Wysepka Rayvi i Sandsea'a

Rayvi

Jest to mała wysepka położona niedaleko watahy nocy. Przeważają tu palmy oraz inne tropikalne drzewa. prawie zawsze jest tam piękna pogoda. Jest to idealne miejsce dla Ray, zaciszne i spokojne. w okół pełno zwierzyny oraz owoców.
___________________________________________________
Ray porozwieszała parę hamaków w zacisznym miejscu. Wykopała też jedną norę, idealną na chłodne dni. Jej ostatnim jak na razie dziełem, była ścieżka prowadząca aż po sam wulkan. Na szczęście ów wulkan jest nieczynny więc nic nie zagraża Farumy i jej partnerowi.
___________________________________________________

Ray przyprowadziła w to miejsce Sand'sa. Miała nadzieję, że to miejsce spodoba się mu tak samo jak jej.

Tod

- Ładnie tu. - Mruknął, idąc za Rayvi. Ze szczerym i ciepłym uśmiechem usiadł koło palmy. Przez przypadek szturchnął ją zadkiem. Pech chciał, że na górze były kokosy... Trzy z nich rozbiły się na jego łbie. - Ała... - Powiedział Sandsea, masując łapą guza na głowie.

Rayvi

Zaśmiała się i pogładziła jego łeb.
- Oj biedny... - nadal nie mogła powstrzymać się od śmiechu.
- Nic ci się nie stało? - Spoważniała lecz nadal czulę się uśmiechała.

Tod

- Nie nic się nie stało. - Powiedział do niej. Pocałował ją namiętnie w pyszczek. - Jesteś najpiękniejszą waderą, jaką spotkałem. A przy okazji miłością mego serca. Pasujemy do siebie. - Dopowiedział[xD], przytulając ją i klepiąc delikatnie po grzbiecie. Tak, ona jedyna. Najpiękniejsza na świecie, a przy tym... Najwspanialsza.

Rayvi

Zarumieniła się, wiatr czesał jej grzywę a ona co chwila ją odgarniała, gdyż chciała coś powiedzieć a włosy wpadały jej do pyszczka. Gdy jej się to udało rzekła:
- Ty również jesteś miłością mego życia, i pamiętaj ... Już zawsze tak będzie - Powiedziała czule patrząc mu głęboko w oczy.

Tod

Sandsea zaśmiał się pod nosem. - Wiem, Rayvi. Nawet gdyby mój wróg, Haruki umarł a Annas by mnie prosiła o przebaczenie... Już nigdy Ciebie nie opuszczę. - Odpowiedział. Po to szczera prawda. Pocałował Ray w czoło. Tylko ona, na zawsze ona. Nikt więcej.

Rayvi

// Ananas to teraz jakaś Shynq czy coś w tym stylu o.O xD \\

- Rozejrzymy się po wyspie? - Spytała ochoczo. W jej sercu mieszkała tylko jedna osoba - Sandsea~! Był niczym jej całe życie, wszystko inne zadawało się niemieć sensu.
- Muszę ci coś powiedzieć - Kocham cię. - Niby zwykłe słowa, lecz wypowiedziała je z głębi serca, nie był w tym fałszu... sama prawda.

Tod

[Ale ona zmieniła imię, o czym Sandsea nie wie jeszcze.]

Sandsea westchnął, szczęśliwy. - Przecież ja wiem, Rayvi, kochanie. - Powiedział wesoło - A i możemy się rozejrzeć. - Nagle coś go zaczęło swędzieć za uchem. Cóż, podrapał się tylną nogą, jak to robią wilki. Czekał, aż Ray zacznie go oprowadzać. No bo chyba ona bardziej zna to miejsce.

Rayvi

[ Aj no tak ;3 ]

- A więc zaczynamy- Krzyknęła energicznie. Złapała Sand'a za łapę i poczęła go oprowadzać. Zwiedzili zakątki lasu a nawet dotarli pod sam wulkan. Właściwie tam właśnie byli. Ray z dumą pokazywała to miejsce - uważała iż jest śliczne;3

Tod

Sandsea był dumny z Rayvi. Znalazła raj. - Naprawdę tu pięknie, kochanie. Nie ma lepszego miejsca. - Powiedział, całkowicie zachwycony. A szczególnie piękny był ten wulkan. Nieco aż się przeraził. - On jest czynny? - Spytał, wskazując łapką na olbrzymi krater, którego zresztą widział tylko krawędź.

Rayvi

- Nie, na szczęście... - uśmiechnęła się wadera. - Może teraz pokażę ci norę, którą dla nas zrobiłam? Jest dość duża pomieści z 5 osób - Dodała uśmiechając się jeszcze bardziej.

Tod

- No to prowadź, moja przywódczyni. - Odpowiedział, z ciągłym uśmiechem na kufie. Pięć osób? Hmm... Byłoby naprawdę super. Czekał, aż Rayvi go tam zaprowadzi. Jak ona znajdzie jakieś miejsce, to zawsze będzie piękne. Coś przeczuwał, że i jaskinia będzie cudowna, skoro Rayvi'nowej roboty.

Rayvi

Zaprowadziła go do jaskini. Ściany oklejone były świecidełkami by w pełnie, pokój mienił się niczym tęcza. Położone były tam 2 legowiska. Również mały stolik i ognisko mieściło się w norze. - I jak? - - Zapytała z jeszcze szerszym uśmiechem.

Tod

Sandsea'owi od razu zrobiło się gorącą. - Pięknie tu, Rayvi. Ale... Może pójdziemy zapolować? Głodny jestem. - On naprawdę zaproponował jej polowanie. Bo może i ona jest głodna. - Na zające. - Mówiąc słowo "Zając", poczuł ogromną satysfakcję, jak bóbr powalający olbrzymie, grube drzewo po kilkugodzinnej pracy.

Rayvi

- A więc chodźmy - - Powiedziała i wybiegła z nory. Wzrokiem szukała jakiegoś zająca, lecz żadnego nie mogła znaleźć. Coś poruszyło się chyba w krzakach - Wadera powoli podeszła do owej rośliny i skoczyła...

Tod

Sandsea już miał coś powiedzieć. Nagle jednak Rayvi skoczyła. Zdziwił się. Co ona mogła tam mieć? Nie wiadomo. Podłaził powoli. Krok za krokiem. Prawie tip-topem. W końcu znalazł się blisko Ray. - Co tam masz? - Zapytał z zaciekawieniem, odsłaniając powoli gałęzie.

Rayvi

Ray podniosła się z zającem w pysku. Puściła go - był już martwy.
- Oto i on - nasz obiad - Powiedziała wesoło uśmiechając się w stronę Sand'a.

// Przepraszam, że tak krótko ... brak weny...\\

Tod

Sand przytulił Rayvi. - Moje kochanie... Może pójdziemy go zjeść w norze? - Zapytał. Pocałował ją czule w czoło. Ta to potrafi polować pewniej, niż Sandsea. Bo Sandsea zawsze polował niepewnie. Przypomniał sobie Ravena. Teraz pewnie jest wielkości tego wilka. Jednak w zasadzie, to nie zwracał na ten drobiazg uwagi. Czekał, aż Ray odpowie.

Rayvi

- Dobrze - Odpowiedziała szybko idąc w stronę nory. Jej ogon machał energicznie i nader wesoło. Wyspa była dla niej rajem, miejscem tylko jej i Sandsey. Cieszyła się z każdego kroku, oddechu, mrugnięcia - cieszyła się ze wszystkiego.

Tod

Sandsea pobiegł wesoło za swą partnerką. Był przednią, bo biegł szybko. Zahamował ostro tuż przed wejściem. Wlazł do środka, rozglądając się z zaciekawieniem. Zaczął merdać ogonem. W zasadzie miał to po tacie. Usiadł koło pieca i czekał, aż Ray przyniesie królika, albo tam zająca.