Pusta Polana - Miejsce Kaori i Seth'a

Seth von Wiegemesser

Jak mówi jej nazwa, jest ona wręcz pusta, ale trawy tu tak dużo, że tylko milion jeleni zdołałoby ją zjeść całą. Nie ma tu, ani skrawka gołej ziemi. Nie ma tu także, ani jednego drzewa w pobliżu, lecz niedaleko stoi mały dom obrośnięty pnączami i trawą. Widocznie ktoś zapomniał skosić trawnik.

---

Właśnie tutaj zjawił się Seth. Przebiegł wzdłuż calutka polanę i po chwili znalazł się tuż przy chatce obrośniętej pnączami i zielskiem. Wskoczył na nią, usiadł i czekał na swoją największą miłość, Kaori. Mógłby tak na nią czekać cały rok, - może nawet więcej - bez względu na śnieg, deszcz, upał czy nawet burzę i trąbę powietrzną.

Anastasie

Kaori z entuzjazmem wbiegła na polanę, natychmiast rzucając się na Setha. Radośnie zamachała ogonem wbijając w jego oczy swój wzrok.
- Pięknie tu jest, wiesz?- zaśmiała się, szczerząc kły- Ale ty i tak jesteś dla mnie najpiękniejszy- dodała z powagą, wstając z wilka. Był dla niej wszytkim, nie wyobrażała sobie bez niego życia.

Seth von Wiegemesser

- Ty również jesteś dla mnie najpiękniejsza. - Powiedział czule i liznął waderę po pyszczku. - Wiesz, że bardzo Cię kocham, Kakałko... - Tak, Kakałko, pierwsza ksywka dla Kaori. Niemniej jednak, Seth mówił dalej. - ... i chciałbym mieć z tobą dzieci. Nie bądź co do mnie podejrzliwa, jeżeli myślisz, że Cię zostawię jak inni podstępni faceci. Będę z tobą aż do końca mojego nędznego żywotu.
Otarł się lekko o jej gardło, przy tym dotykając miękkiego jak jedwab futra.

Anastasie

Kaori przełknęła ślinę. Nie myślała o tym jak dotąd często.
- Ja... też. - szepnęła cicho, uśmiechając się. Przytuliła się mocno do Setha.
Zarumieniła się i machnęła leniwie ogonem.
- Tylko... jak je nazwiemy?-spytała.

Seth von Wiegemesser

- Zależy jakiej płci się urodzą, ale mam już kilka pomysłów na imiona, może nawet więcej niż kilka. - Odparł uśmiechając się szeroko do wadery. Seth zaczął machać radośnie swoim puszystym ogonem. Była to radość? Oczywiście, a z czego innego jego kita aż tak by szalała. Wiatr zaczął tarmosić sierść obu wilków. Basior wyszczerzył kły w radosnym, acz teraz wąskim uśmiechu.

Anastasie

Kaori lekko uśmiechnęła się, milczała. Podeszła do wilka, mocno wtulając się w jego sierść. Objęła go swoim ogonem.
- Jesteś wspaniały. Najwspanialszy na świecie. Kocham cię, Seth, kocham.- powiedziała, całując go w szyję.

Seth von Wiegemesser

Seth zaczął lizać polik wadery, jakby myjąc go.
- Ja ciebie też kocham, Kaori i jestem gotowy na wszystko. - Szepnął jej do ucha. Po chwili przewrócił ją na grzbiet i stanął nad nią, po czym polizał ją lekko w nos i uśmiechnął się szeroko. Swoim długim, puszystym ogonem począł gilgotać partnerkę w pieszczocie.

Anastasie

Kaori zaczęła go całować, co bardzo jej się spodobało. Owinęła swój ogon wokół torsu Setha, delikatnie go nim masując. Myślała o wielu rzeczach. Było to dla niej... zupełnie nowe doświadczenie. Być może zabrzmi to dziwnie, ale był to jej pierwszy raz. Tak. Myślała teraz o całym swoim życiu, a szczególnie o swojej miłości do Setha. Kochała go tak bardzo, że trudno to wyrazić. Pozwalała mu, by pieścił ją ogonem, by lizał po pysku... Kochała go, po prostu.

Seth von Wiegemesser

Seth nadal pieścił ją swym ogonem i lizał jej pyszczek. Po chwili odwrócił ją tak, by była twarzą do... ziemi? Nie, raczej do dachu. No, ale mniejsza z kierunkiem. Po prostu odwrócił ją, przybliżył się do jej ucha i szepnął:
- Zaczynamy?
Po czym uśmiechnął się lekko i polizał pieszczotliwie skrawek owego zarośniętego sierścią ucha.

Anastasie

Kaori przełknęła ślinę i oblizała pysk.
-Tak.- powiedziała, lekko się uśmiechając. Wizja szczeniąt... była taka radosna! Kaori nie myślała wcale o tym, jak to je mieć. Przynajmniej wcześniej. Teraz... teraz była szczęśliwa! Kochała Setha, pozwoliła mu na wszystko.

Seth von Wiegemesser

Seth zrobił to co chciał i po dziesięciu minutach zszedł z Kaori. Usiadł przed nią na ziemi, po czym wstał ponownie i położył się obok niej. Uśmiechnął się radośnie do wadery.
- Kocham Cię i chcę się z tobą zestarzeć, Kaori. - Rzekł spokojnym, acz czułym i romantycznym głosem.

Anastasie

Kaori musiała odsapnąć.
-Ja... ciebie też, Seth. I ja chcę się z tobą zestarzeć.- powiedziała, wtulając się w miękkie futro Setha. Był dla niej wszystkim. Który raz to już powtarzam? Userka sterująca postacią Kaori już nie liczy, tak bardzo jej postać kocha Setha. Pocałowała go w szyję i... zasnęła.

Seth von Wiegemesser

Seth powoli zamknął oczy i również zasnął. We śnie uśmiechnął się szeroko. Myślał teraz o rodzinie, o nim, Kaori i szczeniętach, które biegają wokoło nich. Och, jakie to było wzruszające. Seth bawił się razem z dziećmi, a jego miłość przyglądała się temu wszystkiemu z dumą i radosnym uśmiechem na pysku.

Anastasie

I Kaori śniła o szczeniętach, o tej radości, zabawie. Że spacerują sobie po lasach, polach, dolinach... Jakaż ona była szczęśliwa!
Była w fazie płytkiego snu, już się przebudzała. Nieśmiało otworzyła oczy, cicho ziewnęła i dała Sethowi całusa, delikatnego, by się przez nią nie obudził. Wstała, przeciągnęła kark niczym kot, po czym usiadła, wpatrując się w niebo.

Seth von Wiegemesser

Seth również otworzył oczy, spojrzał swymi rozleniwionymi ślepiami na Kaori. Uśmiechnął się lekko, wstał, przeciągnął się i usiadł obok niej.
- Miałem sen, piękny sen... - Mówił zabawnym głosem. -... Były tam szczenięta i my, zakochani.
Zaśmiał się i liznął policzek partnerki.

Anastasie

Kaori wtuliła się ponownie w futro samca.
-Mi śniło się to samo...- szepnęła do jego ucha, delikatnie całując. Leniwie poruszyła ogonem i usiadła, uśmiechając się. Wreszcie zebrała się do radosnego śmiechu.
-Seth, już kocham nasze dzieci!- powiedziała z uśmiechem na facjacie.

Seth von Wiegemesser

- Hn, ja również. - Zaśmiał się i spojrzał na błękitne niebo. Chmury powolnie płynęły po niebieskawej powierzchni wraz z wiatrem. Uśmiechnął się, gdy jego futro zaczęło być tarmoszone przez powiew. Teraz Seth wyglądał jak na avatarze. Miał zamknięte oczy i dał ponieść się powietrzu.

Anastasie

Kaori powoli wstała, jeszcze raz przeciągając się.
-Może się gdzieś... przejdziemy?- spytała, łapiąc Setha za ramię. Ciepły wiatr sprawiał, że czuła się jak w niebie. Wbiła wzrok w niebo, było piękne, czuła się jak nowo narodzona...

Seth von Wiegemesser

- Dobrze. Tylko gdzie? - Rzekł spoglądając czułym wzrokiem na Kaori. Uśmiechnął się ciepło do wadery. "Jaka ona piękna..." - Przeszło przez myśl Seth'owi. Uszy mu oklapły, jakby zwiędłe kwiaty niepodlewane przez co najmniej rok. Basior liznął policzek partnerki i oczekiwał na odpowiedź z jej strony.

Anastasie

- Może nad wodospad zakochanych?- spytała wadera, zamiatając ziemię... to znaczy trawę ogonem. Wadera była bardzo zakochana w Seth'cie. Czasem po prostu nie myślała o niczym, bo po co? Przytuliła się mocniej do futra Setha. Było miękkie, puszyste i ciepłe. Miała nadzieję, że szczenięta będą miały taką samą sierść.