząc się w jej oczy głęboko, a jego oczy zapłoneły.
Wyczuł inny zapach intensywny ale nie zwrócił na to uwagi.

Amidia

Wilczyca przyjrzała się wilkowi
-Nic się panu nie stało?-spytała spokojnym tonem.Wilk oszalał.Ach,miłość...Zazdrości im...Bez słowa uniosła łeb słysząc słowa szarego wilka.Czy panna Yumi powie Nie?Nie wiadomo.
//sory brak weny//

Yumi

Słysząc pytanie Żelaznego to ją wbił w ziemię, zdrętwiała, po prostu ją zatkało.. Tak mała, jaka mała? Duża zgacha... xd Ale najbardziej zdziwiło ją zachowanie potem wilka jak walnął w drzewo... Teraz czuła dziwną presję. Czuła się jakby wszystko co ją otacza czekało na jej odpowiedź. Jakby nawet drzewo obok, którego siedzą wpatrywało się w nią i próbowało jej powiedzieć: "Odpowiedz! Odpowiedz!" Dziwne uczucie... Do prawdy. Także spojrzała mu w oczy... Trzeba przemyśleć. Lubiła Żelaznego... Lubiła z nim rozmawiać, przebywać. Jednocześnie czuła, że może coś z tego być. Jednak nie była pewna. Posłuchać serca mówiącego TAK, czy posłuchać rozumu mówiącego NIE? Rozum mówił nie ponieważ ona była młoda... Miała dużo czasu, mogła się wyszaleć i zabawić. Ale serce było całkiem przeciwne rozumowi. A Yumi? Yumi jest romantyczką... Serce jest na pierwszym miejscu, rozum na drugim. Co mogła powiedzieć? Uśmiechnęła się nieśmiało. - Możemy. - Teraz coś jej mówiło, żeby jakoś podnieść go na duchu. Żeby nie siedzieć tak jak gdyby nigdy nic. Powoli wstała na cztery łapy podeszła i polizała go w policzek. Potem usiadła i znowu na niego spojrzała.

Kurde... Nie za krótkie ? XD

Amidia

Wilczyca udała ze nie widzi panny Yumi.Słuchała nie przerywając rozmowy.Wkroczy do rozmowy"potem".Wskoczyła na pień i zostawiła ślad krwi.Zeskoczyła i patrzyła uważnie na wilka.
Miłość?Błeeeeeee.Dusiła się na ten widok.Popchnęła ją.Udawała że to nie ona ją popchnęła bliżej wilka.A teraz Amidia władała umysłem wilka w jeog myślach powiedziała"mów coś durniu!"
Wilczyca machała łapami jakby jakiś czarodziej mówił jej coś.wtedy przybył ON.w jej duszy.

Enfer

Wilka wryło tak samo jak Yumi, bo się nie spodziewał, że się zgodzi.
Ujrzał stos róż i podbiegł szybko wyrwał 5 i podał jej biegnąc do niej i wręczając jej kwiaty uśmiechnął się.
Spojrzał na Amidę -tak w porządku albo i nie -oznajmił wracając wzrokiem do Yu.
-Wiesz nie wiedziałem, że spotkam tu wilczycę, która zmieni jego "mroczny" charakterek więc wilk odwzajemnił uczucie też polizał ją po pyszczku.

Amidia

spojrzała na wilka uważnie.
-spoko-powiedziała do niego.
Wbiła w glebę pazury.No nareszcie coś powiedział.Ukrywała to że było to za jej sprawą.

Yumi

Amidia. Musisz się zdecydować. Raz piszesz, że im zazdrościsz, raz że to Cię brzydzi. A potem coś jakby telepatia... Masz zgodę Admina na coś takiego?

-Dziękuję. - Powiedziała a potem na odwzajemniony gest lekko się zarumieniła i uśmiechnęła nieśmiało. Potem znowu spojrzała na wilczycę. Trochę dziwiło ją jej zachowanie... no ale mniejsza w końcu o to. Teraz jest era Yumi. Ona może być szczęśliwa. Ale oczywiście wszystko przyniesie czas... Spojrzała teraz na Żelaznego i czekała na jego ruch. xd

Enfer

-To może chodźmy stąd, bo to jest miejsce dla samotnych i jeszcze nas wygonią -zachichotał.
-Mam nadzieję, że już tu nie będę musiał wracać -oznajmił i wstał.
Przytulił ją i liznął w pyszczek -może chodźmy na plażę? -zapytał się uśmiechając i dodał -czy masz lepszy pomysł na miejsce? - zapytał.

Yumi

Zaśmiała się. - Ja pewnie tu wrócę. Ale nie ze względu na nazwę. Lubię to miejsce. Tutaj byłam pierwszy raz jak trafiłam do tej krainy. - Powiedziała. - Dla mnie może być. Lubię plażę i morze. - Od razu wstała i zaczęła iść. Ogonem przejechała po boku samca. Spojrzała na Amidię. - No to na razie... - Powiedziała w sumie pół szeptem. - No chodź! Zobaczymy jaki jesteś szybki! - Krzyknęła do Żelaznego i zaczęła biec...

Enfer

Pobiegł za nią ja petarda i prawie ją prześcignął. Położył uszy przy sobie i odbijał się na opuszkach prawie jak by latał i wybiegł z lasu za nią.
*zt oboje*

Heroine

Zobaczyła Yumi i wilka, którego nie znała wybiegających z tej krainy. Wstała, przeciągnęła się i wskoczyła na gałąź drzewa pod którym leżała. Obserwowała uważnie otoczenie. Nie znała wielu wilków w krainie. Liczyła jednak na to, że to się wkrótce zmieni. Zobaczyła małą Renn próbującą złapać małego motyla. Uśmiechnęła się widząc jej zabawę z owadem. Zmrużyła oczy i zamyśliła się na chwilę. Potem zeskoczyła z gałęzi i krążyła w tę i we w tę.

Mizu

Przyszła sobie radosnym krokiem wymachując ogonem. W prawo, lewo, prawo, lewo. Zobaczyła jakąś parkę wilków i dwie siedzące obok drzew wilczyce. Zrobiła zdziwioną minę. "Takie miejsce? Tu powinno się roić od wilków!" Krzyczała w myślach. Ale ona nie przyszła szukać tu drugiej połówki. Lubiła to miejsce. Nie wiedziała czemu ale było jej ulubionym. Zawsze cisza i spokój. Drzewa przy których można się pobawić. Nagle zobaczyła kota... a raczej margaja. Takiego fajnego. Ten mały szczeniak podbiegł do niego i nagle krzyknął: - Cześć ! Chcesz się bawić? - Zapytała. Nawet nie zauważyła wilczycy. Nie wiedziała, że to pupil. Myślała, że nowy, wyjątkowy mieszkaniec krainy.

Heroine

Tsahaylu nadal spacerowała dookoła. Widziała jednak, że mała wilczyca, której nie znała podeszła do Renn. Nie bała się o margaja. Usiadła kawałek dalej i obserwowała margaja, który zdawał się rozumieć słowa wilczycy. Renn zaczęła biegać dookoła małej wilczycy zachęcając ją w ten sposób do jej ulubionej zabawy. Była nią (jak to jej właścicielka nazwała) "Dzika gonitwa". Margaj coraz bardziej zaczepiał małą wilczycę.