Zakątek Fari i Kuskety

Fari

Fari uśmiechnęła się do Kuskety i pocałowała go. On owinął ją ogonem, zaś ona gilgotała go w nos przez chwilę, swoim puszystym ogonkiem.
- Podoba mi się to imię. Nawet bardzo, ale... Jak chcesz. Wybieraj. - zaśmiała się i spojrzała w ciemne już niebo, później w jego ślepia. Były piękne.
- Głodny jesteś? Zrobiłam wcześniej królika z burakami i ziemniakami. Bardzo się natrudziłam. - pomachała ogonem i położyła na stole dwa talerze, dwie szklanki i wyjątkowo dużego jak na małe zwierzę, zająca. Był świeży. Wilczyca miała nadzieję, że partner zje kolację. W końcu dawne, rodzinne dania przybywała wraz z myślami. Usiadła i nalała wody do szklanek. Czekała na Kusketę.

Jonahki

Jonahki, gdy się obudził, zauważył iż nikt na niego uwagi nie zwrócił. Wesoło wylazł z dziury i pobiegł w dal.

Wybaczcie mi ten brak tylu słów, ale nie mam weny. Nie dawajcie osta, wytłumaczyłam się.

Yotto

Wilk zaś pocałował ją. - Narobiłaś mi apetytu, nikt nie przyrządza dań lepiej od Ciebie, Farisiu. - Mruknął i wziął połowę kolacji. Zjadł ze smakiem i wypił powoli wodę. - Reszta dla Ciebie. - Powiedział, gdy się najadł. Pewnie i ona była głodna, chyba nie zaprzeczy jego słowom.

/Brak weny/

Fari

Farianna zatrzepotała swoimi rzęsami, ukazując złote, lśniące oczka. Zachichotała przez moment, lecz zabrała się już do jedzenia. Zjadła, napiła się i odniosła wszystko do zlewu.
- Nie wiesz co z Shinq? - spytała partnera i oblizała się. Niepokoiła się.

Yotto

Wilk zamyślił. - Toż to ja zmieniłem imię na Yotto, a nie wiem nic, gdzie ona jest? - Również się zaniepokoił. Rozejrzał się pospiesznie. Nigdzie nie było przybranej córki. - Może pójdę jej poszukać? - Zaproponował ukochanej i już stanął koło wyjścia, czekając na decyzję Fari. Yotto jeszcze tylko przetarł czoło i się zaczął bardziej niepokoić.

Fari

Fari prychnęła, ponieważ czuła, że Berenika maczała w tym łapy. Okrążyła stół niepewnie i postanowiła odwiedzić wroga.
- Chodźmy do nory Bereniki i Gress'a. - warknęła, gdy wymówiła te dwa imiona, zatrzymała machający ogon i wwierciła swoje smutne spojrzenie w partnera. Po chwili wystrzeliła ku drzwiom.

z.t

Yotto

Cóż Yotto miał na to poradzić? Westchnął i przeciągnął się. Fari się zmieniła. Lecz dlaczego? Sam nawet nie wiedział, co ona ma do tej białej wadery. Huh... Tylko on nie mógł się niczego o niej dowiedzieć. Wyskoczył więc za partnerką i pognał po jej śladach.

zt.

Fari

Fari wbiegła do domu. Była wściekła. Rozrzucała niezdarnie wszystkie napotkane przedmioty, w tym krzesła i ozdoby. Cała się trzęsła. Tak. Cierpiała na samotność. Yotto się na nią zdenerwował, więc była zła. Na dodatek miała wbity nóż w brzuch. Nie obchodziła ją to. Niemal przesuwała się jak dżdżownica po podłodze, nie mogąc dojść do wyjścia. Czuła przeszywający wszystko ból. Miała uszkodzone żebra i niektóre narządy. O dziwo, chociaż bolało ją, nie mogła płakać. Jakby zapomniała jak to się robi. Zacisnęła zęby i wiła się dalej. Po godzinie męczenia się, wreszcie zniknęła z pola widzenia.

z.t