Miejsce Samanty i Rivena .

Riven

Uśmiechnął się kącikiem pyska . - To dobrze .. - odrzekł ciszej i wrócił do myślenia . Doszedł do wniosku , że w jego życiu było więcej chwil przykrych niż radosnych . Znów westchnął i machnął raz ogonem . Potem ukradkiem spoglądał na Samantę .

Charles

-A nie mówiłem,że zaraz przejdzie.-powiedział z dumą i zamerdał ogonem.Wystawił jęzor na wierzch.

Samanta

Wadera była szczęśliwa . Machnęła ogonem na wznak radości po czym jeszcze raz wilczo pocałowała Rivena . Wskoczyła na znajdujące się tu drzewo a z drzewa na Charlesa . Stała na nim przez chwilę , uśmiechając się . Po chwili z niego zeszła i usiadła obok Rivena . Ogon położyła na jego grzbiecie . Jęzor wywiesiła na wierch .

Charles

Spojrzał na waderę.Chwilę później znalazł się na doole?Jak to się stało.Po chwili wstał i się otrzepał.-No to na mnie już chyba czas..i na drugi raz mówcie mi Charlie.-powiedział.

Samanta

- Dobrze Charlie .. - Rzekła Samanta . Popatrzyła na Rivena . Na jego pysku nie widziała jakiegoś szczególnego szczęścia . Wzięła swój ogon z jego grzbietu i odsunęła się od niego . Z jej pyska zniknął uśmiech .

Riven

Patrzył w niebo . Znów się rozmarzył . Myślał o jego przyszłej rodzinie , a raczej o teraźniejszej . Przecież , wziął na siebie odpowiedzialność ojca . To dawało mu pewne szczęście . Jednak , był też zaciekawiony , tym faktem , czy Samanta się opierała Koltowi . - Na pewno .. - pomyślał, a żeby nie dawać znaków ,że się zamyślił , spojrzał na Samantę . - Opowiedz mi swoją historię .. - poprosił i postawił uszy bardziej do przodu .

Charles

Spojrzał jeszcze raz na nich.-No ciekawe co będzie dalej...ale-myślał kierował się w stronę wyjścia.-Żegnam i życzę szczęścia i żeby panią brzuch nie bolał.-powiedział i wyszedł.

z/t

Samanta

Wadera nie wiedziała czemu to tak nagle jej partner zadał jej to pytanie . Pierwsze myśli podpowiadały jej , że basior nie ufa Samancie . Uniosła lekko brew do góry . Spuściła ją z powrotem na dół .
- A co nie ufasz mi ? - Zapytała Samanta patrząc w oczy jej ukochanego .

Riven

Westchnął i zajrzał jej głęboko w oczy , tak , że można było zobaczyć to co kryje w swoim sercu . - Ufam . Jednak chciałbym wiedzieć jaka jest twoja historia . -Odrzekł i postawił tym razem uszy do tyłu .

Samanta

Wadera nie wiedziała co zrobić . Przelotnie pomyślała , że basior myśli , że jest ona z nim po to aby się zabawić tak jak i z Koltem . Z jej pyska całkowicie zniknął uśmiech .
- O czym Ci dokładnie powiedzieć ? - Zapytała unosząc brew do góry . Było jej trochę smutno . Nie chciała jednak tego pokazywać .

Riven

Otrzepał się . Jego zachowanie mogło być paro .. znaczne .
- A wiesz , nie będę Cię męczył - położył się kładąc łapę na łapę .
Nie chciał rozbudzać tematów , które i tak prowadziłyby do nikąd . A zresztą , po co miałby tak o wszystko pytać ? Z czasem i tak wszystko by wyszło . Ufał jej i ufa nadal , to się liczyło . - Ja mogę coś Ci opowiedzieć , ale się nie śmiej ! Dobrze ? - zaproponował z delikatnym śmiechem , a na jego pysku pojawił się uśmiech .

Samanta

Wadera uśmiechnęła się do niego ciepło i zbliżyła się . Polizała go po pysku i dodała do niego - Oczywiście Kochanie ... Możesz mi mówić o wszystkim - Machnęła ogonem i czekała na opowiadanie ze strony Rivena .

Riven

- No więc , kiedy byłem szczeniakiem , myślałem , że nie mam mózgu i że mam tylko miejsce na niego . Tak więc , wołałem bardzo często do matki natury , dlaczego mnie tak ukarała . Nawet tego mojego mózgu szukałem pod kamieniem , z nadzieją , że go znajdę . A nawet ! Chciałam rozbić sobie głowę i zobaczyć czy jest w środku , czy też go nie ma - Uśmiechnął się i spojrzał na Samantę - Szczenięce Lata .. - dodał ciszej .

Samanta

Wadera uśmiechnęła się lecz nie skomentowała . Polizała go po pysku i dodała - Ja też robiłam głupoty za swoich młodych czasów . -

Riven

Chciał coś powiedzieć , ale do jego głowy wpadła myśl o Lunie . Chciał o niej zapomnieć . Zasłonił łeb łapami , tak , że aż wbijały się wolno w niego pazury .
Zacisł zęby i próbował uspokoić myśli , gdyż one go bolały . Leżały na dnie jego serca niczym leżące wraki statków na dnie oceanu .

Samanta

Samanta popatrzyła na niego . Nie wiedziała dlaczego wilk zasłonił swój łeb łapami . Przysunęła się do niego i poczęła rytmicznie machać ogonem . Pochyliła pysk do jego ucha i zapytała szeptem - Co się stało ? -

Riven

Próbował jej odpowiedzieć , że wszystko jest w porządku . Kiedy nagle poczuł kłucie w sercu , kłucie bólu zapomnianej przyjaźni , miłości . Wstał , jego źrenice wyraźnie się powiększyły , a pazury wbijały się w ziemię , zaś z niedawnej rany , powoli sączyła się krew , tworząc strużkę . Chciał zrobić dwa kroki , ale upadł . Z jego pyska polała się krew , a z oczu łzy cierpienia . Czuł strach , jednak zacisł zęby i próbował się podnieść , nadaremno .

Samanta

Samanta strasznie się przestraszyła . Pochyliła się do karku Rivena i chwyciła go za niego . Miała na celu to aby krew nie wypływała z jego pyska . Nie wiedziała co się z nim dzieje i dlaczego .
Trzymała wciąż w pysku jego skórę wraz z sierścią .
Z jej oczu popłynęły łzy cierpienia . W sercu czuła okropny ból . Nigdy nawet przez myśl jej przeszło żeby stało się coś tak strasznego .
Ogonem wachlowała Rivena aby się ocknął .

Riven

Gdy tak leżał , myśli się ukoiły ,po prostu odeszły . Powoli otworzył oczy , nie wiedział co się stało . Czuł posmak krwi .. - Nic mi nie jest .. - spojrzał ukradkiem na Samantę i próbował się uśmiechnąć . Był słaby , nigdy się tak nie czuł .

Samanta

Wadera usiadła i ułożyła jego głowę na swoich łapach . Patrzyła w jego oczy . Uśmiechnęła się na wiadomość , że nic mu nie jest jednak zapytała jeszcze raz - Co cię dręczy ? - Łapą przetarła mu pysk z łez . Ogonem wciąż go wachlowała .