Polana Ravena i Hatsune Miku

Lea

- A ja będę bardzo dobrym lekarzem! - zawołała Lea. - I wszyscy będą mnie lubić, bo będę wszystkich leczyć i pomagać chorym. Was też będę leczyć, jeśli zachorujecie, ale nie zachorujecie, bo dam wam specjalne lekarstwa na to, żeby nie być chorym, które, wyna... wynala, wynalaządę! Wynalaznę!

Hiretsuna Shinigami

Zaśmiałem się na słowa Ley,lecz po chwili spojrzałem z uśmiechem na Miku-Tak byłabyś wspanialym Tropicielem.Dla mnie ty nadajesz sie na każdy zawód-powiedziałem i liznołem w pyszczek waderę.Spojrzałem na małą-To co idziemy na dwór czy nie-spytałem z umieszkiem.

Lea

- Idziemy! Idziemy! Idziemy! - szczęśliwa Lea szybko wstała na równe łapy, poprawiła czapkę i była gotowa do wszystkiego! - Co będziemy robić? - zapytała ze szczęśliwą miną patrząc na Ravena.

Hiretsuna Shinigami

Co chcesz-powiedziałem do małej,złapałem ją ogonem i wsadziłem na grzbiet.Otworzyłem drzwi-Miku idziesz?-spytałem i odwróciłem sie w stronę wiatru'
-Ile śniegu!!!-zawołałem widząc śnieg sięgający do mojego brzucha.Zanurkowałem w nim razem z małą a gdy wynurzyłem się małą była cała z białego puchu a ja także.

Lea

- Jeaaaa! - dziki okrzyk wyrwał się z gardła małej. - Lepmy bałwana! - wrzasnęła. - Kocham bałwany, cukierki, zabawę! - Lea zaczęła tańczyć i tarzać się w białym puchu. - Hurra!

Hiretsuna Shinigami

Ogonem zaczołem lepić kulkę,gdy to zrobiłem rzuiłem nią w małą po czym zanurzyłem się w śniegu i płynołem w stronę szczeniaka xD machałem łapami przy czym wyglądało to zabawnie xD

Lea

Lea zobaczyła pędzącą w jej stronę kulkę śniegu. Uchyliła się, lecz za późno. Kula trafiła małą w nosek. Lea kichnęła i spojrzała na Ravena, który wyglądał trochę jakby topił się w śniegu.
- Hmm... - mruknęła i przechyliła głowę nieco zdziwiona. Po chwili jednak wzruszyła ramionami i zajęła się lepieniem śnieżki, która miała zaraz polecieć w stronę taty.

Hiretsuna Shinigami

Byłem już dość blisko małej zaledwie 10 metrów,w pysku miałem gotowa kulke. Wynurzyłem się lecz śnieg miałem na slepiach więc nic nie widziałem dosłownie nic.No widziałem yylko biel xD

Lea

- Aha! - zawołała Lea widząc Ravena wynurzającego się ze śniegu. Po chwili kula śniegu poleciała w jego stronę. - Uwaga! - krzyknęła widząc, że tata ma śnieg na oczach. - Uwaga, kula leci! - wrzasnęła i ze śmiechu zaczęła tarzać się w białym puchu.

Hiretsuna Shinigami

Nie zdążyłem się uchylić przed kulką a ta trafiła mnie w nos,potrząsnołem łbem a cały śnieg z niego spadł.Spojrzałem na małą,zanurzyłem się i zaczołem iść w jej stronę.Gdy byłem przy niej wynurzyłem się nad nią,uśmiechnołem się do niej cwaniacko,ogonem posadziłem ją na moim grzbiecie i zaczołem zanurzać sie w śniegu i wynurzać xD

Lea

- Ale fajnie! - zawołała Lea kiedy Raven pokazał jej nową zabawę. Śnieg-powietrze, śnieg-powietrze. Mała napełniła paszczę białym puchem, ale stwierdziła, że jest okropnie zimny. Szybko wypluła śnieg i wywaliła jęzor.

Naomi

Ada przyglądając się temu z dalekiej odległości uśmiechała się do siebie. -Ach, jaka Pieślićna rodzina.-pomyślała i zaczęła dalej wpatrywać się rozmarzonym wzrokiem na zabawne wilki. Miała nadzieje, że nikt jej nie zauważył. Nie chciała kłopotów.

Hiretsuna Shinigami

Rav usłyszał coś lekkie chrupnięcie śniegu,odwrócił tam wzrok,zobaczył małą waderę,zanużył sie w śniegu i po chwili wynużył sie naprzeciwko małej-Witam Raven mnie zwą-powiedzial z uśmiechem.

Naomi

-Dzień dobry, mnie nazywają Ada, nie przeszkadzam?-spytała Ada i spojrzała słodko na ogromnego Wilka.

Hiretsuna Shinigami

Nie nie przeszkadzasz,jeśli chcesz to wejdź do mojej jaskini ogrzejesz sie-powiedział i wskazał małej jaskinie.

Samanta

Wtem do tej krainy przybyła Łowczyni . Szła wolnym lecz zdecydowanym krokiem . Rozważania na temat swego życia zaprzątały jej głowę . Nagle wpadła na małą wilczycę . Uśmiechnęła się do niej nie zwracając uwagi na wilka .

Naomi

-bardzo się ciesze, o jak macie ładnie tutaj. I Cieeepło przede wszystkim.-powiedziała z uśmiechem. następnie spojrzała na wilczycę uśmiechającą się do niej. Uśmiechnęła się również i zapytała Ravena - Długo tu mieszkacie?

Lea

- Hej Ada! - zawołała Lea wpadając do jaskini. - Fajnie, że wpadłaś! To jest Raven, a to Miku! Moi rodzice. Ja tu mieszkam od niedawna! Fajnie, nie? Bawimy się teraz w śniegu. Lubisz śnieg? Bo ja uwielbiam! - Lea zaczęła wariować. Jak każdy szczeniak chciała popisac się przed koleżanką. Wskoczyła na plecy Ravena i wyszczerzyła ząbki.

Hatsune

Miku przez ten dłuższy czas spała.. Obudził ją wesoły głos Lei. Uśmiechnęła się na początku a po chwili otworzyła leniwie ślepia. Chciałaby ją teraz zobaczyć.. Wesołą, rozbawioną, szczęśliwą, lecz po prostu nie mogła. Czy będzie się nad tym użalać przez całe życie? Miała nadzieję, że nie, choć to tylko od niej zależy. Chciała teraz ćwiczyć swój słuch i węch a także wyczulić dotyk. Sama nie da sobie rady z takim treningiem i przydałby się jej nauczyciel.. Nagle wiatr wiejący w stronę jaskini przyciągnął jakby znane, lecz niemile wspominające zapachy. Wyczuła zapach innego wilka. Jej nos nie był tak czuły, więc nie mogła przypomnieć sobie kim jest ta osoba. Musiałaby podejść bliżej co też zrobiła. Wyszła z groty i stanęła u jej wyjścia. Teraz zapach był silniejszy i rozpoznała w nim Samante. Ciekawiło ją w jakim celu tu przyszła.. Może tylko zabłądziła?

Lea

- Cześć, mamo - powiedziała Lea widząc, że wilczyca się obudziła. - Wiesz, przyszła Ada, moja koleżanka! Bawiłyśmy się kiedyś w bryka... burka... brerka, w berka! Nauczyła mnie! A ty umiesz się bawić w brerka? - Mała mówiła z prędkością karabinu maszynowego, lecz po chwili przestała widząc, że waderę coś zaniepokoiło.