Zakątek Lii [*] i Massacre'a

Lia

-Przepraszam że zapytam, aleeeeee...-Lia zaczęła pewnie ale potem się zawahała się.Po chwili mówiła dalej:
-Czy mogę dowiedzieć się jak umarłaś???-Lia zapytała cicho i bardzo niepewnie,zrobiło się jej trochę głupio ale cóż jak się coś mówi to najpierw się myśli.

Seele

Wadera zaśmiała się i popatrzyła na wilczycę. - Oczywiście, że możesz! Mnie takie pytania nie przeszkadzają. - powiedziała, wciąż uśmiechając się. Więc tak. Dawniej zwałam się Ciemnofurta, ale to już jest szczegół.
Po prostu, była zima, o ile moja pamięć mnie nie zawodzi. Szczenię wpadło do jeziora, nie przeżyło by tego.. Więc, bez chwili namysłu, skoczyłam za nim. Kiedy już ''wyrzuciłam'' szczeniaka na powierzchnię, nie zdążyłam. Nie miałam tyle czasu no i cóż... Zginęłam. - powiedziała. Aż łza zakręciła się w oku, przypominając sobie, te stare czasy i w ogóle. - Nie przejmuj się, takie pytania ani trochę nie są dla mnie krepujące czy coś w tym stylu.- dodała i machnęła swym ogonem.

Lia

- Ach tak... czyli zginęłaś w sumie oddając życie za kogoś... - odrzekła, po czym zamyśliła się.
- ...To tak jak ja... - szepnęła ledwie słyszalne.

Seele

Dusza uśmiechnęła się. Jako zmarła słyszała wszystko, nie tylko to co wilki mówią. No tak, na to wychodzi.- powiedziała spokojnie z wielkim bananem na pysku. Strzeliła kilkakrotnie ogonem, przecinając powietrze, co nie było w sumie realne, ale ok.

Lia

- Chciałam Ci jeszcze raz podziękować za to, że przywróciłaś mnie do żywych, będę ci wdzięczna do końca mojego życia... a raczej będzie długie. - powiedziała, po czym uśmiechnęła się.

Seele

- Ehh.. Nie masz za co dziękować! Jeśli ktoś zasługuje na wskrzeszenie, czemu miałby tego jego ''otrzymać'' ?- powiedziała, machnęła ogonem, po czym zachichotała cicho.
- No ja myślę, że będzie długie!- dodała, śmiejąc się i mrużąc jedno ze swych ślepi.

Lia

- Czemu mnie przywróciłaś do żywych... szczerze mówiąc nie wyglądałaś na przekonaną. - powiedziała z ciekawością wpatrując się w Seele...

Spacje po znakach przestankowych ;)
~ Taharakowa

Seele

Dusza zmarszczyła pysk. - Nie byłam przekonana, ale wiem, że ty byłaś na to gotowa. Widziałam, jak bardzo ci zależało i jak bardzo nie lubiłaś być tylko duszą. Dlatego też nie będę na chama trzymała, tych którzy tego nie chcieli. Poza tym, tobie zależało, ty chciałaś tego. Dlatego się zgodziłam. - powiedziała z uśmiechem i zamachała ogonem. No tak, było to jeszcze spowodowane miłością, ale to już inna bajka.

Massacre

Massacre przybył w to miejsce z lekkim smutkiem.
To tu, jego ciało spoczywało pogrzebane. Zaczął zastanawiać się nad swoim byłym życiem, gdy zauważył Lię i Seele.
Nie ujawniał swojej sylwetki, ale oszukać mógł tym tylko żywych. Seele bez problemu mogła go ujrzeć, gdy tylko chciała.
Postanowił, że posłucha rozmowy przyjaciółek.

Lia

-Ach tak,więc to dlatego...-powiedziała po czym urwała, nagle Lia poczuła się dziwne... tak jakby poczuła że ktoś się do nich zbliża, poczuła czyjąś obecność.
-Seele...czy ktoś tu jest oprócz nas???-jąkała się.

Massacre

Samiec z początku chciał jednak odejść, ale... Nie mógł tego znieść. Póki nie wyjaśnił tej całej sytuacji, nie mógł czuć się normalnie. Obiecał Seele, że zaczekają z powiadomieniem Lii o ich początkowym związku. Massacre nie mógł tak po prostu czekać. On zawsze wolał rozłożyć od razu karty na stół, a nie owijać w bawełnę. Z czasem będzie coraz gorzej, więc albo zrobi to teraz i rozwieje wszelkie wątpliwości, albo zaczeka, aż będzie trudniej.
W końcu ujawnił swoją postać. Ukłonił się Pośredniczce Dusz, bo w końcu była wyżej rangą, toteż szacunek musi być, oraz Lii, która stała obok.
Podszedł do białej wadery i zmierzył ją ostrym wzrokiem, ale też i pewnym siebie.
-Posłuchaj Lia, nie mogę tego dłużej przed Tobą chować. Wiem, że nadal coś czujesz do mnie, ale zauważ jedno... Ja już nie żyje! Jestem tylko latającą powłoką, cieniem dawnego, żywego basiora! Nie możesz żyć przeszłością... Ja już nigdy nie wrócę do życia i musisz to zaakceptować i zrozumieć.- wyznał prosto w oczy wadery wszystkie te emocje, które się osiadały w jego głowie.
Kątem oka spojrzał na Seele.
-Muszę powiedzieć Ci coś jeszcze... Otóż... Ja i Seele... Zakochaliśmy się w sobie.- wydukał powoli, tak by Lia zrozumiała całą treść, jaką chciał przekazać jej Mass.
-Tak będzie dla nas wszystkich lepiej, Lia... Duchy powinny trzymać się razem, nie komplikować życia istotom żywym... Ty jesteś żywa i nadal piękna jak za dawnych czasów... Na pewno znajdziesz kogoś, kto pokocha Ciebie i podaruje szczęście.- dodał, przekrzywiając łeb. Był ciekaw jak Lia to odbierze, ale miał nadzieję, że nie będzie chciała popełnić znów jakiegoś głupiego błędu typu, odebranie sobie życia.
Musiała to zrozumieć. Massacre był z nią szczery, a w tej chwili wszystko miało swój sens.
-Wybacz Seele, złamałem obietnicę...- zbliżył się następnie do Pośredniczki, podnosząc jej łapę i obcałowując ją czule. Pewnie mu będzie miała za złe, ale Mass nie mógł dłużej poczekać... Chciał mieć w końcu spokój i waderę, która będzie z nim trwać, aż po wieki.

Lia

Lia uważnie wysłuchała słów Massa, stała jak wbita w ziemię to już kolejne niezbyt przyjemne doświadczenie jej ukochany z którym chciała być zawsze i jej przyjaciółka Seele... jak teraz ma ona odpowiedzieć basiorowi? Co Lia ma zrobić? Teraz to ją dręczyło, a szczególnie te słowa "Zakochaliśmy się w sobie" to było dla niej jak cios... cios prosto w jej wielkie przepełnione miłością do Massacry serducho. No ale nic musiała jakoś przecież wydusić z siebie jakieś słowa:
- Ty nie rozumiesz Mass Dla Ciebie jest całe moje życie,wszystkie moje słowa i tchnienia... mój świat bez Ciebie jest Nic nie wart bo bez ciebie go niema... - Lia powiedziała to głosem smutnym jak i trochę zawiedzionym. Powiedziała po prostu to co przyszło jej do głowy i uznała za w miarę dobrą odpowiedź, Lia tak bardzo go kochała nie chciała szukać sobie kogoś innego. Nagle w oczach Lii stanęły łzy...tak ta chwila była dla niej niezręczna, chciało jej się płakać lecz bała się by nie zranić uczuć owej zakochanej pary.

Massacre

Basior schylił łeb, ale ponownie go uniósł, gdy usłyszał słowa białej wadery.
-Rozumiem Cię... Jednak ten Mass, którego kochałaś umarł, a jego ciało spoczywa właśnie pod Twoimi łapami...- oznajmił waderze dość racjonalnie, starał się jej to wytłumaczyć.
-Czasami musimy zaakceptować to, czego się nie da pojąć. Tak będzie lepiej dla wszystkich... Dla mnie zawsze będziesz pierwszą miłością, a zarazem przyjaciółką.- dodał po chwili. Jego spojrzenie wylądowało przez chwilę na Seele.

Lia

-Skąd możesz wiedzieć jakiego ja Massacre'a kochalam...nie kocha się ciała tylko duszę.-powiedziała spokojnie lecz dało się wyczuć że Lia jest zdenerwowana. Po chwili spojrzała na Seele a potem znów na basiora...

Massacre

-Jestem tylko jego cieniem... Nic nie wartym obłokiem.- wykrzesał z siebie parę słów.
-Nie mogę Ci tego inaczej wytłumaczyć. Tak już powinno być. Duch nie może kochać żywej istoty... To wbrew naturze.- oznajmił, spoglądając na Lię.
To wszystko byłoby bez sensu. Cóż by to była za miłość, gdy nawet nie można było się przytulić, czy pocałować? Wadera zdecydowanie tego nie zrozumiała...

Lia

-Pewnie myślisz że ja tego nie rozumiem ale wcale tak nie jest,ty myślisz że ktoś mnie zechce... kto by pokochał zombie???-powiedziała pełna żalu,tak Lia teraz nawet chciał znaleźć kogoś lecz czy ktoś ją by zechciał??

Massacre

-Wątpię w Twoje słowa, tak samo jak i w przekonanie, że nikt Ciebie nie zechce. Każdy zasługuje na miłość, ja to wiem i Ty też powinnaś.- odrzekł Lii, a w jego głosie dało się usłyszeć nutkę zażenowania.
-Nie myśl tak o sobie, bądź pewniejsza siebie, to pomaga...- dodał po chwili, a na jego kufie zawitał mały uśmiech.

Lia

-Dobrze więc życzę powodzenia tobie i Seele, tylko proszę nie zapomnij o mnie dobrze??-powiedziała lekko smutnym głosem do basiora po czym z jej oka spłynęła jedna ledwie widzialna łza. Lia dobrze wiedziała kogo kocha ale w tej chwili należało się wycofać. Tak będzie lepiej dla wszystkich, dasz sobie radę.- pomyślała sobie.

Massacre

-Nie masz się o co martwić, że Ciebie zapomnę. Mam nadzieję, że kiedyś odwiedzisz mnie i Seele w naszym królestwie...- odpowiedział, po czym skierował się do Seele.
Przytulił ją i ucałował w policzek.
-Na mnie już pora. Dziękuję Ci bardzo Lia, jesteś bardzo wyrozumiałą waderą. W wiecznym życiu będziesz miała wszystko zapewnione, zaręczam.- dodał, po czym zebrał się i ruszył w stronę cieni, znikając z każdym krokiem.
Wkrótce jego czarne ciało jakby się rozpuściło, pośród cieni.

z.t

Lia

-Ja tobie też dziękuję...do zobaczenia.-pożegnała się z basiorem i odwróciła się do Seele.
-Czemu mi nie powiedziałaś od razu???Nie jestem na ciebie przecież zła jesteśmy przyjaciółkami!- powiedziała i uśmiechnęła się do niej.