Biała Plaża

Sharon

Nic nie odpowiedziała spojrzała tylko na niego i przechyliła łeb na bok przeczesując grzywkę pazurkami i pocałowała go w bok pyszczka - Podobasz mi się - wyznała śmiało.

Ozon

Uśmiechnął się skrycie po czym najspokojniej w świecie powiedział:
- Ty mi też. I co z tego wynika?

Sharon

- Nooo...jesteś dużym chłopcem skarbie - zaśmiała się i pocałowała go namiętnie opierając łapami na jego barkach, patrzyła mu głęboko w oczy.

Ozon

- A ty dorosła i bardzo niegrzeczna dziewczynką. - zdołał odpowiedzieć. Odpowiedział na jej pocałunek tym samym i przygarnął ją do siebie łapą.

Sharon

Zaśmiała się i wtuliła w wilka z diabelską miną - No to Ozonku zastrzegam sobie wszelkie prawa do ciebie. - zaśmiała się i przetarła zimnym nosem po jego szyi.

Ozon

- Możesz sobie zastrzegać. Nie ma chętnych raczej. - powiedział i uśmiechnął się po czym coś sobie przypomniał : jej słowa wypowiedziane jeszcze w jego jaskini. Odsunął się na chwilkę po czym zapytał z błyskiem w oku.
- Bo jeszcze się zakochasz i co wtedy?
Doskonale znał odpowiedź : kataklizm.

Sharon

- Coo...na to już nie ma rady - pokiwała pyskiem na boki udając smutną, położyła uszy po sobie. Nagle wybuchnęła śmiechem i skoczyła przewracając wilka i kładąc się na nim. Przysunęła pysk blisko jego ucha i szepnęła - Już się zakochałam - uśmiechnęła się prowokująco patrząc mu prosto w oczy. Dotknęła swym nosem jego nosa.

Ozon

- A w kim jeśli można wiedzieć? - spytał prosto do jej ucha drżącym od śmiechu głosem i przesunął bokiem pyska po jej pyszczku.

Sharon

- Nie denerwuj mnie - mruknęła i przeskoczyła za niego ruszając przed siebie pewnym krokiem. Jej pysk był bez żadnego wyrazu, od tak po prostu sobie szła patrząc w czarne niebo.

Ozon

Zaśmiał się i ruszył za nią. Kiedy się już z nią zrównał zawołał
- Mogę poznać jego imię?Będę wiedział kogo zamordować jak cię skrzywdzi. - zażartował ale jego serc biło coraz mocniej tak że bał się że cały świat usłyszy.

Sharon

- Hmmm Sasori - odrzekła przekornie lecz nawet na niego nie spojrzała. Błądziła dzikim wzrokiem gdzieś po niebie. Nadzwyczaj spokojny, nawet jej oddech był nikły.

Ozon

- No to już mnie pobudzasz do czynu. - powiedział próbując zachować obojętny ton i zwalniając trochę zły na siebie.

Sharon

- Też się cieszę... - oddała się coraz bardziej aż jej sylwetka zaczęła znikać we mgle. W końcu zniknęła całkowicie gdzieś za wydmą.

Ozon

Zatrzymał się całkowicie. Zaczął rozglądać się za Sharon ale nigdzie jej nie widział. Zaczął więc zbliżać się w kierunku w którym mu zniknęła. Wlókł się łapa za łapą, chociaż wcale nie był zmęczony.

Sharon

Wróciła w poprzednie miejsce podchodząc do Ozona - W porządku? - spytała i usiadła niedaleko lustrując go wzrokiem jakby go pierwszy raz widziała.

Ozon

Westchnął cichutko i przywołał na pysk uśmiech
- Jasne. - powiedział i zatoczył wokół niej koło. - Gdzieś mi uciekła? - spytał.

Sharon

- Nie uciekłam tylko musiałam coś przemyśleć. Co tęskniłeś? - uśmiechnęła się teraz szeroko i oparła pysk o łapy.

Ozon

Zastanowił się chwilę po czym prowokująco powiedział nachylając się nad nią tak że jego pysk znalazł się tylko trochę wyżej od jej pyska.
-A co jeśli tak?

Sharon

- Ty mi powiedz - pociągnęła go łapą tak żeby się wywalił w efekcie tuż przed jej pyskiem. Zaśmiała się cicho obserwując go.

Ozon

Zaśmiał się krótko i odpowiedział
- Najważniejsze pytanie brzmi czy ty tęskniłaś? - spytał a jego błękitne ślepia zabłyszczały. Zastanawiał się nad czymś.