Miejsce Kihe'go i Sammari

Kihe

- Nie wiem co ten pasi szczur i Glonojad tu robi.
Powiedział. Głupszego wilka nie widział, ha, ha skacze z drzewa na innego wilka. Phi, Kihe zaśmiał się. Śmiał się z zachowania wilczycy.

Samanta

Łowczyni nie dała się tak traktować . Podeszła do Kihego . Pazury wyszły na wierzch . Wadera szybko przejechała po pysku basiora zostawiając zakrwawione ślady po jej pazurach . Ona nienawidzi kiedy ktoś tak się zachowuje . - Może chcesz jeszcze ? - Zapytała i uśmiechnęła się szyderczo . Pchnęła go tak iż uderzył plecami i ścianę jaskini . Ogonem wznieciła piach , który wpadł do oczu Sammari po czym zniknęła . Kiedy piach opadł nie było jej już w tej krainie .

Kihe

Po 5 min. krew już nie leciała. Spojrzał na Sammarię
- Nic Ci nie zrobiła?
Zapytał. Rozejrzał się o krainie już jej nie było.
- Heh, Stchórzyła, ale ja nic na to nie poradzę. Ha.
Powiedział i zaczął się chichotać.

Sammaria

Sammaria popatrzyła na Kihe i powiedziała: - Nic mi nie jest. - i przytuliła się do niego.

Torak

//Sammaria minimum 15 słów aa zresztą.... .__.//

Weszłem na polane i wskoczyłem na poblizsze drzewo,weszłem na pierwszą grubą gałąż,ułożyłem się wygodnie i spojżałem na dwa wilki na dole-Witaj kihe-powiedziałem do samca,zwróciłem się do wadery-Witam Torak jestem-powiedziałem z uśmiechem.

Kihe

- To dobrze, że nic Ci nie jest.
Powiedział. Dokładnie obserwował ruchy Toraka, a potem odpowiedział mu
- Witam.
Dobrze, że nie było już tu tego zielonego czegoś czyli tego brzydala.

Sammaria

Sammaria usiadła koło Kihe i tagże powiedziała:
- Witam - popatrzyła na nieznajomego i czekała na odpowiedź chodź nie zależało jej na tym.Rozejrzała się po jaskini.Była przytulna , a w czasie deszczu osłaniały jaskinie pnącza rosnącego drzewa nad jaskinią.Sammaria wiedziała , że już wkrótce będzie mniej miejsca w jaskini.Popatrzyła znowu na nieznajomego i zaczęła rozmyślać jakie imiona nadać dzieciom.

Kihe

Kih zastrzygł tylko uchem. Czuł, że ukochana o czymś myśli. Co po chwilę odganiał łapami muchy, lub komary, które dręczyły go już od kilku minut. Wyjrzał lekko z jaskini. Patrzył teraz jak wiatr bawił się z liściami, kołysząc je wszystkie zabawnie w powietrzu.

Naomi

Ada podbiegła do jaskini. Miała trochę zmoczone futerko i chciała się troszkę osuszyć. -Cześć, jeśtem Ada. Czy mogłabym chwileczkę posiedzieć tutaj. Nie mam gdzie się śchować. Obiecuję nie zająć duzio miejścia.-powiedziała I spojrzała słodkim, a zarazem pytającym wzrokiem na parę wilków którzy według małej Ady wydali się ogromni.

Kihe

- Myślę, ze możesz zostać/
Powiedział i spojrzał na Sammarię, tak jakby chciał telepatycznie do niej powiedzieć " Zgadzasz się?". Rozejrzał sie wkoło.

Gość

//Sory za spóźnienie, ja też miałam mieć od was szczeniaka, ponieważ zgłosiłem się pierwszy. Mairo//

Malutka Kadra przyszła, ponieważ się oprzytomniła. Ty jesteś moim tatą?-Zapytała jakiegoś wilka stojącego na przeciwko jej. Miała nadzieję, że odpowiedź zabrzmi tak, chociaż miała małe obawy, ale mimo wszystko starała się ukryć zdenerwowanie.

Naomi

Ada zorientowała się, jest tu już bardzo długo. Popędziła więc w stronę swjego domu z myślą o tym jak mama będzie na nią zła. Po chwili już jej nie było. Zostawiła za sobą tylko swój zapach.