Polana Ines i Samuela

Samuerian

Jakież piękne są kwiaty o tej porze roku! Jak cudowną wytwarzają woń, jakie intensywne przybierają barwy i jak wabią swymi licznymi atutami... Taka właśnie jest ta polana - porośnięta wszelkim kwieciem i ziołami, położona na środku lasu, niby zwyczajne miejsce, a jednak pełne magii i uroku. Przy polance stoi wielka ściana z zimnej, żółtej skały. W jednym miejscu jest pęknięcie, spora szczelina. Tam też znajduje się wejście do przytulnej dość jaskini.

Samuel nie umiał się powstrzymać, aby nie wylądować na tej kolorowej, pachnącej łące. Przysiadł tak, aby Ines mogła zejść z jego grzbietu.
- Lot dobiegł końca, prosimy o opuszczenie pokładu. - rzekł. - Czy takie miejsce jest wystarczająco nieodkryte i nieznane dla pani wyrafinowanych gustów? - spytał z uśmiechem.

Ines

Bardzo miło jej się leciał! Gdy znaleźli się na przystanku, zeskoczyła z Samuela i się uważnie rozejrzała. Aż pyszczek otworzyła z wrażenia.
-Boże, Samuel! Tu jest.... Tu jest prześlicznie!
Zawołała uradowana In.
-Może być naszą Polanką? Prooszę!
Poprosiła, uśmiechając się do niego uroczo. Oby się zgodził, oby się zgodził. Byłaby naprawdę baardzo zadowolona. Rozejrzała się uważnie po polanie, ślicznie!

Samuerian

- Naszą polanką? Oczywiście. Tylko naszą. Z naszymi kwiatkami. I naszą biedronką. - zgodził się spoglądając na czerwonego owada w kropki siedzącego na jednym z kwiatów. Bynajmniej nie miał na myśli sklepu. - Jeżeli tylko zechcesz. - powiedział przenosząc wzrok na Ines i uśmiechnął się szeroko.

Ines

Jeszcze szerszy uśmiech zagościł na jej pyszczku. Ich polanka, tylko ich! Z kwiatkami i biedronką!
-Tak! To ja chcę, dziękuję!
Powiedziała zadowolona i przytuliła mocno, mocno Samuela. Sammy, Sammy! Bo Sammy jest super! Ależ ona ma super partnera.
-Widziałeś ostatnio kogoś? Na przykład Viktorie, Shajena... Albo kogoś takiego?
Zapytała, podnosząc pyszczek.

Samuerian

- Hmm... No właściwie to chyba nie. Ale Viktoria ponoć ma się dobrze, tak jak cała reszta tego zacnego towarzystwa, które niegdyś była naszą elitą. - powiedział z uśmiechem Sammy również przytulając Ines. - A ty widziałaś się z kimś ciekawym? - spytał.

Ines

-Szczerze? To nikogo nie spotkałam interesującego. Sama siedziałam.
Powiedziała i wzruszyła ramionami.
-Dobra... To co robimy?
Zapytała. Nie miała pomysłów, może Samuel na coś wpadnie. Oby na coś wpadł.

Samuerian

- Hmm... Na co tylko masz ochotę moja droga. Nie widzieliśmy się jakiś czas, trzeba to chyba nadrobić! - powiedział i cmoknął waderę w białą głowę, po czym przytulił ją. - Nie zostawiaj mnie już. - dodał z lekkim uśmiechem wtulając się w śnieżną niemal sierść Ines.

Ines

-Ale... Ja nie mam pomysłu. Ostatnio moja głowa jest pusta...
Powiedziała i westchnęła, wtulając się w Samuela. Przymknęła oczy. Stęskniła się za Nim, ale to nic dziwnego. Długo się nie widzieli.
-Nie mam zamiaru Cię więcej opuszczać...
Powiedziała i dała mu całusa, oczywiście w pyszczek.

Samuerian

Samuel odwzajemnił pocałunek wadery. Kto by pomyślał, że znajdzie kiedykolwiek kogoś, z kim zwiąże się na więcej niż jeden tydzień? Trochę go to przerażało, jednak z drugiej strony czuł, że się zmienia, że rozpoczyna zupełnie inną, nową ścieżkę w swoim życiu. Bał się, choć wiedział, że to zupełnie konieczne. Nie może być wiecznie nastolatkiem, którego nie obchodzą żadne problemy i komplikacje. Teraz musiał być odpowiedzialny.

Ines

Podniosła się i Obtarła lekko o wilka.
-Sammy... Masz jakiś pomysł? To znaczy... no aby coś porobić? Bo mi się już pokończyły.
Powiedziała i westchnęła. Ostatnio nie ogarniała, ale ważne, że nie zapomniała o cichym chodzie i tak dalej!

Samuerian

- Nie wiem... Może pomysł sam jakoś przyjdzie, hm? - Samuel znieruchomiał, wtulając głowę w miękkie, śnieżnobiałe futro partnerki. Lubił, kiedy była przy nim. Czuł wtedy, że wszystkie obowiązki, problemy, komplikacje, niewyjaśnione sprawy... Wszystko traci znaczenie i wydaje się takie błahe, śmieszne... nieważne.

Ines

-Ummm... No właśnie nie... Jak nie mam pomysłu, to jest strasznie.
Mruknęła. I wywaliła Sammy'ego. Stanęła nad nim i się pochyliła (niczym Nala w Królu Lwie 2 nad Simbą XD), z uroczym uśmiechem. Sama nie wiedziała co to miało znaczyć, no ale dobra.
-Wiesz co? Mam zamiar zdawać na Dowódce Szpiegów...
Podzieliła się tą jakże fajna informacją, ale czy.. Udałoby się jej zdać?

Samuerian

- Myślę, że będziesz doskonałym Dowódcą Szpiegów. - powiedział z uśmiechem Samuel. No, widocznie Ines także postanowiła rozwinąć nieco swoją karierę. I chyba dobrze. Każdemu należy się samokształcenie. Wilk przybliżył się nieco do wadery i przewrócił tak, że teraz to on stał nad nią, po czym pocałował białofutrą namiętnie w usta.

Ines

A białofutra już miała coś odpowiedzieć, lecz dostała namiętnego buziaka. No i oczywiście go odwzajemniła., przymykając oczka I przy okazji zarzuciła Samuelowi łapki na kark, przyciągając go do siebie. Otworzyła oczy, patrząc na niego z uroczym uśmiechem.

Samuerian

Samuel odwzajemnił uśmiech Ines, chociaż jego nie był uroczy. Rzadko kiedy uśmiechał się uroczo. Odetchnął lekko i spojrzał waderze w oczy. Tak, dobrze, że była blisko. Od razu czuł się lepiej. Wilk pogładził partnerkę po głowie, delikatnie jak szczeniaka. Jakby chciał się upewnić, że ona jest ciągle obok niego. Była. Uśmiech na pysku Samuela powiększył się.

Ines

-Wiesz co? Dziwię się, że pośród tylu wader, wybrałeś właśnie mnie. I.. Nie wiem czemu, może mógłbyś mi odpowiedzieć na to pytanie?
Zapytała, przerywając panującą tu cisze. Ani szmeru, a ich kochana biedronka chodziła sobie po źdźble trawki, co jakiś czas składając i rozkładając skrzydełka tak, jakby szykowała się do lotu.

Samuerian

- Czemu pytasz się o takie rzeczy? Nie umiesz sama odpowiedzieć? - spytał Samuel z zaciekawieniem przyglądając się wilczycy. - A raczej powiedz mi dlaczego miałbym cię nie wybrać? - wilk delikatnie uniósł jedną brew do góry nie spuszczając z Ines wzroku.

Ines

-Pytam z ciekawości. I najwyraźniej nie mogę sama sobie odpowiedzieć, bo ja mam za niską samoocenę.
Zaśmiała się.
-Czemu miałbyś mnie nie wybrać? A bo ja wiem..
Dobra odpowiedź, na dobre pytanie. Naprawdę! Wilczyca poruszyła puszystym ogonem, wpatrując się w ślepia Samuela.

Samuerian

- No widzisz... Więc nie dziw się proszę, że cię wybrałem, bo to nie są żadne zawody... - powiedział Samuel z kwaśną miną. Nie rozumiał, co Ines ma na myśli, w każdym razie niezbyt mu się to podobało. Czemu uważała, że na niego nie zasługuje, o co mogło jej chodzić? Czyżby się znowu zmieniała?

Ines

-Wiem, że nie są to żadne zawody. Ale po prostu zapytałam się z ciekawości.
Powiedziała. Nie zmieniła się! Po prostu ją to ciekawiło, zresztą... Ją to prawie wszystko ciekawi.
-Ale wiesz co? Nie mam zamiaru Cię śledzik!
Od razu powiedziała. A tak, w końcu nie będzie wykorzystywała swoich umiejętności szpiega do śledzenia swojego partnera.