Miejsce Samanty i Rivena .

Samanta

Samanta popatrzył na Rivena . Na jego widok raz sie uśmiechała a raz szlochała jak najgłośniej tylko się dało . Nie wiedziała co zrobić . Teraz niestety poczuła juz jak on się czuł wtedy kiedy go nie posłuchała .
Kiedy widziała jak Riven wtula się w futro obcej wadery upadła na ziemię i zaczęła płakać tak , że nie miała już sił aby wstać .
Wolfik wyzwolił się z jej zębów i podszedł do ojca . Polizał go po pysku i wtulił się w niego . Tak mu było dobrze , że zasnął .

Zyuu

Zyuu usiadła obok Rivena i nie wiedziała co mu powiedzeć.

Samanta

Samanta nie przestając płakać zaczęła krzyczeń - Przepraszam Cię Riven ! - Kilkakrotnie wykrzyknęła to zdanie . Nie podnosiła wciąż łba z ziemi . Była w stanie załamania .

Riven

Zaciskając zęby , próbował nadal nie zwracać uwagi na szczenię .
Wbił pazurzyska w glebę , która się delikatnie zapadła . Po chwili , można było ujrzeć sączenie się krwi z jego niedawnch ran . Ran .. po Kolcie . Nienawidził go i gdy tylko o nim myślał , nie chciał znać wielu wilków , a nawet żałował , że się urodził . Jednak , obiecał sobie , że jeśli kiedyś spotka Kolta , zabije go , patrząc jak wykrwawia się na śmierć . Patrząc jaki wielki ból mu zadaje .. Mieć z tego dobrą zabawę i posmak krwi w swoim pysku . Teraz jest już wiadome , Riven się zmienił .

Zyuu

Nagle wstała i ruszyła w strone Samanty. -Nie martw sie wszystko sie ułoży.! Po czym wróciła do Rivena

Samanta

Samanta wiedziała , że to tylko słowa . Nie mogła nic powiedzieć gdyż była aż w tak ciężkim stanie . Z jej białych ślepi ciągle spływały łzy , które spadając na glebę , nawadniały ją .
Nie zmieniła swej pozycji ani na chwilę . Zaczęła tylko wykrzykiwać - Przepraszam Cię Riven ! - Jeszcze głośniej .

Zyuu

Zyuu pomyślała- A może jak bym ja zabiła Kolto!?.

Samanta

Samanta przyczołgała się do Rivena i tam już nie tonem krzyczącym lecz normalnym powtarzała - Przepraszam Cię Riven - Płakała nieustannie . Jeszcze nigdy nie miała az tak złego dnia . Jej myśli były samobójcze .

Riven

Odwróćił się w stronę Samanty - Przestań ! - krzyknął wrednym i wrogim głosem , jakiego nigdy jeszcze nie miał . W jego oczach widać było furię a na dodatek wściekłość jakiej jeszcze nie byłu u niego . Energicznie wstał miejsca i spojrzał gdzieś w dal chłodnym spojrzeniem . Jego serce waliło bardzo szybko , może to właśnie dlatego ,że był w stanie wściekłości . Potem z jego pyska , zaczęły kolejno spadać krople krwi . Jedna za drugą , tworząc wolno strużkę .

Samanta

Samanta nie przestawała płakać i mówić wciąż . Przepraszała go i przepraszała . Serce nie pozwalało jej zostawić sprawy w takim stanie w jakim jest .

Zyuu

Zyuu odeszła bo wiedziała że musi zrobić coś strasznego wiedziała że musi zabić Kolto żeby Riven juz nie cierpiał!.

Riven

Jego serce znów zaczęło bić szybciej a jego zębiska wyszły na wierzch .
- Powiedziałem żebyś przestała ! - krzyknął głośniej , po czym zakrywając się łapami , walnął o ziemię . Był w okropnym stanie . Jego oczy , stały się inne . Pełne całkowitej nienawiści i pełne tej .. czerwieni . Warknął , jeszcze mocniej zakrył łapami łeb i pysk .. Wszystko znów zrobiło się inne .

Samanta

Samanta podniosła łeb do góry i popatrzyła mu w oczy - Co mam zrobić abyś mi wybaczył ? - Zapytała z nadzieją , że istnieje taka czynność . Płakać wciąż nie przestawała .
Wolfik podbiegł do ojca i wtulił się w niego . Kiedy widział jak on i matka cierpią też zaczął popłakiwać .

Riven

Całkowicie upadł . Nie miał zamiaru się poddawać , więc wstał na ostatnich siłach .
- Nie ma opcji .. - zaczął , a z jego pyska , znów spłynęła smuga krwi . - Bym Ci wybaczył .. - dokończył i upadł po raz drugi . Jego serce , nie wytrzymało tego bólu . Nie chciało wybaczyć Samancie .. Wyciągnął tylko łapę ku szczenięciu , zamykając powoli oczy .. Jego oddech był cięższy .. oddychał wolno .

Zyuu

Nagle w oczach Zyuu pojawiły sie łzy nie wiedziała co ma zrobić. Bo ciągle myślała o Rivenie.

Samanta

Wadera przytuliła się ciągle płacząc do Rivena . W jej oczach widać było , że przeprosiny i miłość płyną prosto z jej serca . Nie wiedziała co zrobić . Kochała go nad wszystko i nie wyobrażała sobie bez ni8ego życia .
Przeprosiła go jeszcze raz i liznęła po pysku . Nie widziała czemu krew spływa po jego pysku . Pomyślała , że to przez nią . Chciała się zabić aby skrócić im obojgu cierpienie jednak nie miała komu oddać Wolfika . Teraz żyła tylko dla niego .

Nayone

Patrzę ze zdziwieniem na wilczycę.

Riven

Odsunął się od Samanty . Nie chciał nawet teraz czuć jej przy sobie .
Jego ślepia powoli znów się zamykały , nadal oddychał ciężko i wolno .
W tym momencie nic nie mówił , milczał , gdyż nie miał nic do powiedzenia.
Jedyne co zorbił to nastawienie uszu do tyłu .

Wolfik

Mały Wolfik przytulił się do mamusi i popatrzył wrogo na tatę.

Riven

Riven gwałtownie otworzył swoje wredne i wielkie ślepia , które spojrzały na szczenie . Potem warknął i znów się odwrócił . Nie miał siły by wstać ponownie . Zresztą wolał teraz odpocząć , niż znów zaczynać rozmowy , które nie mają dla niego sensu .