Biała Plaża

Sasori

Wskoczył na ostentacyjne skały i wyprostował się dumnie zaczerpując świeżego morskiego powietrza. Jego sierść powiewała na dość silnym wietrze. Swym pewnym siebie wzrokiem i szyderczym uśmieszkiem stał na skale i rozglądał się za czymś ciekawym.. Spojrzał na przybyłą wilczycę.

Shauni

Wyczuwszy obecność nieznanego jej wilka, powoli podniosła łeb. Wzrok przykuwały jej czarne jak noc ślepia wpatrzone w wilka. Pierwsza myśl jaka jej przyszła na myśl gdy mu się przyjrzała brzmiała " Pewny siebie arogant". Jednak nic nie powiedziała ze spokojem na pysku spojrzała ponownie na morze.

Sasori

Szyderczo usmiechnął się patrząc przeszywającym wzrokiem na wilczyce. Postawił krok w przód by jeszcze bardziej uwidocznić swoją postawę i... i nagle łapa poslizgnęła się i zjechała ze skały, a znią cała reszta.. Skała była dość wysoka i stroma. Wilk najpierw poobijał się dość mocno po zboczu i wkońcu wpadł z hukiem w gęste krzaki i ciernie. Było słychać tylko warknięcia i wszystko nagle ucichło. No tak.. Dziś jakoś mu się to nie udaje..

Shauni

Usłyszawszy rumor, wilczyce zerwała się na cztery łapy. Podbiegła do krzaków, w których leżał wilk. Ze spokojem na pysku, zapytała cichym, spokojnym, ale jednocześnie melodyjnym głosem:
- Nic Ci nie jest?
Jej czarne oczy, spoczęły na oczach wilka.

Sasori

Nie było go widać. Nastawił jednak uszy słysząc głos wilczycy. Zebrał siły i wyskoczył nagle z krzaków tuż nad wilczycą. Wylądował za nia i obrucił się do niej patrząc kontem oka na jej sylwetkę. W całym jego ciele powbijane były ciernie a futro było nieźle pokiereszowane. Nie zauważył tego jednak.
-Pewnie , że nie.. - zaśmiał się dumnie jakby nie wiedział jak smiesznie to wyglądało..
-Mnie nie może się nic sta.. - przerwał gdy zrobił krok w przód. Jedno plącze z kolcami zawinęło się wokół jego przednich łap i nagle walnął pyskiem i klatką piersiową na piach tuż pod łapami wilczycy. Grzbiet i zad zostały w górze , a on był nieźle zmieszany. Nie wiedział zbyt co się stało..

Shauni

Uśmiechnęła się subtelnie i zaśmiała w duchu, ale nie na głos, aby nie sprawić mu przykrości. Delikatnie odwinęła plącze z jego łap. sama przy okazji delikatnie, zacięła się w łapę, ale tego nie zauważyła. Z małej ranki, powoli sączyła się czarne jak smoła krew o słodkawym zapachu.
- Nie chcę nic mówić - odrzekła spokojnie - ale w tym momencie bardziej przypominasz jeża niż wilka - uśmiechnęła się delikatnie.

Sasori

Wzdrygnął się i lekko odsunął gdy wilczyca zaczęła pomagać mu uwolnić się z szaleńczysz pnączy.. Cóż nawet jeśli to tylko mała roślina. Póxniej jednak rozluźnił się i przez cały czas patrzył jej w oczy. Po chwili gdy poczuł zapach wilczej krwi w jego oczach coś błysnęło. Szybko schował pysk między łapy zakopując go w piachu. I znów wyglądało to nadwyraz dziwnie i zarazem zabawnie.
-Barczo szmieszne... - wymamrotał z pod złotej "pierzyny"......

Shauni

Tu już nie mogła się powstrzymać i cichutko się zaśmiała. Jednak natychmiast na jej pysku zawitał spokój. Jej ranka już się zagoiła.
- Smacznego - powiedziała spokojnie - Dobry ten piasek? - zapytała tym samym tonem.

Sasori

Odskoczył wynurzając pysk z piachu. Wyprostował się i teraz to już wyglądał nieco żałośnie jak na pierwsze wrażenie. W futrze dalej miał kolce, a na pysku i nosie pełno złotych ziarenek. Patrzył na wilczyce z lekkim oburzeniem, jakby strzelał focha. Wyprostował się. Był większy od wilczycy.. Jak z resztą od większości wilków, gdyż pochodził z rodu wilków z zachodniego wybrzeża gdzie wymarły klan , w który żył był jedynym klane tak wielkich i mocnej postawy wilków. Teraz jednak wyglądał dość marnie..
-Tak.. dość smaczny.. - pasknął na odgryzkę.

Shauni

Z delikatnym uśmiechem odpowiedziała, cały czas spokojnie:
- Hm muszę kiedyś spróbować.
Jej czarne ślepia przebiegły po ciele wilka. Nagle podeszła bliżej i zdecydowanym ruchem wyciągnęła wyjątkowo duży kolec.

Sasori

Wzdrygnął się gdy wilczyca wyciągła obce ciało z jego futra. Otrzepał się i już wyglądał trochę lepiej. Nie ruszył się, Kontem oka obserwował uważnie ruchy wilczycy. Coś przykuło jego uwagę do tej postaci. Machnął ogonem.

Shauni

Uśmiechnęła się w jego stronę delikatnie. Zamachała delikatnie długim ogonem. Jej czarne ślepia powędrowały ku niebu. Zmrużyła lekko oczy, przyglądając się zachmurzonemu sklepianiu.
- I znowu nie ma księżyca - mruknęła bardzo cicho, jakby sama do siebie.

Sasori

Nastawił uszy. Był trochę zaintrygowany tajeniczą postacia.. Sam był taki, choć dzisiejsze wrażenie nie było zbyt popisowe.. Spuścił lekko głowę w zamysleniu i ruszył powolnym , a nawet bardzo powolnym krokiem przed siebie, ciągnąc łapy po piachu..

Shauni

Zdziwiona nagły odejście wilka. Wodziła za nim wzrokiem.
- Mam nadzieję - odrzekła spokojnie - że te kolce nie były jadowite.
Jej czarne oczy obserwowały go. Nie śmiała się ruszyć, aby się nie narzucać.

Sasori

Gdy usłyszał jej głos stanął w miejscu.
-Mniejsza.. - żucił sętnie.. i znów ruszył przed siebie. Zastanawiało go jedno, dlaczego wilczyca go niezignorowała tylko jeszcze pomogła mu się ogarnąć. On nie znał słowa pomoc, a już napewno nie od niego.. Kontem oka, jednak niewidocznie patrzył tak by choć trochę ujrzeć Shauni.

Shauni

Delikatnie się zasmuciła, że wilk już odchodzi. PO chwili jednak, położyła się na białym piasku. Wypatrzyła się w morze, ale kontem oka obserwowała wilka. Chciała jeszcze z nim pogadać, ale najwyraźniej on nie miał na to ochoty.

Sasori

Zamyślony przepadł znów przez jakiś mniejszy kamień. Jednak było to nieco bolesne odczucie gdy uderzył w niego końcem łapy dość mocno.
-Niech to! - warknął zezłoszczony i odskoczył z iejsca "wypadku".. Podszedł dwa kroki i walnął się bezwładnie, zrezygnowany na piach. Lekki kurz uniusł się niczy łuna i opadł na jego futro ieniąc się złotem. Było to nie daleko wilczycy.

Shauni

Pył pisku poleciał również na wilczycę. Spojrzała na wilka.
- Może jednak te kolce miały jakieś działanie uboczne - odrzekła spokojnie z cieniem uśmiechu.

Sasori

Odchylił głowę w bok i spojrzał smętnie, pustymi oczyma na wilczyce..
-Może.. - zasmiał się nieco zaborczo.. Machnął ogonem i z cwanym uśieszkiem na pysku spojrzał w niebo.

Shauni

Przyjrzała mu się uważnie czarnymi ślepiami.
- Może chociaż podasz mi swoje imię, żebym gdy stracisz przytomności wiedziała kogo reanimuję - odrzekła ze spokojem, ale tez delikatną zaborczością.