Miejsce Kihe'go i Sammari

Kihe

- Dobrze. Kiedy zaczynamy?
Zapytał. Cieszył się, że będzie mieć dzieci. Spojrzał na Sammarię i polizał ją po policzku.

Sammaria

- Może ... teraz - zawstydziła się i odwróciła głowę by nie spojrzeć na Kihe.

Kihe

- Możemy. Nie wstydź się. Spójrz na mnie.
Powiedział. Wiedział, że Sammaria się wstydzi czekał tylko na dobry moment. NIe chciał zrobić tego niespodziewanie.

Sammaria

- Dobrze - i odwróciła głowę i spojrzała mu w oczy.Nie mogła z nich wyczytać co myśli Kihe.Patrzyła mu w oczy i czekała na jego reakcje.

Kihe

- Dobrze teraz się nie stresuj.
Powiedział.
- Jak będziesz gotowa daj mi znać.
Dodał. Czekał, aż Sammaria da mu znak.

Sammaria

- ok - jestem gotowa - i popatrzyła mu w oczy.Zamkęła je i czekała.

Kihe

Wilk wskoczył na Sammarię. Łapami chwycił ją za biodra. A potem była już tylko i wyłącznie CENZURA, Cenzura i jeszcze raz Cenzura.

Sammaria

Sammaria poczuła lekki ból , ale uśmiechnęła się do Kihe.Była szczęśliwa , gdyż będzie miała dzieci.Popatrzyła na Kihe i szepnęła:Dziękuję - i popatrzyła w niebo.

Kihe

Gdy było już po wszystkim Kihe padł na ziemie.
- Niedługo trzeba będzie wymyślić imiona.
Powiedział i uśmiechnął się do Sammari.

Sammaria

Sammaria zmęczona pomyślała o tym i zastanawiała się jakie imiona nadać dzieciom.Po głowie chodziły jej już dawno myśli tylko o tym.Zastanawiała się.Położyła łeb na łapach i popatrzyła w stronę wyjścia.Popatrzyła na Kihe i zaczęła mówić: - A ty jakbyś chciał by miały na imię? - powiedziała i popatrzyła mu w oczy które były mroczne , ale pełne miłości.

Kihe

- Hmm... Sam nie wiem.
Powiedział. Zaczął myśleć nad imionami.
- Nie mogę niec wymyślić.
Rzekł i uśmiechnął się do Sammari.

Sammaria

- Ja też nie wiem - odpowiedziała Sammaria.Popatrzyła w stronę wyjścia.Wstała popatrzyła na Kihe i wyszła przed jaskinie.Stanęła na mostku i popatrzyła się w jezioro.

Kihe

Kihe spojrzał za Sammarią. Po chwili wstał i podszedł do niej. Wyszedł z jaskini i rozejrzał się wokół, wszedł na most i spojrzał na Sammarię.

Sammaria

Pięknie tu prawda? - powiedziała Sammaria do Kihe.Spojrzała na niego.Nic się nie zmienił odkąt go poznała.Weszła spowrotem do jaskini i usiadła na ziemi.

Kihe

Jeszcze raz spojrzał gdzieś w dal i pobiegł do jaskini. Usiadł przy Sammari.
- Racja, pięknie tu.
Odpowiedział.

Sammaria

Sammaria usiadła.I spojrzała w jeziorko.Pływały w nim rybki , ale Sammari nie chciało się ich łowić.Przytuliła się do Kihe i rozmyślała o dzieciach.

Kihe

Kihe spojrzał na Sammarię. Kochał ją bardzo mocno. Rozejrzał się wkoło, a potem spojrzał przed siebie. Wilk lubił tu przebywać, to jego ulubione miejsce.

Sammaria

Sammaria popatrzyła na Kihe i po chwili namysłu zapytała: - Idziemy popływać? - i popatrzyła w stronę jeziora.Wstała i weszła do wody która jej sięgała do połowy łap.Odwróciła się i spojrzała na Kihe czekając na odpowiedź.

Kihe

- Jasne.
Odpowiedział i ruszył w stronę jeziora. Wszedł do wody i zaczął pływać. Zanurkował, pływały przed nim ryby. Próbował je złapać, ale jego uwagę odwróciło coś świecącego. Wynurzył się, by nabrać powietrza, a potem znów zanurkował. Na dnie zobaczył diament, wziął go i popłynął do Sammari. I dał jej Diament.

Samanta

Zielona sylwetka Samanty przybyła w to miejsce . Popatrzyła na zgromadzonych . Zainteresowało ja zgromadzone towarzystwo . Widać po nich było iż sobie w sobie głęboko zakochani . Usiadła na przeciwko nich i wykrzywiła pysk .