Biała Plaża

Kelir

Rozsiadł się na trawie.
- Nie, ty zacznij. To nie moje zachowanie się zmieniło, ale twoje. Powiedz, czego ode mnie oczekujesz. Ale prosto z mostu. Inaczej nigdy nie dojdziemy do ładu. No już - uśmiechnął się zachęcająco i przekrzywił nieco łeb, gotowy słuchać.

Monalisa

Spojrzała na wilka, nie wiedziała od czego zacząc - no więc, chyba, już nie postrzegam cię jako, tylko przyjciela - zaczerwieniła się i odwróciła wzrok od wilka,rysowała na piasku pazurem.

Kelir

Na moment zaniemówił.
- Dobrze... - odparł po chwili, przeciągając nieco słowo. - A to legowisko, ta ruja, chociaż na to ostatnie akurat nie masz wpływu... to ma być dla mnie jakiś znak? - spojrzał na nią pytająco. Odetchnął głęboko. - Może inaczej. Powiedzmy, że mam być twoim partnerem... wybierasz mnie dlatego, że chcesz mieć szczeniaki? Teraz, zaraz, a ja jestem pod ręką? Nie powinnaś poznać lepiej innych wilków z okolicy?

Monalisa

Spojrzała z pełnym zdziwieniem na wilka - niee... nierozumiesz - weszła do wody i patrzyła się w morze. Smutna patrzyła w morze nie wiedziała co robić, siedziała i się patrzyła.

Kelir

Obserwował Monę z zamyśleniem, po czym westchnął głęboko i podniósł zad z piasku.
- Zagadki... nie umiem rozwiązywać zagadek - warknął pod nosem i podszedł do Mony. Powiódł wzrokiem za jej spojrzeniem, zerknął na wilczycę. - Skoro nie rozumiem, wyjaśnij mi, jak ty to widzisz.

Monalisa

Patrzyła na wilka - widzisz, od początku, nie czułam tego tak mocno jak teraz - spojrzała na Kelira - nie wiem jak mam ci to powiedzieć, nie czujesz tego - ??spytała wpatrzona w wilka.

Kelir

Spuścił nieco głowę, położył uszy po sobie.
- Sympatyczna wilczyca z ciebie, przyjaciółka jak się patrzy, naprawdę lubię spędzać z tobą czas - mruknął niepewnie i zerknął na Monę - ale ty czujesz i chcesz ode mnie czegoś więcej, tak? Może... poczekajmy parę dni, zobaczymy, do czego nas to doprowadzi. Co ty na to?

Monalisa

Spojrzała na wilka - dobrze - po czym szybko pobiegła gdzieś w samotne miejsce.

Kelir

Został na plaży sam jak palec. Siedział wpatrzony w piach, nie zwracał uwagi na wrzaski mew. Czuł się jak najgorszy wyrzutek z wilczego stada. Ledwo wkroczył w dorosłość, a już ma problemy z uczuciową zawieruchą!
Zły na siebie samego, warknął pod nosem, wstał i ruszył smętnie przed siebie.

Spirit

Stąpał powoli po białej plaży, unosząc łeb ku nocnemu niebu.
Księżyc przysłonięty grubą warstwą chmur, czarne pole.
Złote ślepia mignęły przez moment w ciemności. Zatrzymał się.
Wlepił spojrzenie prosto w głębię niespokojnego morza, wyraz pyska bez wyrazu.
Zamyślił się na dłuższą chwilę.

Wardress

Biegła przed siebie. Od pewnego czasu dla odmiany nie latała - biegała. Jej wygląd z dnia na dzień był coraz inny. Raz futro było koloru nieba za dnia, raz nocą. Tym razem granatowa wadera z jaskrawymi ślepiami znalazła się na plaży. Czuła znajomy zapach.. Kto? Tak.. już wiedziała. Spirit. Powoli, za zapachem szła ku basiorowi, od czasu do czasu rozprostowując skrzydła.

Spirit

Wyczuł jej obecność. To dość charakterystyczne uczucie, którego nie łatwo zapomnieć.
- Witaj, Wardress. - rzekł to tak cicho, że nawet szept przy tym wydaje się normalnym tonem.
Na jego obliczu zagościł łagodny uśmiech, skutecznie kontrastujący z łobuzerskim spojrzeniem.
Odwrócił łeb ku niej.

Wardress

Podchodząc wtuliła pysk w jego sierść na szyi. - Spirit... - szepnęła. - Znów wróciłeś... - dodała tuląc się do basiora. Usiadł wciąż nie wyjmując pyska z jego ciepłego futra. Tęskniła za nim, jak za nikim innym. Można by nawet nazwać tęsknotę tą, jak za Shadow.

Spirit

- Zawsze wracam tam, gdzie ktoś o mnie myśli. - szepnął tajemniczo.
Objął ją, po czym przysunął bardziej do siebie. Spojrzał przenikliwie prosto w jej oczy.
Spirit nie należał do tej grupy wilków, która wylewnie okazuje swoje uczucia.
Krył je głęboko w sobie, okazując po części. W tych chwilach miał wrażenie, że tak właściwie nic o sobie nie wie.
- ...Co u Ciebie? - rzekł jakby nigdy nic, a przynajmniej tak to interpretując.

Wardress

- u mnie? Nic się nie zmieniło oprócz mojego krwiożerczego wyglądu i wciąż płonących uczuć do Ciebie. - szepnęła ciągnąc go dleikatnie kłami za ucho i od czasu do czasu łaskocząc ogonem. Brakowało go jej... Wciąż jednak gdzieś w myślach przelatywało jej imię "Shadow".. ale to przeszłość. Nie było go, nie ma i nie będzie. Została sama ze sobą. Wstała patrząc ku morzu. -.. a u Ciebie?

Spirit

- Wieczna wędrówka. A raczej ucieczka, tak to nazwę. Jak to ja, włóczę się po świecie w poszukiwaniu potwierdzenia istnienia tego, co nie istnieje i nigdy nie istniało. - z serii 'masło jest maślane'.
Z fascynacją wpatrywał się w jej tęczową grzywkę. Przeczesał ją, układając według własnych 'widzimisię'.
- Hm... Działo się coś ciekawego podczas mojej nieobecności?

Wardress

- Nic... - szepnęła kładąc się przed nim i roztrzepując łapą grzywkę 'po swojemu'. Leżała bokiem do niego delikatne klepiąc go w pyszczek łapą. - Nie wiem jak Ty, ale brakowało mi Ciebie. Nie ma tu nikogo wartego mojej uwagi, jak Ty. - powiedziała nieco głośniej.

Cofnęła się o krok, poczuła od Niego bijące zimno. Odwróciła się, odleciała nerwowo machając skrzydłami. Obróciła łeb ku niemu i zniknęła za horyzontem.

Spirit

Wypuścił powietrze z głuchym świstem. Niezmiennie martwym wzrokiem spojrzał na odlatującą waderę. Stał nieruchomo, niczym zastygła statuetka.
- Może to i... Lepiej... - rzucił nieprzytomnie w przestrzeń. Zniknął.

Speed

Powolnym krokiem, nad morze przyszedł wilk, szurał spokojnie ogonem po białym piasku. Podszedł do morza i zaczerpnął kilka łyków, rozejrzał się jeszcze czy na pewno nikogo niema, położył się i wpatrywał w piękny krajobraz.

Blooshya

Weszła. Zobaczyła Speed'a i zastrzygła uszami. Dmuchnęła w grzywkę opadającą na jej oczy.Hmm. Skradała się powoli, cicho i niezauważalnie. W końcowym epizodzie skoczyła i przywaliła Eggi'ego górą piachu xDD. Heja.